Μεθαύριο στις 9 το πρωί στο Πρωτοδικείο Βόλου
Πανεργατικό κάλεσμα σε εργαζόμενους, συνδικάτα αλλά και όλους τους πολίτες απευθύνουν οι απολυμένοι της ΚΟΝΤΙ για την Πέμπτη που στο Πρωτοδικείο του Βόλου στις 9 το πρωί θα εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα που έχει καταθέσει η εταιρία εναντίον τους.
Δίκη στις 4 Απριλίου στην Ευελπίδων 9πμ για την εκδίωξη του πρ. της ΓΣΕΕ Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 2010 στο Σύνταγμα.
Image scaled down
Στις 4 Μαρτίου 2010 πραγματοποιείται απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, κατά τη διάρκεια της οποίας ο επαγγελματίας εργατοπατέρας πρόεδρος της ΓΣΕΕ, επίδοξος βουλευτής και υπάλληλος του ΣΕΒ Παναγόπουλος εκδιώκεται από τους απεργούς και υπο την προστασία των ΜΑΤ βρίσκει καταφύγιο εκεί που φιλοδοξεί να μπεί, δηλαδή στο κοινοβούλιο.
Μετά από χρόνια ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έμαθε, αν και λίγο καθυστερημένα, τι σημαίνει “εργατικό ατύχημα” και ότι το να ξεπουλάς τους εργατικούς αγώνες και τα εργατικά κεκτημένα έχει κόστος…
Στις 4 Απριλίου 2012 δικάζονται 3 σύντροφοι για την εκδίωξη του Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση.
Παρασκευη 30/3 20:00
Στις μεταβατικες περιοδους,
στις ιστορικες ασυνεχειες,
οι δυναμεις της απελευθερωσης,
οργανωνονται και σχεδιαζουν ή χανονται
Τραγικό εργατικό δυστύχημα σημειώθηκε χθες τη νύχτα, λίγο μετά τις 11, στο εργοστάσιο της «Κοκα-κολα» στο Βόλο. Ενας 40χρονος εργάτης, ο Γιώργος Σαρτζέντος, έχασε την ζωή του όταν κατέβηκε σε δεξαμενή, στο χώρο του εργοστασίου για κάποια εργασία. Η δεξαμενή, όπως έγινε γνωστό, ήταν μεγάλων διαστάσεων, μεταλλική και είχε ανθρωποθυρίδα.Ο 40χρονος, όπως προκύπτει από τα μέχρι τώρα στοιχεία, κατέβηκε από την εσωτερική σκάλα στην χάλκινη δεξαμενή ύψους 3,5 μέτρων και πλάτους 2,5 μέτρων. Η δεξαμενή ήταν άδεια. Επειδή αργούσε να βγει από την δεξαμενή οι συνάδελφοί του ειδοποίησαν την Πυροσβεστική. Πυροσβέστες κατέβηκαν στην δεξαμενή, δυστυχώς όμως, διαπίστωσαν πως ο άτυχος άνδρας ήταν νεκρός. Ετσι οι πυροσβέστες ανέλαβαν το θλιβερό έργο της ανάσυρσής του. Προανάκριση για τα αίτια διενεργεί η Αστυνομία. Τα ακριβή αίτια του θανάτου του αναμένεται να διαπιστωθούν από την νεκροψία.
Για μας κάθε εργατικό ατύχημα είναι μια δολοφονία από αυτές που συμβαίνουν καθημερινά στις σκαλωσιές των οικοδομών, στα μηχανάκια των κούριερ, στους καρκίνους των εργατών της κάθε ΑΓΕΤ, στα κρατικά έργα…
Η ίδια η φύση της μισθωτής εργασίας είναι εκβιαστική καθώς ο κάθε εργαζόμενος καλείται καθημερινά και για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του να παράγει περισσότερα από αυτά που έχει ανάγκη ώστε να βγάζει όσο το δυνατόν περισσότερο κέρδος για το εκάστοτε αφεντικό του, τη λεγόμενη υπεραξία, άσχετα με την οποιαδήποτε σωματική ή ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Συνηθίζεται λοιπόν, όταν κάποιος εργαζόμενος τραυματίζεται ή ακόμη και σκοτώνεται την ώρα της εργασίας του να αποδίδεται από τα αφεντικά η ευθύνη στον ίδιο κάνοντας λόγο περί δικής του απροσεξίας. Για εμάς όμως είναι δολοφονίες και συνέπεια της όξυνσης της εκμετάλλευσης των αφεντικών που έχοντας ως μόνο σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους επιδιώκουν την όλο και μεγαλύτερη παραγωγή και ταυτόχρονη μείωση του κόστους με όσο λιγότερα εργατικά χέρια. Με την εντατικοποίηση της εργασίας και με ελλιπή μέτρα ασφάλειας και συντήρησης εργαλείων, μηχανημάτων και κτιριακών εγκαταστάσεων.
Τα παραπάνω δεν ενοχλούν τα συνδικάτα μιας και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές και οι εργατοπατέρες έχουν αναλάβει το ρόλο του διαμεσολαβητή και του εγγυητή της εργασιακής ειρήνης (π.χ. περίοδος ολυμπιακών αγώνων όπου οι συνδυκαλιστές και τα αφεντικά τα είχαν κάνει πλακάκια ώστε να μην γίνει καμία κινητοποίηση εν όψει ολυμπιάδας) .
Παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν το μόνο τρόπο διεκδίκησης και βελτίωσης των όρων εργασίας και αποθαρρύνουν κάθε αυτόνομη εργατική κίνηση σαμποτάροντας τη με κάθε τρόπο. Έτσι διατηρούν την προνομιακή τους θέση και λειτουργούν πυροσβεστικά σε περιόδους όξυνσης και αναταραχών.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΑΣ.ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΠΟΣΟ ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ.
Η ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ
ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (23/3)ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΕΚΔΙΚΑΣΤΗΚΕ Η ΑΓΩΓΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΘΕΣΕ Ο ΟΜΙΛΟΣ ΛΕΜΟΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΛΉΡΩΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΓΙΑ 19 ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΛΉΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
Η ΔΙΚΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ 2 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΗ ΚΑΙ H ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΕ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΥΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΎΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ.
ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΔΕΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΩΣ ΣΎΓΧΡΟΝΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΨΕΥΔΩΣ ΟΤΙ ΚΙΝΗΘΗΚΑΝ ΕΝΑΤΙΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΠΡΟΠΗΛΑΚΊΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΥΒΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΕΝΑ Σ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΤΗΣ Β.Ε.Κ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΟΥ..
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΚΔΟΘΕΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ Η’ ΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΟ ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ ΠΟΥ ΑΣΚΗΣΕ Η ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ,
ΠΑΝΤΩΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΠΑΡΘΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΜΕ ΝΕΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ.
Aναδημοσιευση
ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ Η’ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ , ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΟΜΕΣ «ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ» , ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ .
Απολυμένοι, επισφαλείς εργαζόμενοι, μακροχρόνια άνεργοι, δεκαπεντάχρονοι μαθητές, συνταξιούχοι με πενιχρές συντάξεις μετά από περικοπές, μπλοκάκηδες, εν εφεδρεία δημόσιοι υπάλληλοι, εμπορουπάλληλοι μαγαζιών πριν το κλείσιμο, υπάλληλοι απλήρωτοι για μήνες,oφειλέτες δανείων και χαρατσιών, μετανάστες , απόκληροι των μητροπόλεων του καπιταλισμού , αρνητές του κράτους, καταστροφείς της « πόλης γκέτο», εξεγερμένοι….Η εξαθλίωση, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, και ο εκβιασμός της «εθνικής ομοψυχίας», δεν είναι προ των πυλών, είναι εδώ. Πλέον η θέληση για να ζήσουμε δεν φέρνει ρητορικά το ερώτημα «η εμείς ή αυτοί», αλλά εντελώς υπαρκτά.
Στις 12 Φεβρουαρίου , το διακύβευμα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης ήταν ανάμεσα στην «ελεγχόμενη χρεοκοπία» για το καθεστώς, με την περαιτέρω όξυνση της επίθεσης στην κοινωνία για την «φτωχοποίηση» ,από τη μία πλευρά και από την άλλη, τον σοβαρό κλυδωνισμό του συστήματος , μέσα από τον παλλαϊκό ξεσηκωμό ως και την εξέγερση , για την αναστροφή της μακράς και εκβιαστικής κατάστασης της συνεχούς εξαθλίωσης.
συνεχεια
Τις τελευταίες μέρες και εβδομάδες, όλο και πιο έντονα , ακούμε από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης (Μ.Μ.Ε) να επικαλούνται την αλληλεγγύη που πρέπει να επιδείξουμε μεταξύ μας οι άνθρωποι.
Φορείς της Εξουσίας: δήμοι, εκκλησία, μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο),τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, τραπεζικοί όμιλοι, μεγάλες αλυσίδες τροφίμων και πρέσβειρες καλής θελήσεως, μας προσκαλούν να δηλώσουμε έμπρακτα τη “φιλανθρωπία” μας.
Ποιοι;
Οι υποκριτές και οι φαρισαίοι!
Αυτοί (δήμοι),που ξεπουλούν κάθε ελεύθερο χώρο κλείνοντας βρεφονηπιακούς σταθμούς και γεμίζοντας τον τόπο τραπεζοκαθίσματα.
Αυτοί (εκκλησία) που έχοντας τεράστια ακίνητη και κινητή περιουσία, μοιράζουν κούφιες ελπίδες, τάζοντάς μας τον ουράνιο παράδεισο (Ο έχων δύο χιτώνες, σου δίνει μαντήλι να κλάψεις).
Αυτοί (Μ.Κ.Ο, εφοπ-“ληστές”) που έστησαν φιλανθρωπικά μαγαζάκια για να ξεπλένουν μαύρο χρήμα και να έχουν φοροαπαλλαγές.
Αυτοί (τράπεζες) που απειλούν να κατάσχουν σπίτια φτωχών και άνεργων ανθρώπων.
Αυτοί (σούπερ μάρκετ) που ,βάζοντας τις τιμές στα ύψη, ξεζουμίζουν και κάνουν πλιάτσικο στα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Αυτοί (τηλεοπτικοί σταθμοί) που επιτίθενται στις ζωές μας καθημερινά μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες.
Αυτοί λοιπόν οι <> τώρα καλούν πάλι εμάς να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο και να γίνουμε καλοθελητές για δικό τους όφελος.
Αρκετά με τα ψέματα.
συνεχεια
με αφορμή ακόμα μια παρέλαση
να μην ξεχάσω…
…τι είναι εθνική επέτειος: Ημέρα γιορτής της εθνικής ομοψυχίας και του μιλιταρισμού. Ημέρα λήθης της ιστορίας, μια προσπάθεια της εξουσίας να διαιωνιστεί κόβοντας και ράβοντας τα γεγονότα στα μέτρα της. Περιλαμβάνει συνήθως παρέλαση του στρατού μπρος στα μάτια των υπηκόων ενός έθνους, επιδεικνύοντας την ετοιμότητα που είναι απαραίτητη σε περίπτωση εμπλοκής των κρατών σε πόλεμο, αλλά και την απαραίτητη πειθαρχία και υποταγή στη ντόπια εξουσία (πολιτικοί, παπάδες, γαλονάδες κ.τ.λ.) που κάθεται σε κεντρικό βάθρο. Στην περίπτωση της ελλάδας, σε αυτήν την μιλιταριστική εκδήλωση, παρελαύνουν και οι μαθητές (μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που συμβαίνει αυτό).
Οι νταλίκες έχουν ήδη αδειάσει τις πρώτες ύλες που προορίζονταν για πώληση σε εργοστάσιο της Λάρισας (Μακρής) και έχουν φύγει από το εργοστάσιο.
Η εργοδοσία προσπάθησε να σπάσει την περιφρούρηση του εργοστασίου επιχειρώντας να εκποιήσει τις πρώτες ύλες όταν χθες, αιφνιδιαστικά προσπάθησε να πουλήσει αποθέματα σε άλλη παραγωγική μονάδα.
Η άμεση κινητοποίηση τόσο των εργαζομένων της ΚΟΝΤΙ αλλά και άλλων εργατών της περιοχής έσπασε το κλίμα τρομοκρατίας μετά τη σημερινή άφιξη των ΜΑΤ στην πύλη της ΚΟΝΤΙ στη Β’ ΒΙΠΕ.
Είναι προφανές ότι η τυχόν επέμβαση των ΜΑΤ στην ΚΟΝΤΙ θα μπορούσε να είναι η σπίθα που προκαλέσει ανεξέλγκτη πυρκαγιά στο νομό της ανεργίας, των απλήρωτων εργαζομένων και στη εξαπλωμένη φτώχια και δυστυχία.
Αναδημοσιευση
Χτες το απόγευμα, στο κλειστό γυμναστήριο «Κακούρης» στο Ίλιον επιβεβαιώθηκε το προφανές: οι από κάτω είναι κατά βάθος καταστασιακοί. Πώς να εξηγηθεί αλλιώς το μακρόσυρτο γιουχάισμα από εκατοντάδες «θεατές» του λαϊκού τροβαδούρου, τα γιαούρτια, τα αυγά, οι καρέκλες, το μπουγέλωμα, τα συνθήματα, η απίστευτη παραποίηση των στίχων των τραγουδιών του, η επίδειξη χαρτονομισμάτων στον αφιλοκερδή Νταλάρα…
Αρκετοί αναρχικοί-ές και αντιεξουσιαστές-τριες από τη γειτονιά μαζευτήκαμε έξω από το γήπεδο, αναρτήσαμε πανό, συμμετείχαμε στη διαμαρτυρία για τη φιέστα φιλανθρωπίας του Δήμου Ιλίου και του Νταλάρα, μοιράσαμε κείμενα για αρκετή ώρα πριν αρχίσει η συναυλία. Από νωρίς οι πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις απαγόρευαν στους «παράξενους» την είσοδο στο γήπεδο, προσπάθησαν να κάνουν εξακρίβωση στοιχείων και ελέγχους σε συντρόφους και άλλους διερχόμενους προς το γήπεδο, πράγμα το οποίο αποτράπηκε συλλογικά.
Ο κόσμος που έφτανε για να παρακολουθήσει τη συναυλία ήταν λιγοστός (σε σχέση με το όνομα και την διαφήμιση που είχε η συναυλία) και οι περισσότεροι είτε είχαν έρθει για κράξιμο είτε επικροτούσαν την συγκέντρωση ενώ αρκετοί άλλοι παραξενεύονταν αρχικά αλλά τελικά συμφωνούσαν.
Στις 19:45 τα φώτα έσβησαν, αλλά αντί για μια κατανυκτική προσμονή του μεγάλου τροβαδούρου και τις επακόλουθες επευφημίες, αυτό που συνέβη όταν βγήκε στην πίστα ήταν κάτι που ο γνωστός ματαιόδοξος -όσο δεν παίρνει- καλλιτέχνης θα το θυμάται για πάντα: από παντού μέσα στο γήπεδο ακούγονταν συνθήματα, γιουχαϊσματα, βρισιές. Η βραδιά και οι ρόλοι αντιστράφηκαν: η δράση βρισκόταν στο «κοινό» και στη σκηνή ένας κυνικός και ερειστικός, δήθεν ατάραχος καλλιτέχνης προσπαθούσε με απλανές βλέμμα να προσπεράσει αυτά που γίνονταν. Κανείς δεν μπορούσε να ακούσει και να παρακολουθήσει το φιλάνθρωπο κελάιδισμά του. Μια πραγματικά γραφική και πραγματικά μειονότητα του κοινού -ως άλλοι κλακαδόροι- προσπαθούσαν μάταια να επιβάλλουν τον μικροαστικό σκοταδισμό τους, το «ήρθα να καταναλώσω Νταλάρα». Μια εκφασισμένη μικροαστική ανεμελιά, η οποία όσες φορές πήγε επιθετικά να επιβάλλει το «δίκιο» της, πήρε τις απαντήσεις που έπρεπε. Ο κοινωνικός αυτοματισμός προσπάθησε να δουλέψει, υποκινήθηκε από τους διοργανωτές της συναυλίας αλλά πνίγηκε μέσα στην ανημπόρια του.
Αρκετός κόσμος που δεν ήρθε στο γήπεδο για να διαμαρτυρηθεί αλλά για να δει μια ακόμη συναυλία, άρχισε να συμμετέχει στο κράξιμο, δίνοντας στη βραδιά ένα τόνο πραγματικής λαϊκής γιορτής: να που κάτι τελικά κατάφερε ο τροβαδούρος. Έκανε τη φτωχολογιά να περάσει καλά…
