Πάνε πάνω από 4 εβδομάδες από τη μέρα που αποφασίστηκε η προφυλάκιση μου και πλέον η ζωή στις φυλακές Κορυδαλλού έχει γίνει η νέα μου καθημερινότητα. Στις παρακάτω γραμμές θα ήθελα να μοιραστώ τα γεγονότα, πριν και μετά τη σύλληψή μου, καθώς και κάποια πράγματα για τη θέση μου.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Δεκαπέντε μέρες πριν τη σύλληψή μου, ο συνάδελφος και πλέον συγκατηγορούμενος μου Θάνος Χατζηαγγέλου, ενημερώνοντάς με πως έχει συμπτώματα Covid-19, μου ζητάει να αναπληρώσω την βάρδια του, πράγμα το οποίο και έγινε. Μετά από συζήτηση μαζί του, αποφάσισα να του παραχωρήσω το σπίτι που νοίκιαζα στην οδό Αλκινόου για να κάνει καραντίνα (απομόνωση), καθώς εγώ θα μπορούσα να μείνω για ένα διάστημα στο σπίτι της συντρόφου μου. Η πρόταση αυτή έγινε για τρεις λόγους:

– Πρώτον, για την προφύλαξη της συντρόφου του.

– Δεύτερον, για την προφύλαξη της ομαλής λειτουργίας της συνεργατικής επιχείρησης που διατηρούμε, καθώς η σύντροφος του είναι μέλος αυτής.

– Τρίτον, για την προσωπική μου προφύλαξη, καθώς, αν και πλήρως εμβολιασμένος, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που θα ήθελα να προφυλάξω.

Για τις επόμενες δεκαπέντε μέρες, αφού τα τεστ είχαν διαγνώσει θετικό τον Θ.Χ. στον ιό Covid-19, δεν είχα καμία επαφή μαζί του. Δεν πέρασα ούτε μία φορά από το σπίτι που του είχα παραχωρήσει, κάτι το οποίο επαληθεύεται από τις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής, όπου το όνομα μου δεν αναφέρεται σε απολύτως κανένα σημείο, σε καμία από τις παρακολουθήσεις,τόσο του Θ.Χ.,αλλά και του σπιτιού μου.Μία μέρα πριν τη σύλληψή μου και αφού ο Θ.Χ. βγήκε αρνητικός στον Covid-19, πέρασε από το μαγαζί όπουτον είδα για πρώτη φορά μετά από 15 μέρες. Μου ζήτησε αν μπορεί να μείνει άλλες 2-3 μέρες σπίτι μου, πράγμα το οποίο δέχτηκα, αφού όπως προείπα είχα την δυνατότητα να μείνω στο σπίτι της συντρόφου μου.

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στη μέρα της σύλληψης μου. Το απόγευμα της 8ης Φλεβάρη, βγαίνοντας από το σπίτι της συντρόφου μου (όπου διέμενα) με προσαγάγουν υπάλληλοι της αντιτρομοκρατικής. Με οδηγούν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (ΓΑΔΘ) και μετά από κάποιες ώρες μου ανακοινώνουν τη σύλληψη μου. Έπειτα από ένα βράδυ κουκουλωμένος και δεμένος στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής, οδηγήθηκα στα δικαστήρια, όπου στα κελιά κράτησης συνάντησα για πρώτη φορά την έτερησυγκατηγορούμενή μου Γ. Βούλγαρη. Μάλιστα, της ζήτησα μέσα από τα κάγκελα να κατεβάσει λίγο την της προστατευτική μάσκα, μήπως και την αναγνωρίσω έστω φατσικά, πράγμα το οποίο δεν κατάφερα, καθώς δεν την είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς βρίσκομαι προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για μια υπόθεση που δεν είχα καμία απολύτως ανάμειξη.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Δεν έχω βάλει ποτέ πολιτική ταμπέλα στον εαυτό μου και δεν έχω σκοπό να το κάνω ούτε και τώρα, ώστε να καρπωθώ μία πολιτική υπεραξία ή συμπάθεια. Δεν έχω δηλώσει ποτέ αναρχικός, δεν έχω δηλώσει ποτέ επαναστάτης, δεν θα δήλωναποτέ ένοπλος αντάρτης. Παρ’όλα αυτά, είμαι ένας πολιτικά σκεπτόμενος άνθρωπος και δεν έχω φοβηθεί ποτέ να πω την γνώμη μου, δεν έχω σταματήσει ποτέ να φωνάζω για το δίκιο. Από το 2008 έως το 2010που έφυγα στο εξωτερικό για να εργαστώ, συμμετείχα σε ανοιχτές συνελεύσεις της γειτονιάς μου,προσπαθώντας να βελτιώσω μαζί με συνανθρώπους μου το κοινό βιοτικό επίπεδο. Από το τέλος του 2015, που επέστρεψα στην Ελλάδα, ικανοποίησα την ανάγκη μου για αθλητισμό μέσα από μία αυτοοργανωμένη ομάδα, που αντιτίθεται στον σύγχρονο πρωταθλητισμό, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από την μπίζνα, τα φράγκα και την ντόπα. Επίσης, έχω συνειδητά επιλέξει, για βιοποριστικούς λόγους, να συμμετέχω σε συνεταιρισμό εργαζομένων, προτάσσοντας έτσι έναν διαφορετικό τρόπο εργασίας απέναντι στον εργασιακό Μεσαίωνα. Όταν το κράτος αποφάσισε λόγω της πανδημίας Covid-19 να κλείσει τα πάντα, αδιαφορώντας για την τύχη των αστέγων, απόρων, τοξικοεξαρτημένων και οικογενειών με μικρό ή μηδενικό εισόδημα, οργανώθηκα σε δομές μαγειρέματος και διανομής γευμάτων, ώστε να βοηθήσω και εγώ από την πλευρά μου όσους είχαν ανάγκη.

Ίσως, πλέον αυτά να αρκούν για να αποτελεί κάποιοςτον βολικό τρίτο που ενεργοποιεί ποινικά το άρθρο 187α περί τρομοκρατικής οργάνωσης και για να χτιστεί μια δικογραφία-φάρσα, χωρίς καν να αναφέρεται πουθενά το όνομά μου στις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής. Δεν φοβήθηκα ποτέ να πω την γνώμη μου και να φωνάξω για το δίκιο, ούτε έχω σκοπό να σταματήσω τώρα. Ένα δίκιο, που τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν βρίσκεται στα χέρια αυτών που με κρατάνε φυλακισμένο, χωρίς στοιχεία, εκπληρώνοντας δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες.

Δύναμη σε όσους παλεύουν για το δίκιο.

Δύναμη στους συγκατηγορούμενούς μου, που από την δική του σκοπιά ο καθένας, δίνει μία ξεχωριστή μάχη.

Πάνος Καλαϊτζής

Φυλακές Κορυδαλλού, Πτέρυγα Δ

It has been more than 4 weeks since the day that my pre-trial detention was decided. Now, life in the Koridallos Prison has become my new daily routine. In the following letter, I would like to share the facts that took place before and after my arrest, as well as some things about where I stand in all this.

A FEW WORDS ABOUT THE FACTS

Fifteen days prior to my arrest.

My colleague and now co-accused Thanos Hatziaggelou informed me that he has symptoms of the Covid-19 virus. He asked me to take over his shift at the cooperative restaurant where we work together. I did. After having talked to him, I also decided to offer him the apartment I was renting on Alkinoou Street in Thessaloniki, so he could stay there for quarantine isolation. I would stay for a while at my partner’s apartment.

I had offered my apartment to T.H. for three reasons:

● First, so that he could be isolated and protect his own partner and flat mate.

● Secondly, to ensure the smooth operation of the cooperative restaurant that we hold, as his partner also works in it.

● Thirdly, for my personal precaution, although I am fully vaccinated, I am also in contact with people I need and want to be careful with.

After T.H. had been officially tested positive to Covid-19, I had no contact with him at all for the next fifteen days. Not even once did I pass by my apartment, which I had given to him. This has been verified by the Anti-terrorist Unit’s testimonies. None of their surveillances of T.H. and of the apartment include any mention of my name at any point.

It was only one day prior to my arrest, and after T.H. was tested negative to Covid-19, that he came into our cooperative restaurant. This was the first time that I had seen him for 15 days. He asked me if he could prolong his stay at my apartment for another 2-3 days. I accepted. As I wrote above, I had the alternative of staying at my partner’s apartment.

And this is how we come to the day of my arrest.

On Tuesday, 8 February at 7:00 pm, I was taken into custody by Special Anti-terrorist Unit officials, as I was leaving my partner’s residence (where I was staying). They took me to the Thessaloniki Police Headquarters. A few hours later I became aware that I was under arrest.

After I spent a whole night in the offices of the Anti-terrorist Unit, with a hood over my head and my hands tied, I was taken to court. In the detention cell I met, for the first time, the other accused G. Voulgari. I asked her through the bars if she could remove her protective mask for a moment. I had never seen her face before in my life.

The rest is history.

I am currently held in pre-trial detention in the Korydallos prison, for a case in which I had absolutely no involvement.

A FEW WORDS ABOUT ME

I have never labeled myself along political lines. I do not intend to do so now, to gain sympathy. I have never declared myself an anarchist. I have never declared myself a revolutionary. I would never declare myself an armed guerrilla.

Nevertheless, I am a politically active person and I have never been afraid to speak my mind. I have never stopped fighting for justice.

During my time abroad from 2008 to 2010, I participated in open meetings in my neighborhood, trying to improve the common standard of living together with fellow neighbors.

I returned to Greece at the end of 2015. Since then, I have satisfied my need for sports through a self-organized sports team. I joined this team as we oppose modern championships, which mainly revolve around doing business, gaining money and doping. I have also intentionally chosen to join a cooperative restaurant, proposing an alternative way of working, which does not only focus on financial gain.

When the government decided to shut down everything due to the Covid-19 pandemic, ignoring the fate of the homeless and impoverished people, the drug addicts and the low- or zero-income families, I volunteered in cooking and catering facilities to help those in need.

Perhaps, all the above are enough for someone to activate the Greek Criminal Code, specifically article 187A on joining a terrorist organization. This case against me is a farce, as indicated by the fact that my name is not mentioned anywhere in the Anti-terrorist Unit’s testimonies.

I was never afraid to speak my mind and to call for justice. I won’t stop now. Justice does not lie in the hands of the accuser; especially when the accuser fails to show any evidence and is only interested in furthering their own political agenda.

Power to those who fight for justice. Power to my co-accused, who each fights their own battle.

Panos Kalaitzis,

Koridallos Prison, Wing D

ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΕΣ, ΣΥΝΑΔΕΡΦΙΚΕΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

Kατάληψη Mατσάγγου 2022