Προβολή και μπάρ εν οψει του εφετείου των συντρόφων Δ. Χατζηβασιλειάδη και Β. Σταθόπουλο.
ΕΝΑ ΜΕΙΓΜΑ DNA ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ!
Αυτό το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τη δίκη που θα διεξαχθεί σε 2ο βαθμό στις 9 Φλεβάρη για την υπόθεση Βαγγέλη Σταθόπουλου – Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Πρωτόδικα, ο πρώτος καταδικάστηκε σε 19 χρόνια φυλάκισης για την έμπρακτη αλληλεγγύη του στον τραυματισμένο Χατζηβασιλειάδη και ο δεύτερος καταδικάστηκε σε 16 χρόνια κάθειρξης για την υπόθεση Επαναστατικής Αυτοάμυνας. Σε προηγούμενα γραπτά της συνέλευσης αναφέρονται η στοχοποίηση των συντρόφων και οι πολίτικες διώξεις τους. Εδώ επικεντρώνουμε και επιχειρούμε να αναδείξουμε τον ρόλο του dna στις πολλές πρόσφατες στοχοποιησεις αγωνιστών.
Τα τελευταία 15 χρόνια βλέπουμε όλο και πιο συχνά πολιτικές διώξεις, ακόμα και προφυλακίσεις, με πρόσχημα την εύρεση dna ή μείγματος dna. Ξεκίνησε να χρησιμοποιείται αραιά και μεθοδικά σε υποθέσεις αγωνιστών, με στόχο να εδραιωθεί δίπλα στα άλλα σαθρά χαρτιά κατασκευής ενόχων της αστυνομίας, όπως είναι τα ανώνυμα τηλεφωνήματα, τα μαγειρέματα στοιχείων και προδιαγεγραμμένων καταθέσεων. Όσον αφορά το παρελθόν και πιο διαδεδομένα, το ακούσαμε στην υπόθεση του Άρη Σειρηνίδη το 2009, αργότερα στην υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή το 2017, έπειτα στην υπόθεση Θεοφίλου το 2012. Σ’ αυτές τις δίκες, η εύρεση μείγματος dna σε κινητά αντικείμενα χρησιμοποιήθηκε ως αυτοτελές τεκμήριο ενοχής. Αυτές οι δίκες κατέληξαν σε αθώωση, αφού ταλαιπώρησαν τους συντρόφους με επιμήκεις προφυλακίσεις. Έτσι, γίνεται σαφές από την αστυνομοδικαστική εξουσία ότι το dna θα χρησιμοποιείται όποτε και σε όποιους επιλέγει να επιτεθεί, με σκοπό να τους φέρει αντιμέτωπους με ένα δικαστικό “αδιέξοδο” και παραδειγματικά να βάλει φρένο σε κοινωνικές αντιστάσεις.
Αυτή τη στιγμή και με όλες τις εξελίξεις που αφορούν την επίθεση σε όποιο δημόσιο αγαθό έχει απομείνει, έρχεται παράλληλα και η επίθεση στα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Η επίθεση στους αντιστεκόμενους ξεκινάει με χουντικές διατάξεις και απαγορεύσεις συναθροίσεων, με όρια ατόμων, απαγορεύσεις διαδηλώσεων, κλείσιμο καταλήψεων/κοινωνικών χώρων, συνεχίζεται με αστυνομική κατοχή των πόλεων, ξυλοδαρμούς στο δρόμο και στα αστυνομικά τμήματα και παράλληλα φυλακίζει αγωνιστές δημιουργώντας ένα κλίμα ασφυκτικό, περιφραγμένο από έλεγχο και άκρως πολεμικό.
Κάθε φορά, η αιχμαλώτιση συντρόφων γίνεται για πολιτικές σκοπιμότητες και χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης σε όσους αντιδρούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι στοχοποιημένοι αρνούνται τις κατηγορίες που τους επιβάλλονται και συνήθως απουσιάζουν μαρτυρίες και αποδείξεις που επαληθεύουν το αφήγημα ενοχής. Έτσι, κράτος και αστυνομία, για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους, να κλείσουν υποθέσεις και να ενισχύσουν την τρομοϋστερία, χρησιμοποιούν το dna. Ενδεικτικό της πίεσης που δέχεται η εγχώρια κυριαρχία είναι ότι, μέσα σε 2 χρόνια, έχει στοχοποιήσει 17 κοινωνικούς αγωνιστές με το κόλπο της εύρεσης dna, ουσιαστικά ενός μείγματος dna, που μπορεί να είναι οποιουδήποτε (υπόθεση 14 φοιτητών του ΕΜΠ, υπόθεση Βαγγέλη Σταθόπουλου, υπόθεση Κώστα Κ., υπόθεση Χάρη Ματζουρίδη).
Στην υπόθεση που αφορά την ομηρία Βαγγέλη Σταθόπουλου, η προφυλάκισή του αρχικά κρίθηκε από μια στημένη κατάθεση, που αποσπάστηκε βίαια στα κλειστά γραφεία της ΓΑΔΑ. Η κατάθεση αυτή γρήγορα αναιρέθηκε απ’ τον υπογράφοντα ως ψευδής και ανακριβής. Ενάμιση μήνα μετά και αφού ήδη υπάρχει η αναίρεση, η αστυνομία εκδικητικά και για να μην αποφυλακίσει τον σύντροφο λόγω έλλειψης στοιχείων, εμφανίζει ως διά μαγείας ένα “ατράνταχτο” στοιχείο, αυτό του μείγματος dna. Πρωτόδικα λοιπόν, γι’ αυτό το μείγμα dna που υπερασπίζονται, διδάκτορας βιολόγος κατέθεσε ότι αν παίρναμε δείγματα απ’ όλους μες την αίθουσα του δικαστηρίου θα μας βρίσκαμε όλους μέσα στο μείγμα.
Σ’ αυτό το σημείο να εξηγήσουμε κάποια πράγματα…
Πρώτον, το μείγμα dna –όπως περιγράφει και η ίδια η λέξη «μείγμα»– είναι προϊόν ανάμειξης, ένα συνονθύλευμα γενετικών πληροφοριών, μέσω των οποίων ανιχνεύονται χαρακτηριστικά ανθρώπων (στην περίπτωσή μας ανθρώπων με πολλά κοινά χαρακτηριστικά λόγω της μεσογειακής προέλευσης). Αυτά τα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας μείγματα, δεν είναι ικανά να αποδείξουν την άμεση επαφή συγκεκριμένου δότη, μπορούν όμως παράλληλα να υποστηρίξουν ταυτοποίηση με εκατοντάδες δότες.
Επίσης, το υλικό απ’ την στιγμή που συλλέγεται έχει πολλές πιθανότητες επιμόλυνσης και διαφοροποίησής του εν τέλει. Περιθώρια λάθους υπάρχουν και στην ανάλυσή του, γι’ αυτό και η ανάλυση γίνεται δύο φορές, η δεύτερη ως επαλήθευση της πρώτης. Επαλήθευση του dna στην περίπτωση του Σταθόπουλου δεν έγινε, παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις του. Και σαν να μην έφτανε η αδιαφορία τους σ’ ένα ξεκάθαρο δικαίωμα κατηγορούμενου, η έδρα του δικαστηρίου (Απρίλης 2021) απαντάει, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη μας, λέγοντας “γιατί δε το ζητάτε;”. Ένα εξίσου σημαντικό στην περίπτωση του Βαγγέλη είναι ότι, λόγω προηγούμενης διαμάχης στις δικαστικές αίθουσες (2010), οι μπάτσοι είχαν ήδη πάρει με βία το dna του συντρόφου. Συνεπώς, καμία εμπιστοσύνη δεν υπάρχει για το πού μπορούν να το χρησιμοποιήσουν, πότε και με ποια σκοπιμότητα. Ακόμα, ο παράγοντας τύχη είναι σημαντικός στην περίπτωση του dna όσον άφορα τα κινητά αντικείμενα και τη διασπορά του dna μας σε αυτά, καθώς ο τρόπος μετάδοσής του είναι ανεξέλεγκτος. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα λάθους είναι αυτό που αφορά μια εργάτρια σε εταιρία παραγωγής μπατονέτας. Η εταιρία αυτή προμήθευε στις αστυνομίες πολλών κρατών της Ευρώπης μπατονέτες για συλλογή dna. Στη διάρκεια των χρόνων, το dna της βρέθηκε σε διάφορους τόπους δολοφονιών και κλοπών, συνολικά καμιά εικοσαριά που έγιναν στη μισή Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία). Ασύλληπτη πάντα απ’ τις αρχές και κανείς δεν την είχε δει, παρόλο που αυτή άφηνε το dna της παντού. Για τη σύλληψή της, χιλιάδες δείγματα dna λήφθηκαν από γυναίκες σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι να αποδειχτεί ο τραγέλαφος στην αξιοπιστία της αφήγησης βάσει του dna, η γυναίκα αυτή διασύρθηκε από τα ΜΜΕ ως η πιο στυγερή δολοφόνος σε όλη την Ευρώπη. Συνοψίζοντας, είναι ένας προβοκατόρικος, αυθαίρετος και αναξιόπιστος τρόπος ενοχοποίησης.
Η επικράτηση της «αυθεντίας» των μειγμάτων dna πλασάρεται ως νομικό υπερόπλο στα χέρια των δικαστών, ώστε να εκτελούν τις προειλημμένες αποφάσεις του καθεστώτος. Ο κρατικός παρεμβατισμός εργαλειοποιεί την επιστήμη, μολύνοντας την ορθότητα των εργαστηριακών πρακτικών και τα επιστημονικά πορίσματα, ώστε να επιβεβαιώνει τις μηχανορραφίες των εγκληματολόγων της αντιτρομοκρατικής και των εντολοδόχων της. Το dna έφτασε πλέον να χρησιμοποιείται σωρηδόν με δολο για να ενοχοποιήσει αγωνιστές, παρόλες τις επιστημονικές, δικαστικές και νομικές ενστάσεις καταξιωμένων, ακαδημαϊκά και κοινωνικά, ειδημόνων. Φτάνουμε πλέον στο σημείο να κινδυνεύει να καταδικαστεί τελεσίδικα και αμετάκλητα ο αναρχικός Βαγγέλης Σταθόπουλος με μόνο βασικό στοιχείο το μείγμα dna, κάτι που αν γίνει θα συμβαίνει πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Η ομηρία του Βαγγέλη και η κατάληξή της στο εφετείο θα κουβαλήσει όλες τις υποθέσεις από δω και στο εξής που έχουν το dna ως “μάρτυρα κατηγορίας”. Αν αυτό περάσει, θα δημιουργήσει κυκεώνα εξελίξεων στα δικαιώματα κρατουμένων αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Συγκεκριμένα για τους κρατούμενους, τους υποβιβάζει ακόμα περισσότερο ως οντότητες, κάνοντάς τους μαριονέτες στις ορέξεις των δικαστών, καθώς επίσης έμμεσα τους στερεί το δικαίωμα της υπεράσπισής τους, αφού δεν υπάρχει περιθώριο αμφισβήτησης της “επιστημονικής αλήθειας”. Ταυτόχρονα, οποιοδήποτε νέο εργαλείο ή μέσο ελέγχου εφεύρει το καθεστώς για να ελέγξει και να καταστείλει, πρώτα δοκιμάζεται στα πιο εξαθλιωμένα κομμάτια της κοινωνίας (π.χ. φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.ά.). Αφού δοκιμαστούν και αποκτήσουν κοινωνική συναίνεση, εδραιώνεται η χρήση τους στην ευρύτερη κοινωνία. Έτσι, μετακυλίονται στη φαρέτρα των αφεντικών και όλων των εξουσιαστών ανεξαρτήτως δομής, προχωράνε στην σαπίλα όλων των θεσμών και καταστρέφουν οποιαδήποτε δικλείδα ασφαλείας που αφορά στην ελευθερία των ανθρώπων. Με την αποδοχή του dna ως αυθεντία, επιχειρείται η ένταξη ενός ακόμα μέσου που εντείνει τον ολοκληρωτισμό και τον αυταρχισμό του καθεστώτος στις ζωές μας. Τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά, αποκλείοντας τον παράγοντα τύχη στη ζωή και την ικανότητά μας να αποφασίζουμε εμείς για τον εαυτό μας και την πραγματικότητα που βιώνουμε.
Όσο όλα αυτά διαπραγματεύονται, πλησιάζει το εφετείο των συντρόφων Δ. Χατζηβασιλειάδη – Β. Σταθόπουλου στις 9 Φλεβάρη. Σ’ αυτό το εφετείο, μαζί με άλλα πολλά που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα κείμενα, θα κριθεί και η στρατηγική του κράτους σε σχέση με την επιβολή του dna ως καταδικαστικό στοιχείο.
Να βάλουμε ρωγμές στην νομική υπεροπλία του κράτους!
Κοινωνική συναίνεση στα παραμύθια δεν θα επιβληθεί!
Ο έλεγχος των ζωών μας είναι υπόθεση δική μας και όχι της αστυνομίας!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΟΥΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ
ΧΑΡΗ ΜΑΤΖΟΥΡΙΔΗ
14 ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΜΠ
ΚΩΣΤΑ Κ.
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό Βαγγέλη Σταθόπουλο.
