Η ιστορία της χαλκιδικής είναι συνυφασμένη με την ιστορία των μεταλλείων χρυσού αλλά και με μεγάλους αγώνες
κατοίκων της, ενάντια στη λεηλασία της φύσης αλλά και των ζωών τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αγώνες των
κατοίκων του στρυμωνικού τη δεκαετίατου 90 ενάντια στην εταιρία TVX στην οποία ανήκαν τα μεταλλεία. Ένας αγώνας με
έντονες συγκρούσεις, σαμποτάζ στα μηχανήματα, αλλά και άγρια καταστολή μέχρι το σημείο που απαγορεύτηκε “η
πραγματοποίηση κάθε δημόσιας σε ανοιχτό χώρο συνάθροιδη, πεζή ή με οποιοδήποτε τροχαίο μέσο, στην ευρύτερη περιοχή
των κοινοτήτων ολυμπιάδας και βαρβάρας για αποτροπή σοβαρού κινδύνου της δημόσιας ασφάλειας και απειλής της
διατάραξης της κοινωνικο-οικονομικής ζωής στη περιοχή”. η TVX αποχώρησε απο τα μεταλλεία το 2003 ύστερα από
μακροχρόνιο αγώνα των κατοίκων και μέσω μιας νομικής απόφασης του ΣΤΕ ότι η επένδυση της TVX θα έχει πιο μεγάλο
κοινωνικο-οικονομικό κόστος πάρα όφελος. Έτσι η TVX κυρήσει πτώχευση πετώντας πίσω 472 απολυμένους χωρίς
αποζημίωση και με περιβαλλοντική ζημία 400 εκ. ευρώ. Το κράτος των αφεντικών δεν το βάζει κάτω και με διάφορα νομικά
τερτίπια παρακάμπτει στο ΣΤΕ και επανέρχεται πουλώντας τα μεταλλεία στην εταιρία ελληνικός χρυσός Α.Ε.. μια εταιρία
που το 95% ανήκει στην καναδική ελντοράντο γκόλντ και το 5% στην ΑΚΤΩΡ του γνωστού μεγαλολαμόγιου Μπόμπολα. Οι
χρυσοθήρες επανήλθαν δριμύτεροι ποντάροντας στον κοινωνικό κανιβαλισμό που φέρνει η απειλή της “κρίσης”.
Τα νέα τους σχέδια είναι πραγματικά τερατώδη. Αν τα σχέδια τους ευοδωθούν, περίπου 4.000 στρέμματα αρχέγονου δάσους
σπάνιας οικοποικιλότητας θα εκχερσωθούν (συνολικά στην ελληνικός χρυσός έχουν δοθεί 317.000 στρέμματα). Στη θέση
τους θα ανοίξει ένας τεράστιος κρατήρας διαμέτρου 2000μ και επιπλέον θα δημιουργηθούν φράγματα για την
εναποθέτηση 346 εκ τόνων αποβλήτων. Η καταστροφή δε θα σταματήσει εκεί, τα μεταλλεία θα στεγνώσουν απο νερό
όλο το όρος κάκαβου με τις γεωτρήσεις που θα χρειαστούν καθώς η μεταλλουργεία είναι μια απο τις πιο υδροβόρες
βιομηχανικές δραστηριότητες. και ότι απομείνει θα είναι τοξικά επιβαρημένο (αέρας, νερό) απο το κυάνιο και άλλα
απόβλητα.
Οι κάτοικοι της χαλκιδικής δε μείναν με σταυρωμένα τα χέρια. Όπως τη δεκαετία του ’90 έτσι και τώρα αγωνίζονται για τα
αυτονόητα, ώστε ο τόπος τους να μην μετατραπεί σε έναν τάφο χρυσού. Αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες και κάθε μέσο
ενάντια στη καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αντιστέκονται με αξιοπρέπεια στην καταστολή του κράτους, φρουρού των
χρυσοθήρων και την προσπάθεια τρομοκράτησης τους απο μπράβους, σεκιουριτάδες, ΕΚΑΜίτες… Έτσι λοιπόν κομμάτι του
δίκου αγώνα τους ήταν η επίθεση και η καστροφή μέρος των εγκαταστάσεων ΕΛ.Χρυσός. Έπειτα απο το ισχυρό αυτό
πλήγμα <> που δέχθηκαν κράτος και ΕΛ.Χρυσός η καταστολή στα χωριά έχει ενταχθεί, ΕΚΑΜ
εισβάλουν σε σπίτια, ανήλικοι μαθητές μεταφέρονται και ανακρίνονται στην αντιτρομοκτατική, ΜΑΤ επιτίθενται με
δακρυγόνα ανά τακτά διαστήματα… Μέτα την επίθεση έντονη είναι η ιδεολογική τρομοκρατία των ΜΜΕ κάνοντας λόγο
συνεχώς για κουκουλοφόρους, καταστροφείς των επενδύσεων κατηγορώντας τους αγωνιζόμενους κατοίκους ως υπαίτιους
για την απώλεια θέσεων εργασίας, μιας και οι χιλιάδες θέσεις εργασίας άλλων επαγγελμάτων που θα χαθούν λόγω του
μεταλλείου δεν έχουν αξία στο χρηματιστήριο τους.
Οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της χαλκιδικής και στο πρόσωπο τους συνολικά όσοι αγωνιζόμαστε για το δίκιο και την ελευθερία
δεχτήκαμε και δεχόμαστε την επίθεση και πρέπει να απαντήσουμε με τα μέσα που μας χαρακτηρίζουν: την αλληλεγγύη, την
αξιοπρέπεια, την αντίσταση.
Το μόνο μέλλον που επιφυλάσσεται για τους κατοίκους της ΒΑ χαλκιδικής είναι η καστροφή του περιβάλλοντος και των
χωριών τους. Και το πρόβλημα είναι πως ακριβώς αυτή είναι η μόνη προοπτική που επιφυλάσει το καπιταλιστικό συνεχές,
στερώντας μέσα απο τη λεηλασία των φυσικών πόρων κάθε υλική δυνατότητα στις κοινωνίες να οργανωθούν με βάση την
ελεύθερη βούληση τους. Όταν η Χαλκιδική πλημμυρισεί χρυσό και το Αιγαίο πετρέλαιο, τα νησιά γεμίσουν ανεμογεννήτριες
και οι κάμποι της θεσσαλίας με φωτοβολτα’ι’κά, Οι άνθρωποι δε θα έχουν ούτε μια σπιθαμή γης και ελευθερίας για να
απολαύσουν τα ψίχουλα που θα τους πετούν οι καπιταλιστές.
Η μόνη μας ελπίδα είναι να τολμήσουμε να φανταστούμε τη ζωή μας έξω απο το υπάρχον πλαίσιο. Να τολμήσουμε να
επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας και την σχέση μας με τη φύση, πέραν του επεκτατικού και συσσωρευτικού πρίσματος
που επιβάλει ο καπιταλισμός. Να οργανώσουμε οριζόντια τους κοινούς μας αγώνες, είτε είμαστε επιστρατευμένοι εργάτες,
άνομοι καταληψίες ή παράνομοι απεργοί. Να τολμήσουμε να ζήσουμε. Και σε αύτη την πορεία, ο αγώνας των κατοίκων της
Χαλκιδικής είναι κομβικός. Είναι αγώνας όλων μας.-
ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ
