Είναι γεγονός ότι η επικείμενη (δεύτερη συνεχόμενη) εκλογική αναμέτρηση, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, έχει παγώσει τις πολιτικές εξελίξεις καθώς και τα ζητήματα που απασχολούσαν την πλειοψηφία του λαού.
Τα θέματα που ήταν στην κορυφή του ενδιαφέροντος πέρασαν στην άκρη, τα αβάστακτα νέα μέτρα του Ιουνίου θα ληφθούν απο την όποια νέα κυβέρνηση και οι πολίτες περιμένουν πως με ένα φακελάκι θα καταφέρουν να αλλάξουν ότι δεν άλλαξαν οι καθημερινές συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, οι πολύωρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, οι συνεχόμενες απεργίες και όλες οι αυτοοργανωμένες και ακηδεμόνευτες μορφές αντίστασης που εμφανίστηκαν από το στρατόπεδο των από κάτω τα τελευταία χρόνια.
Παρατηρείτα γενικώς μία ανεξήγητη αδράνεια, που ξεπερνάει τα όρια του επιτρεπτού και αρχίζει να λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις. Εκτός από αδράνεια, μπορεί κάποιος, εύκολα, να διαπιστώσει εφησυχασμό και μία απελπισμένη εναπόθεση των ελπίδων στο κάλπικο εκλογικό θαύμα, που όσο too good to be true και αν είναι, δεν μπορεί να εκφράσει, ούτε στο ελάχιστο, την θέληση της κοινωνίας για πραγματική δικαιοσύνη και τιμωρία των ενόχων. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, να σταματήσουν οι πολιτικές ακραίας λιτότητας και να αποτραπεί η λεηλασία του δημόσιου πλούτου, χωρίς προηγουμένως να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη.
Έχει διαμορφωθεί λοιπόν ένα ρευστό κλίμα που επιτρέπει τις ακροβασίες των πολιτικών και ευνοεί τους εκβιασμούς, τόσο αυτούς που προέρχονται εντός Ελλάδας, όσο και αυτούς που έχουν αφετηρία στο εξωτερικό. Επιπλέον, υπάρχουν και κάποια σημάδια στον ορίζοντα που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα και να σταματήσουν να περνάνε απαρατήρητα. Π.χ. μία παρέα μπάτσων αποφασίζει αυθόρμητα να μπουκάρει στην ΑΣΟΕΕ και να κοπανήσει όποιον γουστάρει, το περιστατικό γίνεται γνωστό από δημοσιογράφο – παπαγαλάκι της ασφάλειας και εν συνεχεία ξεχνιέται. Οι επιθέσεις εναντίον μεταναστών παρουσιάζουν συνεχώς αυξητικές τάσεις, οι επικεφαλείς, χρυσαυγίτες με στολή, της αστυνομίας αρνούνται να κάνουν το αυτονόητο, δηλαδή έστω να καταγράψουν τα περιστατικά σαν ρατσιστικά κρούσματα βίας και όλα βαίνουν καλώς.
Παράλληλα, τα κυρίαρχα ΜΜΕ συνεχίζουν την ένδοξη δράση τους. Αφού πρώτα κατάφεραν και παρουσίασαν τους ναζί σαν πολιτικό κόμμα, με πρωτότυπες θέσεις και δοκιμασμένες ιδέες για την πρόοδο και την ευημερία της κοινωνίας, η επόμενη στρατηγική κίνηση τους ήταν να διαφημίσουν και το απενοχοποιημένο χρυσαυγίτικο lifestyle. Γυμνασμένα σώματα, δυσλεξία, μπραβιλίκι, αγάπη για την πατρίδα και ολίγον από επανάσταση. Τώρα πως γίνεται να συνεργάζεσαι χρόνια με την αστυνομία, να παίρνεις στις εκλογές αστρονομικά ποσοστά από τους μπάτσους και συγχρόνως να λανσάρεις ένα επαναστατικό προφίλ, αυτό είναι κάπως περίεργο, αλλά και αθεράπευτα ελληνικό. Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις. Δεν χρειάζεται υπόβαθρο, δεν χρειάζεται ιδεολογία, δεν χρειάζονται πράξεις. Εδώ ο Βενιζέλος λέει πως μόνο το ΠΑΣΟΚ θα βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο και ο Σαμαράς υποστηρίζει ότι θα αλλάξει τα πάντα με “άφθαρτα” στελέχη σαν τον Ψωμιάδη και την Ντορούλα.
Για αυτό θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις εκλογικές προσδοκίες, να αφοσιωθούμε στην πραγματικότητα και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε χτίζοντας τις δομές για έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός. Καλοδεχούμενοι ο Σούπερμαν και ο Μπάτμαν που θα έρθουν για να μας σώσουν, αλλά όσο εμείς θα κοιτάζουμε στον ουρανό περιμένοντας τους ήρωες, μπορεί από τη στεριά να έχουν ξεφυτρώσει τέρατα…
http://imf-fuck-off.blogspot.com/2012/05/blog-post_20.html
