Το πρωί του Σαββάτου 26/11, για τρεις ώρες, δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι από τις περιοχές του Πειραιά πραγματοποιήσαμε στις γειτονιές της Νίκαιας (με επίκεντρο την περιοχή της Κοκκινιάς) μοίρασμα 4000 κειμένων σχετικά με την απαγόρευση της αντιφασιστικής διαδήλωσης στις 12/11 με μοναδικό σκοπό τη διασφάλιση της συγκέντρωσης μιας δράκας νεοναζί στην πλατεία Αγ. Νικολάου.
Το μοίρασμα έγινε χέρι-χέρι, πόρτα-πόρτα, αυτοκίνητο-αυτοκίνητο, στους δρόμους 7ης Μάρτη (πρώην Κονδύλη), Γρεβενών, Τσαλδάρη, Ηλιουπόλεως, Κύπρου, Πέτρου Ράλλη, Λαοδικείας, Σολωμού, Καραϊσκάκη, Παύλου Μελά, στο περιβολάκι (πλ. Δαβάκη) και στη λαϊκή αγορά πάνω από τα εκπαιδευτήρια του Ηράκλειτου στην «παιδική στέγη».
Καθοδόν έγιναν πολλές συζητήσεις με τους κατοίκους που συναντούσαμε, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν εξοργισμένοι με την παρουσία νεοναζιστών 2 βδομάδες νωρίτερα μέσα στην Κοκκινιά της προσφυγιάς, της αντίστασης, του μπλόκου. Οι παρεμβάσεις λόγου και δράσης θα συνεχιστούν και θα ενταθούν.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:
Για μια αντιφασιστική διαδήλωση και την απαγόρευσή της με σκοπό τη διασφάλιση της συγκέντρωσης μιας δράκας παρακρατικών νεοναζί (Νίκαια, 12 Νοέμβρη 2011)
Οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις προκύπτουν αβίαστα. Τότε, στις 17 Αυγούστου 1944, στο μπλόκο της Κοκκινιάς, ήταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και οι ντόπιοι δοσίλογοι συνεργάτες τους. Σήμερα, στις 12 Νοέμβρη 2011 ήταν ο αστυνομικός στρατός κατοχής και οι προστατευόμενοί τους οπαδοί του Χίτλερ.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ…
12.00
700 αντιφασίστες & αντιφασίστριες συγκεντρώνονται σταδιακά στο Περιβολάκι. Στην πλειοψηφία τους άνθρωποι από την Νίκαια και τις γύρω περιοχές του Πειραιά αλλά και αρκετοί αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες. 400 άτομα αριθμεί το μαυροκόκκινο μπλοκ (αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι, ανυπότακτοι νεολαίοι, ακηδεμόνευτοι αγωνιστές) και κάπως λιγότερους τα μπλοκ φορέων της Νίκαιας, αριστερών δημοτικών συνδυασμών σε δήμους του Πειραιά, οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και αντιρατσιστικών οργανώσεων, μαζί με ένα ιδιαίτερα δυναμικό και πεισματάρικο μπλοκ μεταναστών (είχαν ασταμάτητο παλμό με συνθήματα και δεν έφευγαν από τον δρόμο ό,τι κι αν γινόταν, όσα δακρυγόνα κι αν έπεφταν). Για δύο ώρες μοίρασμα κειμένων, μικροφωνική εγκατάσταση, ανακοινώσεις, συζητήσεις με τον κόσμο της περιοχής.
14.00
Ο σύγχρονος στρατός κατοχής βρίσκεται σε κάθε στενό της περιοχής. Το πανό στήνεται μπροστά στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο και γράφει «ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ». Η διαδήλωση επιχειρεί να κινηθεί στην 7ης Μάρτη 1944 (πρώην Κονδύλη) και μπλοκάρεται από διμοιρίες των ΜΑΤ στο πρώτο στενό. Στη συνέχεια επιχειρεί να πορευτεί στην Πέτρου Ράλλη με κατεύθυνση προς το Κερατσίνι. Και πάλι διμοιρίες των ΜΑΤ τοποθετούνται κάθετα και στα δύο ρεύματα της Πέτρου Ράλλη δημιουργώντας αστυνομικό φραγμό. Με εντολή της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της αστυνομίας, η πορεία έχει απαγορευτεί. Μην ψάξει κανείς να βρει τις τυπικές διαδικασίες απαγόρευσης που εξάλλου δεν υπήρξαν (η απαραίτητη παρουσία εισαγγελέα, η γραπτή ή προφορική αιτιολόγηση της απαγόρευσης κλπ). Αρκεί που έπρεπε να προστατευθούν οι πολιτικοί απόγονοι των γερμανοτσολιάδων.
14.30
Οι διαδηλωτές, με κεφαλή το μαυροκόκκινο μπλοκ, αρνούνται το μπλοκάρισμά τους και σπάνε την απαγόρευση, μπαίνοντας στην οδό Σολωμού και κατηφορίζοντας προς την Μπελογιάννη. Τρία στενά παρακάτω και πάλι μία διμοιρία των ΜΑΤ εμφανίζεται για να μπλοκάρει τη διαδήλωση. Μέσα στη γειτονιά και εντελώς απρόκλητα, πετάνε δακρυγόνα στο μπροστινό πανό (ένα έσκασε στην αυλή ενός σπιτιού). Όμως η ορμή του κόσμου είναι τέτοια που τους προσπερνά, αναγκάζοντάς τους σε οπισθοχώρηση. Δύο στενά παρακάτω νέα διμοιρία, νέος φραγμός. Η πορεία στρίβει αριστερά, παίρνει την οδό Καραϊσκάκη και κατηφορίζει προς την Μπελογιάννη. Τα ΜΑΤ τα έχουν χαμένα. Είμαστε μέσα στις γειτονιές μας ενώ εκείνοι δεν ξέρουν που βρίσκονται και που να πάνε.
15.00
Η κεφαλή της πορείας βγαίνει στην Μπελογιάννη και τοποθετείται με κατεύθυνση προς το δημαρχείο και την πλατεία Αγ. Νικολάου. Διμοιρίες των ΜΑΤ κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους, με μηχανές ΔΙΑΣ από πίσω τους και κάποιες μηχανές ανάμεσά τους με συνοδηγούς που έχουν ξύλα στα χέρια (μάλλον ασφαλίτες). Οι κατασταλτικές δυνάμεις δεν κάνουν πλέον απλώς φραγμό αλλά κινούνται κατά της διαδήλωσης και επιτίθενται με μαζική (για τα δεδομένα συνοικίας) ρίψη δακρυγόνων. Η πορεία αλλάζει φορά και κατευθύνεται προς το νοσοκομείο της Νίκαιας. Κάτοικοι από τα μπαλκόνια βρίζουν τα ΜΑΤ. Κόσμος με maalox στα χέρια φροντίζει όσους έχουν δυσκολίες όρασης και αναπνοής από τα δακρυγόνα. Οι περιφρουρήσεις κρατάνε και επανασυγκροτούνται διαρκώς. Η διαδήλωση συνεχίζεται υπό διαρκή αστυνομική πίεση επί της Μπελογιάννη μέχρι την κάτω πλευρά του νοσοκομείου, στρίβει αριστερά, ανηφορίζει την Παύλου Μελά και μπαίνει ξανά στην Πέτρου Ράλλη με κατεύθυνση πίσω προς το περιβολάκι. Διμοιρίες των ΜΑΤ επιχειρούν και πάλι να ανακόψουν την πορεία, μπαίνοντας κάθετα μπροστά μας στην Πέτρου Ράλλη. Τελικά αποσύρονται, παίρνοντας εντολές να σχηματίσουν ξανά αστυνομικό κλοιό-φραγμό περιμετρικά στην πλατεία Δαβάκη. Παλμός, συνθήματα και διαρκείς καταγγελίες μέσω ντουντούκας για την ενημέρωση των κατοίκων σχετικά με την απαγόρευση και το διαρκές χτύπημα της αντιφασιστικής διαδήλωσης με μοναδικό σκοπό να διασφαλιστεί η συγκέντρωση στην πλατεία Αγ. Νικολάου μιας δράκας νεοναζί.
16.00
Επιστρέφοντας στο περιβολάκι αποφασίζουμε να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι και να μην αποχωρήσουμε όσο οι φασίστες βρίσκονται ακόμα στην Κοκκινιά.
18.30
Οι φασίστες αποχωρούν ομαδικά με μεγάλη προσοχή από την κάτω πλευρά της Νίκαιας. Αποφασίζουμε κι εμείς τη συλλογική μας αποχώρηση με μηχανοκίνητη πορεία επί της Πέτρου Ράλλη. Λίγη μόλις ώρα μετά την αποχώρηση των φασιστών άνθρωποι της περιοχής φροντίζουν να σβηστούν τα 3 συνθήματα που είχαν γράψει στην πλατεία Αγ. Νικολάου και να ξεκολληθούν καμιά 60αρια αυτοκόλλητα που είχαν κολλήσει εντός της πλατείας. Ο κόσμος του αγώνα μετά από 7 ώρες στο δρόμο και με διαρκή αστυνομική απαγόρευση αποχώρησε μόνο όταν η Νίκαια ήταν ξανά άδεια από φασίστες.
σχετικά με τη φασιστοσύναξη
Τα φασιστοειδή από τις 12 μέχρι λίγο πριν τις 5 το απόγευμα ήταν το πολύ 60 άτομα και είχαν συγκεντρώσει σωρούς από μάρμαρα σε διάφορα σημεία της πλατείας (τα οποία βέβαια δεν τα είδε κανένας μπάτσος, παρότι διμοιρίες των ΜΑΤ και πολυπληθείς ομάδες ασφαλιτών τους προστάτευαν περιμετρικά της πλατείας). Το γελοίο της υπόθεσης ήταν ότι ένας κουστουμάτος τούς έδινε εντολές και παραγγέλματα, τους έβαζε να βαστούν ελληνικές σημαίες και να κάθονται στη σειρά στοιχισμένοι για να τους τραβάνε φωτογραφίες. Κατά τις 5 έστησαν ηχητική εγκατάσταση που έπαιζε εμβατήρια και άρχισε να καταφτάνει περισσότερος κόσμος τους. Έφτασαν να είναι 150 με 200 άτομα με μεταφορές προσώπων από όλη την Αττική. Ούτε ένας από την γειτονιά, που είχε τις πόρτες και τα παράθυρά της ερμητικά κλειστά για να μην μολυνθεί από το φασιστικό-εθνικιστικό-ρατσιστικό δηλητήριο των οπαδών του Χίτλερ. Πριν προλάβει καλά καλά να ολοκληρώσει την ομιλία του ο φύρερ τους, τα είχαν ήδη μαζέψει και έφευγαν. Όλοι μαζί, γρήγορα και προσεκτικά. Δεν είναι τυχαίο. Βίωναν την παρουσία τους ως εγκάθετων μέσα σε εχθρικό έδαφος. Κι αυτό το εχθρικό έδαφος δεν ήταν απλά η πολυπληθής αντιφασιστική διαδήλωση αλλά η ίδια η κοινωνία της Νίκαιας, οι αγώνες και οι μνήμες της, οι κλειστές πόρτες και τα παράθυρα, οι άδειοι δρόμοι γύρω από την πλατεία Αγ. Νικολάου κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσής τους.
…ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ
Στο επίπεδο του πολιτικού απολογισμού της διαδήλωσης, καταρχήν είναι εξόφθαλμο ότι η απαγόρευση και το διαδοχικό χτύπημά της από τα ΜΑΤ αποσκοπούσε στη διασφάλιση της φασιστικής συγκέντρωσης και στην αποτροπή της προσέγγισης της αντιφασιστικής πορείας στην πλατεία Αγ. Νικολάου. Από σωρεία περιστατικών (επιθέσεις με μαχαίρια κατά αγωνιστών, εμπρησμοί κοινωνικών-πολιτικών χώρων, ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, εισβολές σε σπίτια και απρόκλητες επιθέσεις κατά μεταναστών) έχει γίνει σαφές τα τελευταία χρόνια ότι οι φασιστικές συμμορίες προστατεύονται από την αστυνομία και πριμοδοτούνται καθεστωτικά γιατί έχουν συγκεκριμένο ρόλο να παίξουν τόσο στην παρούσα φάση όσο και προοπτικά. Ιδεολογικά συνιστούν έναν παράγοντα σύγχυσης και αποπροσανατολισμού της κοινωνικής δυσαρέσκειας-οργής. Κατασταλτικά αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους για την αντιμετώπιση των «επικίνδυνων τάξεων» και του «εσωτερικού εχθρού». Η Χρυσή Αυγή όσο κι αν προσπαθεί να πλασαριστεί ως «νόμιμο κόμμα» -πλέον και με δημοτικό σύμβουλο στον Δήμο Αθηναίων- δεν είναι παρά μια παρακρατική οργάνωση, νεοναζιστικού χαρακτήρα, που δρα σε συνεννόηση και καθ’ υπόδειξη του «βαθέως κράτους», των πιο αντιδραστικών τμημάτων της αστυνομίας, του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών (ΕΥΠ), του πολιτικού προσωπικού της ακροδεξιάς.
Ένας δεύτερος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη σχετικά με την απαγόρευση της διαδήλωσης είναι ότι επρόκειτο για την πρώτη πορεία μετά την ορκωμοσία της καινούργιας κυβέρνησης. Με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο του τραπεζιτικού κεφαλαίου και την επιβολή ευρωπαίων επιτρόπων στα υπουργεία, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης -το οποίο έχει επιβληθεί ήδη με το πρώτο μνημόνιο- βαθαίνει και διευρύνεται. Εξάλλου, βασικός λόγος ύπαρξης αυτής της συγκυβέρνησης δεν είναι απλά η ψήφιση της «δανειακής σύμβασης» και των νέων ισοπεδωτικών-αντικοινωνικών μέτρων που τη συνοδεύουν (που θα μπορούσε να τα ψηφίσει και η προηγούμενη ή όποια άλλη κυβέρνηση). Μέσα από την ευρεία κομματική-κοινοβουλευτική συμφωνία-συναίνεση-σύμπραξη αυτό που επιδιώκεται είναι η εφαρμογή των πάντων με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αντιδράσεις και η αποφασιστικότερη κατασταλτική αντιμετώπιση των κοινωνικών μετώπων αντίστασης που ούτε θα ξεγελαστούν ούτε θα υποχωρήσουν. Οι ίδιοι κρατικοί, κομματικοί και υπερεθνικοί μηχανισμοί, οι ίδιες οικονομικές ελίτ, που μας ρημάζουν τη ζωή και οργανώνουν την υποδούλωση και τη λεηλασία μας, έχοντας χάσει κάθε ίχνος κοινωνικής νομιμοποίησης, γεμίζουν τους δρόμους με στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά σώματα, χτυπάνε με λύσσα τις απεργίες και τις διαδηλώσεις και παίζουν το χαρτί του κοινωνικού εκφασισμού στον αντίποδα της κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης και της αλληλεγγύης μέσα στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων. Στη συγκεκριμένη διαδήλωση δόθηκαν τα πρώτα αναβαθμισμένα κατασταλτικά δείγματα γραφής της συγκυβερνούσας αστικής συμμαχίας.
Τέλος, δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι αυτή η πορεία καλέστηκε 5 μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου και σίγουρα αποτέλεσε πεδίο κατασταλτικού σχεδιασμού και αποστολής μηνύματος μηδενικής ανοχής ενόψει της καθιερωμένης διαδήλωσης στις 17 Νοέμβρη.
Όσον αφορά τους ίδιους τους διαδηλωτές, η συμμετοχή εκατοντάδων ανθρώπων από τη Νίκαια και τις άλλες περιοχές του Πειραιά, η έμπρακτη στήριξή της από πολλούς ακόμα αγωνιζόμενους ανθρώπους, η αποφασιστικότητα να σπάσει η απαγόρευση, η συντροφικότητα στο δρόμο, υπήρξαν αναγκαίες προϋποθέσεις για την αδιάκοπη παρουσία μας στη Νίκαια για 7 ώρες μέχρι την αποχώρηση των φασιστών.
Οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις προκύπτουν αβίαστα. Τότε, στις 17 Αυγούστου 1944, στο μπλόκο της Κοκκινιάς, ήταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και οι ντόπιοι δοσίλογοι συνεργάτες τους. Σήμερα, στις 12 Νοέμβρη 2011 ήταν ο αστυνομικός στρατός κατοχής και οι προστατευόμενοί τους οπαδοί του Χίτλερ.
Ο αγώνας ενάντια στην εγχώρια και υπερεθνική κυριαρχία, ενάντια σε κράτος και παρακράτος, συνεχίζεται. Μέχρι την αποτίναξη κάθε μορφής τυραννίας, μέχρι την κατάργηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μέχρι την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
αντιφασίστες/στριες από Πέραμα, Κερατσίνι, Νίκαια, Κορυδαλλό, Πειραιά
που συμμετείχαμε στο μαυροκόκκινο μπλοκ και στη διοργάνωση της διαδήλωσης
