ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ, ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ

Το Σάββατο 6/12/08 δολοφονείται εν ψυχρώ στα Εξάρχεια ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από το όπλο ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα ενώ βρισκόταν σε περιπολία μαζί με τον Βασίλη Σαραλιώτη.

Το ίδιο βράδυ τόσο στο κέντρο της Αθήνας όσο και σε πολλές πόλεις της χώρας πραγματοποιούνται αυθόρμητες πορείες, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και σε άλλους κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Αντανακλαστικά μετά τη δολοφονία του Αλέξη πραγματοποιήθηκε και στο Βόλο πορεία 150 ανθρώπων που επιτέθηκε στο Α.Τ. Βόλου κάτι που εσκεμμένα αποσιωπήθηκε από τα τοπικά media. Τις επόμενες μέρες οι επιθέσεις και οι πορείες γενικεύονται, σχολεία και σχολές καταλαμβάνονται και λειτουργούν σαν κέντρα αντιπληροφόρησης .Δράσεις αλληλεγγύης πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις του εξωτερικού.

Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης σπεύδουν να επαληθεύσουν το ρόλο τους, σκορπίζοντας τον τρόμο έχοντας σαν άξονα αναφοράς την καταστροφή μαγαζιών και το πλιάτσικο, αποπροσανατολίζοντας όσους απαθείς παρακολουθούσαν τα γεγονότα και στρέφοντάς τους ενάντια στον εξεγερμένο κόσμο. Ταυτόχρονα στοχοποιούνται ως γιάφκες τρομοκρατών ανοιχτοί κοινωνικοί και πολιτικοί χώροι (καταλήψεις, στέκια, κ.α.), κάνοντας λόγο για γνωστούς- αγνώστους κουκουλοφόρους, οι οποίοι οργανώνουν και καθοδηγούν τις εκατοντάδες μαθητών, φοιτητών που επί μία βδομάδα κατεβαίνουν στους δρόμους και συγκρούονται με τα ματ.

Στο Βόλο επίθεση σε μαγαζιά δεν έγινε ποτέ . Παρόλα αυτά μίντια, ασφαλίτες και κνίτες διέσπειραν φήμες από την πρώτη στιγμή σε μαγαζάτορες και σε σπίτια ότι πρόκειται να έρθουν αναρχικοί να τους καταστρέψουν τις ιδιοκτησίες. Αυτό συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Όποιος συνεχίζει πια να «φοβάται» και να το μεταδίδει δεν είναι τόσο αθώος. Έτσι κι αλλιώς οι εξεγέρσεις γίνονται από τους από κάτω και τους εξαθλιωμένους και όσα κοινωνικά κομμάτια έχουν καταλάβει ότι αυτή ή κοινωνία είναι δομημένη εναντίον τους.

Το πλιάτσικο (για μας απαλλοτρίωση), όπως περιγράφεται από τα media, σε συνθήκες κοινωνικής εξέγερσης δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από μια σταγόνα αποπροσανατολισμού στον ωκεανό του θεάματος. Το μεγαλύτερο πλιάτσικο στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι το πλιάτσικο της υπεραξίας. Δηλαδή εκμετάλλευση των πολλών (εργαζομένων) από τους λίγους (αφεντικά). Το να παράγεις δέκα και να πληρώνεσαι για πέντε. Δε ξεχνάμε το πλιάτσικο των ασφαλιστικών ταμείων, το πλιάτσικο των παπάδων στο Βατοπέδι, το πλιάτσικο των γερόντων με αρτηριοσκλήρυνση που μας κυβερνούν και κάνουν λόγο για πενήντα μεταφερομενους κολασμένους πιτσιρικάδες…πλιάτσικο είναι οι μισθοί των δημάρχων, των υπουργών, των βουλευτών, των παπάδων, των δικαστών και των κομματαρχών.

Η δολοφονία του 15χρονου δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, αλλά έρχεται να προστεθεί σε έναν ατελείωτο κατάλογο δολοφονημένων και βασανισμένων από το κράτος και τους μηχανισμούς του, μεταναστών σε σύνορα και κρατητήρια, εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, φυλακισμένων στα κολαστήρια-« σωφρονιστήρια», σκλάβων στη βιομηχανία της πορνείας.

Η δολοφονία υπήρξε η αφορμή για να βγει ο κόσμος στους δρόμους , διαμαρτυρόμενος όχι μόνο για το φόνο αλλά εκφράζοντας την οργή και την αγανάκτηση για τη σήψη και τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος και των πολιτικο-οικονομικών συνθηκών των τελευταίων δεκαετιών, με τρόπο που χαρακτηρίστηκε επικίνδυνος, βάρβαρος, βίαιος και δίχως να θέτει λύσεις στα προβλήματα.

Καμία κοινωνική εξέγερση δε γίνεται με το γάντι. Για εμάς δεν είναι τυφλή βί