Για μια ακόμη χρόνια είμαστε στα πρόθυρα της φιέστας των μαθητικών παρελάσεων ενόψει της 28ης Οκτώβρη.

Τι σημαίνει όμως πραγματικά η παρέλαση;

Ιστορικά, η καθιέρωση του θεσμού των παρελάσεων συνδέθηκε με την άνοδο του φασισμού και του ολοκληρωτισμού σε όλη  την Ευρώπη κατά τις πρώτες δεκαετίες του  20ου αιώνα. Να σημειωθεί πως η ελλάδα είναι η μόνη χώρα πανευρωπαϊκά που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να τηρεί την παράδοση των μαθητικών παρελάσεων ενώπιον πολιτικών, στρατιωτικών, εκκλησιαστικών και άλλων αρχών και επιπλέον έχει καταδικαστεί από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές.

Ο θεσμός των μαθητικών παρελάσεων δεν είναι μόνο φασιστικός και αναχρονιστικός, αλλά και άκρως επικίνδυνος. Μπορεί σε πολλές περιστάσεις, οι παρελάσεις να αποτελούν ένα διάλειμμα από τις σχολικές ώρες και τα μαθήματα, αλλά συνεχίζουν να εξυπηρετούν το στόχο τους: να διοχετεύουν υποσυνείδητα ρατσιστικά, πατριωτικά και μιλιταριστικά στοιχεία στους μαθητές.

Στο όνομα της “εθνικής υπερηφάνειας” και του “ηρωισμού”, τροφοδοτούνται τα πιο ρατσιστικά και ξενοφοβικά ένστικτα από όλους τους “εμπλεκόμενους” στις εθνικές τελετές: μαθητές, καθηγητές και γονείς. Κάθε χρόνο, λίγο πριν και λίγο μετά από τις 2 αυτές ημέρες εθνικής έπαρσης (28η Οκτώβρη και 25η Μαρτίου), οι προαναφερόμενοι ξεχύνονται σε ατελείωτους διαπληκτισμούς εναντίον μαθητών διαφορετικής εθνικότητας για το αν κάποιος “μη έλληνας” μπορεί να κρατήσει τη σημαία κτλ.

Οι μαθητές αναγκάζονται να συμμετέχουν στο πιο ευδιάκριτο κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά όπου η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας ήταν βασικός σκοπός του καθεστώτος. Ο ρόλος λοιπόν των μαθητικών παρελάσεων είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν των στρατιωτικών, δηλαδή η επίδειξη ισχύος όπως επίσης και η ένδειξη νομιμοφροσύνης και υποταγής απέναντι στους “αρχηγούς”. Στοίχιση, στρατιωτικός βηματισμός, ομοιόμορφη ένδυση, απαγόρευση παιδιών με αναπηρίες, οι ψηλοί μπροστά – οι κοντοί πίσω, οι καλοί γίνονται σημαιοφόροι – οι μέτριοι απλά ακόλουθοι. Το “στράτευμα” παρελαύνει δηλώνοντας άριστο πνεύμα πειθαρχίας και φρονήματος καθώς οι συμμετέχοντες στις μαθητικές παρελάσεις μετατρέπονται σε υποταγμένοι υπήκοοι που αποδίδουν τιμές στους “επισήμους”, στρέφοντας το κεφάλι προς το μέρος τους.

Είναι οι ίδιοι μαθητές που το προηγούμενο διάστημα συμμετείχαν σε εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις με συνελεύσεις και καταλήψεις έχοντας απέναντι καθηγητές και διευθυντές που τώρα καλούνται “να τους κάνουν περήφανους για το σχολείο τους“. Οι ίδιοι/ες που φώναζαν “να καεί η βουλή” για άλλη μια φορά καλούνται να τιμήσουν τον κάθε βουλευτή στην εξέδρα των επισήμων. Οι ίδιοι/ες που επέλεξαν τον δρόμο της αμφισβήτησης και της άρνησης, επιστρέφοντας στην κανονικότητα, αναγκάζονται, υπό το πρίσμα την εθνικής ενότητας, να παραβλέψουν τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους σε ένδειξη υποταγής και πειθαρχίας. Ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη κοινωνική συγκυρία, οι παρελάσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στο συνολικό μηχανισμό που αναλαμβάνει να συσπειρώσει την “ελληνική” κοινωνία απέναντι στον “ξένο εχθρό”.

Αν θέλεις να τιμήσεις όσους αντιστάθηκαν στον φασισμό πες ΟΧΙ στις φασιστικές παρελάσεις.

Για τα γεγονότα της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτωβρίου

Η ολομέτωπη επίθεση του κράτους και των αφεντικών, που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, δεν στοχεύει απλώς στην οικονομική μας αφαίμαξη και την επιδείνωση των όρων επιβίωσής μας. Στοχεύει στο συνολικό και βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας και στην υποταγή της στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η ψήφιση του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και του πολυνομοσχεδίου δεν δοκιμάζει απλώς τα όρια της αντοχής των καταπιεσμένων σε ότι αφορά την επιβίωσή μας. Δοκιμάζει τη θέληση και την αποφασιστικότητα της κοινωνίας να αντισταθεί στην επίθεση που δέχεται. Οι ημέρες των απεργιακών κινητοποιήσεων αποτελούν τη συμπυκνωμένη έκφραση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Κατά τη διάρκειά τους συναντιούνται δυο αντικρουόμενοι κόσμοι. Ο κόσμος του αδιαμεσολάβητου αγώνα, της συλλογικής και αυτοοργανωμένης δράσης, που στόχο έχει την κοινωνική χειραφέτηση και απελευθέρωση και ο κόσμος της διαμεσολάβησης και της ιεραρχίας που στοχεύει στη συνδιαλλαγή με το καθεστώς και στη χειραγώγηση της κοινωνικής οργής.

Την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου η μαζικότατη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων πανελλαδικά και η τεράστια συμμετοχή στην απεργία αποτέλεσαν ένα πρώτο σημαντικό μήνυμα. Απέδειξαν πως ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων όχι μόνο δεν αποδέχεται τους όρους σκλαβιάς που του επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι αλλά έχει και τη διάθεση να αγωνιστεί εναντίον τους. Στη χειραγώγηση αυτής της διάθεσης στοχεύουν η στάση της καθεστωτικής αριστεράς και η προπαγάνδα των media, που προσπαθούν να αποτρέψουν μια γενικευμένη έκρηξη. Η προπαγάνδα απαξίωσης και συκοφάντησης της κοινωνικής αντί-βίας στοχεύει στην πολιτική και κοινωνική αναχαίτιση των αναρχικών και όσων επιλέγουν το δρόμο της σύγκρουσης απέναντι στη βία του κράτους και των αφεντικών. Στοχεύει στην αποτροπή της διάχυσης των ριζοσπαστικών προταγμάτων και πρακτικών και στον εγκλωβισμό του αγώνα μέσα στα όρια που θέτει η εξουσία. Οι πάσης φύσεως ηγετίσκοι των ρεφορμιστικών σχηματισμών θέλουν να επιβληθούν στο κίνημα, ως επίσημοι εκφραστές και ιδιοκτήτες του, προκειμένου να το περιχαρακώσουν. Θέλουν να μετατρέψουν τον αγώνα ενάντια στην όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης σε ψήφους για τις επερχόμενες εκλογικές τους φιέστες, προστατεύοντας ταυτόχρονα τη συστημική ομαλότητα.

Σε αυτό το πλαίσιο, την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, η ηγεσία του ΚΚΕ, έχοντας προσυνεννοηθεί με τους κρατικούς μηχανισμούς, εγκατέλειψε τις ιδιόκτητες παρελάσεις κι αποφάσισε να περιφρουρήσει-κι όχι να περικυκλώσει, όπως διατείνονταν τις προηγούμενες ημέρες-το κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια ψήφισης του πολυνομοσχεδίου. Η απόφαση αυτή αποτελεί κίνηση ελέγχου κι οριοθέτησης των διαδηλωτών και καταστολής όσων δεν υποτάσσονται. Απέναντι στο ορμητικό ποτάμι του κοινωνικοί-ταξικού κινήματος, που υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να ανατρέψει τα πάντα, το ΚΚΕ επέλεξε το ρόλο του κυματοθραύστη για μια ακόμη φορά. Λειτουργώντας ως ανεπίσημος, εσωτερικός, κατασταλτικός μηχανισμός το ΚΚΕ, με όχημα το ΠΑΜΕ, επιχείρησε να επιβάλλει την ηγεμονία του στους δρόμους, να προκαθορίσει την έκταση και το περιεχόμενο των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων φέρνοντάς τες στα μέτρα του. Η επιλογή της συγκρότησης αλυσίδων από τα ΚΝΑΤ, στραμμένες προς την υπόλοιπη διαδήλωση, υποκαθιστώντας τα ΜΑΤ και προστατεύοντας τη Βουλή, ήταν μια επιλογή εχθρική απέναντι στον κόσμο που αντιστέκεται στην εξαθλίωση της ζωής του. Ευθύνη του μηχανισμού του ΚΚΕ ήταν και η σύγκρουση που ακολούθησε, καθώς ανέλαβε την περιφρούρηση του κοινοβουλίου απέναντι σε μια κοινωνία που υποφέρει από τους νόμους και τα διατάγματα που ψηφίζονται εκεί. Αναρχικοί, αριστεροί, ανένταχτοι και νεολαίοι αρνήθηκαν έμπρακτα την ηγεμονία ενός πυλώνα του συστήματος, των επίδοξων δικτατόρων του προλεταριάτου, και συγκρούστηκαν με την καθεστωτική συμπαράταξη που περιφρουρούσε το κοινοβούλιο και την αστική νομιμότητα, τόσο μέσω των κρανοφόρων και ροπαλοφόρων του ΠΑΜΕ όσο και μέσα από την προπαγάνδα σύσσωμης της καθεστωτικής αριστεράς (εντός κι εκτός κοινοβουλίου) μετά τα γεγονότα. Οι κρανοφόροι και παλουκοφόροι των ΚΝΑΤ απαγόρευσαν εξ’ αρχής σε όποιον δεν ήταν μέλος του κόμματος να προσεγγίσει τη Βουλή και τη λεωφόρο Αμαλίας, επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με ξύλα και πέτρες, πέταξαν άτομο μεγάλης ηλικίας από ύψος 5 μέτρων στην πλατεία Συντάγματος, τραμπούκισαν και ξυλοκόπησαν κόσμο.

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, πέθανε ο εργάτης, συνδικαλιστής Δημήτρης Κοτζαρίδης. Αποδεδειγμένα ο θάνατός του δεν σχετίζεται με τις συγκρούσεις. Βρέθηκε στη συγκέντρωση μαζί με χιλιάδες κόσμου στις 20 Οκτώβρη παλεύοντας κι αυτός για ένα καλύτερο κόσμο. Ως άνεργοι, εργαζόμενοι, νεολαίοι, απεργοί, τιμούμε τη μνήμη του Δημήτρη Κοτζαρίδη. Θεωρούμε αχαρακτήριστη την προσπάθεια του ΚΚΕ να καπηλευτεί το θάνατό του ώστε να λασπολογήσει και να συκοφαντήσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους.

Μέσα από τον αυθορμητισμό και την μαχητικότητα εκατοντάδων αγωνιστών που φώναξαν «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι αυτοί θα σε προδώσουν στη Βάρκιζα και πάλι»  και «Αυτοί, αυτοί φυλάνε τη Βουλή» έσπασε στην πράξη η προσπάθεια των σταλινίσκων του ΚΚΕ να αναγορευτούν σε μονοκράτορες του κινήματος. Μέσα από την σκληρή σύγκρουση αποτράπηκε η ηγεμονία ενός καθεστωτικού κόμματος στο δρόμο, η επιβολή ενός ιδεολογικού πλαισίου ελεγχόμενης διαμαρτυρίας και αναδείχθηκε, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, ο αντεπαναστατικός ρόλος του στους κοινωνικούς αγώνες.

  Η μάχη αυτή συνεχίζεται καθημερινά στους δρόμους, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, με διακύβευμα την επαναστατική εξέλιξη των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων και την μη παράδοσή τους στις ηγεσίες αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων. Οι επίδοξοι ηγετίσκοι των κινημάτων από το Σύριζα και την Ανταρσύα  μέχρι τη συντριπτική πλειοψηφία των αριστερών οργανώσεων το γνωρίζουν καλά αυτό, γι αυτό έσπευσαν να συνταχθούν πίσω από το ΚΚΕ και να κατασυκοφαντήσουν τους αναρχικούς και όσους στάθηκαν απέναντι του, προσβλέποντας στη δημιουργία ενός νέου ενδοσυστημικού πόλου εξουσίας. Συνηθισμένοι στις καρπαζιές από την μητέρα των οργανώσεων της αριστεράς, οι ψοφοδεείς οπορτουνιστές συκοφάντησαν με ευκολία τους αγωνιζόμενους που συγκρούστηκαν με τα ΚΝΑΤ και τις δυνάμεις των ΜΑΤ στη συνέχεια. Μια στάση που φανερώνει το φόβο τους μπροστά στο διογκούμενο ρεύμα της συνολικής αμφισβήτησης του οικονομικού και πολιτικού συστήματος που κερδίζει διαρκώς έδαφος κοινωνικά, μπροστά στις εκατοντάδες των αγωνιστών που δεν μπορούν να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν και αντιπροσωπεύουν προοπτικά το μεγαλύτερο κίνδυνο για το σύστημα και τους στυλοβάτες του.

Αναγνωρίζουμε ωστόσο ως βασικό έλλειμμα του αγώνα των από τα κάτω, απέναντι στους κρατικούς μηχανισμούς και τους αριστερούς συμπαραστάτες του, την έλλειψη συλλογικοποίησης και οργάνωσης. Ένα έλλειμμα που πρώτα και κύρια εμποδίζει την ενδυνάμωση του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και αποτελεί τροχοπέδη για την συγκρότησή μας ως ένα ισχυρό κίνημα που θα θέσει με ρεαλιστικούς όρους το ζήτημα της ανατροπής της κρατικής και καπιταλιστικής δικτατορίας, το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης.

Ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση αγωνιζόμαστε και για την πολιτική και οργανωτική συγκρότηση του αναρχικού- αντιεξουσιαστικού κινήματος. Με στόχο την απεύθυνση σε όσο το δυνατόν περισσότερους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους ανθρώπους, διατεθειμένους να αγωνιστούν ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, επιλέγουμε την οργανωμένη παρουσία μας με μπλοκ σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Παραμένουμε σταθεροί στην πάγια αναρχική θέση: «ο σκοπός μας είναι αδιαχώριστος από τα μέσα πάλης και αγώνα». Στην κοινωνική και ταξική σύγκρουση, χρησιμοποιούνται μέσα τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής-ακόμη κι όταν αυτό γίνεται με αποτρεπτικό κι αμυντικό σκοπό, όπως έγινε κατά βάση στις 20/10-κι εμπεριέχουν μεγάλη πολιτική και προσωπική ευθύνη, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος εκφυλισμού της κοινωνικής αντί-βίας σε αντικοινωνική βία, με απρόβλεπτες και τραγικές συνέπειες για τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Η συνέχιση και η ποιοτική αναβάθμιση του αγώνα με την συμμετοχή στα σωματεία βάσης στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές αντιιεραρχικές συνελεύσεις στις γειτονιές καθώς και στις πολιτικές συλλογικότητες του αγώνα σημαίνει την ενίσχυση των θέσεων και των μετώπων μάχης απέναντι στο καθεστώς και στις εφεδρείες του. Η δημιουργία αυτοοργανωμένων δομών αγώνα σε κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό επίπεδο, η σύνδεση και η επικοινωνία των αντιστάσεων από τα κάτω ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή του εξουσιαστικού οικοδομήματος, για την κοινωνική χειραφέτηση. Η κοινωνική απελευθέρωση θα είναι έργο της ίδιας της κοινωνίας και όχι κάποιων αυτόκλητων αρχηγών, κομματαρχών και λοιπών σωτήρων που θα αναλάβουν ρόλο καθοδηγητή και ηγεμόνα. Μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να χτίσουμε μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και σκλάβους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς αρχηγούς και υπηκόους. Μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Για την Κοινωνική και Ταξική αντεπίθεση
Για την Κοινωνική Επανάσταση
Για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση

Σε πολιτικό Βατερλό του Περισσού εξελίχτηκε η 20ή Οκτώβρη 2011. Αλλιώς τα υπολόγιζαν και αλλιώς τους βγήκαν και τώρα τρέχουν και δεν προλαβαίνουν. Στιγματίστηκαν ανεξίτηλα, για μια ακόμη φορά, ως κόμμα αστικό-αντιδραστικό, που υπερασπίζεται τη σταθερότητα του καπιταλισμού και του αστικού συστήματος εξουσίας. Ακόμη και έναν δικό τους άνθρωπο, ένα στέλεχός τους, που πέθανε από ανακοπή καρδιάς αφού προηγουμένως εισέπνευσε τα χημικά των ΜΑΤ, τον πέταξαν στα σκυλιά. Οχι μόνο δεν κατήγγειλαν την αστυνομία, αλλά αντίθετα προσπάθησαν και προσπαθούν να την απαλλάξουν από κάθε ευθύνη, φορτώνοντας το θάνατο του νεκρού στους «κουκουλοφόρους» και συμμαχώντας με το σύνολο των αντιδραστικών δυνάμεων. Στην ΑΔΕΔΥ «πλακώθηκαν» με τους Συριζαίους ακριβώς γι’ αυτό το θέμα. Δέχτηκαν να προστεθεί στο ψήφισμα που κατέθεσαν ότι χτύπησαν και τη διαδήλωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (πράγμα που δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτούν υπό άλλες συνθήκες), δεν δέχονταν με τίποτα, όμως, να βάλλουν στο ψήφισμα ότι για το θάνατο του διαδηλωτή ευθύνονται τα ΜΑΤ! Eίναι πραγματικά εκπληκτικό: να έχεις νεκρό από τις γραμμές σου και αρχικά να προσπαθείς να υποβαθμίσεις το θέμα και μετά να απαλλάξεις εντελώς την Αστυνομία, πριν ακόμη ολοκληρωθούν όχι οι τοξικολογικές εξετάσεις, αλλά ακόμη και η νεκροτομή. Είναι χαρακτηριστικό ότι την Πέμπτη το βράδυ, από το βήμα της Βουλής, η Παπαρήγα έλεγε ότι μπορεί ο νεκρός να είχε μεγαλύτερη ευαισθησία από τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς να γνωρίζει τίποτα ούτε από το περιβάλλον του ούτε από ιατρικής πλευράς. Την Παρασκευή το μεσημέρι, μετά τη νεκροτομή, αποδείχτηκε ότι ο νεκρός δεν είχε καμιά προϋπάρχουσα βλάβη και πως το ισχαιμικό επεισόδιο ήταν το πρώτο που πάθαινε! Γιατί η Παπαρήγα είχε σπεύσει να μιλήσει για ενδεχόμενη ευαισθησία; Γιατί ήθελε να υποβαθμίσει το γεγονός ότι ο άνθρωπος έπαθε καρδιακό επεισόδιο επειδή ρούφηξε χημικά. Από την Πέμπτη το βράδυ, σε κατάσταση πολιτικού πανικού, η ηγεσία του Περισσού προσπαθεί, με εμφανίσεις στα αστικά ΜΜΕ και στη συνέχεια με την αρθρογραφία του «Ριζοσπάστη», να αρθρώσει μια πολιτική άμυνα, στηριγμένη σε άπειρα ψεύδη. Με αρκετά απ’ αυτά τα ψεύδη θ’ ασχοληθούμε σε άλλο δημοσίευμα, για να φανεί καθαρά όχι μόνο ο προβοκατόρικος ρόλος του Περισσού, αλλά και ο πανικός που επικράτησε στις γραμμές του μετά το Βατερλό. Εδώ θα σταθούμε συνοπτικά στην πολιτική ανάλυση της στάσης αυτού του αστικού κόμματος. 1. Ο Περισσός αποφάσισε να περιφρουρήσει το αστικό κοινοβούλιο, εκτιμώντας πως υπήρχε περίπτωση να επιχειρηθεί «ντου» από εργαζόμενους. Γιατί είχαν προηγηθεί άλλες μορφές διαμαρτυρίας (κυρίως την περίοδο των «αγανακτισμένων») και ο κόσμος είχε συνειδητοποιήσει ότι ο κυβερνητικός λόχος δεν καταλαβαίνει από φωνές, βρισιές και μούντζες. Υπήρχαν, βέβαια, τα ΜΑΤ, όμως ο κίνδυνος ένα κομμάτι διαδηλωτών να φτάσει έστω μέχρι το περιστύλιο της Βουλής ήταν υπαρκτός (φαντάζεστε τις σχετικές εικόνες να κάνουν το γύρο του κόσμου), ενώ από τη σύγκρουση με την Αστυνομία, η οποία θα υπερασπιζόταν σκληρά τη Βουλή, υπήρχε κίνδυνος να υπάρξει ακόμη και νεκρός. Μια προπαγάνδα ενάντια στο «ντου» από τη μια δεν θα έπιανε και από την άλλη θα εξέθετε ανεπανόρθωτα τον Περισσό στα μάτια ενός κόσμου τον οποίο θέλει να τραβήξει ως εκλογική του πελατεία. Με την περιφρούρηση της Βουλής από τον ίδιο τον Περισσό, χωρίς μεσολάβηση της Αστυνομίας, αυτοί οι κίνδυνοι εξαλείφονταν. Φυσικά, η περιφρούρηση της Βουλής έπρεπε να βαφτιστεί «περικύκλωση» της Βουλής. Υπήρχε ένα πρόβλημα, όμως. Πρόσφατα, ο Περισσός λοιδορούσε τους Συριζαίους, Ανταρσυάδες και λοιπούς «αγανακτισμένους» για την περικύκλωση που πήγαν να κάνουν όταν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο. Επρεπε, λοιπόν, να δημιουργήσει ένα πλήρες ιδεολογικό «πακέτο» για να μανιπουλάρει τους οπαδούς του. Επρεπε να τους πείσει ότι θα «περικυκλώσουν» το κοινοβούλιο και όχι ότι θα το περιφρουρήσουν έναντι ενδεχόμενου «ντου». Ετσι, η ηγεσία του Περισσού προσπάθησε να κάνει ένα δημοκοπικό άνοιγμα προς θέσεις τις οποίες εδώ και καιρό υποστηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Θέσεις τις οποίες μέχρι τώρα ο Περισσός κατήγγειλε ως αποπροσανατολιστικές-διαχειριστικές. Προσπάθησαν μ’ ένα σμπάρο να πετύχουν δυο τρυγώνια. Και τη Βουλή να περιφρουρήσουν και να υποβοηθήσουν την ψηφοθηρία προς τα δεξιά (προς κόσμο που σιχάθηκε το ΠΑΣΟΚ και αναζητά αντίδοτο, χωρίς όμως και ν’ αλλάξει επί της ουσίας προσανατολισμό). Ετσι, ανακοίνωσαν περικύκλωση της Βουλής, χωρίς παρεμπόδιση της προσέλευσης των βουλευτών, με στόχο –όπως η ίδια η Παπαρήγα δήλωσε– να πιεστούν όσο γίνεται περισσότεροι βουλευτές και να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο! Μέχρι τώρα αυτό το στόχο, που είχε τεθεί από Συριζαίους, Ανταρσυάδες και λοιπούς «αγανακτισμένους» την περίοδο που ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο, ο Περισσός τον κατήγγειλε ως αποπροσανατολιστικό, σημειώνοντας –σωστά– πως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται σαν «διαφωνούντες» παίζοντας θέατρο για προσωπικούς τους λόγους. Εριξαν, επίσης για πρώτη φορά, το σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση», το οποίο μέχρι πρότινος κατήγγειλαν επίσης ως αποπροσανατολιστικό, με το επιχείρημα ότι με τους σημερινούς όρους και να πέσει η κυβέρνηση θα βγει κάποια άλλη που θα συνεχίσει την ίδια πολιτική.Τέλος, έκαναν άνοιγμα ακόμη και προς το σύνθημα «δεν αναγνωρίζουμε το χρέος», ενώ προηγουμένως αυτό το συνδύαζαν με τη «λαϊκή εξουσία», κατηγορώντας όλους τους οπαδούς της «στάσης πληρωμών» ότι κινούνται σε διαχειριστική λογική, εφόσον κάνουν προτάσεις στο πλαίσιο του καπιταλισμού ή και στο πλαίσιο της ΕΕ. 2. Ο στόχος της περιφρούρησης του αστικού κοινοβούλιου, περιτυλιγμένος ιδεολογικοπολιτικά με το δημοκοπικό άνοιγμα που προαναφέραμε, τυποποιήθηκε πολιτικά στην «περικύκλωση» της Βουλής στις 20 Οκτώβρη. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι την περιφρούρηση της Βουλής πάντοτε αναλαμβάνει η Αστυνομία με τα ΜΑΤ. Αυτή τη φορά η Αστυνομία συνεργάστηκε επιχειρησιακά με τον Περισσό, όπως επί πολλά χρόνια έκανε κάθε χρόνο στην επέτειο του Πολυτεχνείου (πάντοτε τις παραμονές της επετείου γινόταν σύσκεψη στη ΓΑΔΑ, στην οποία έπαιρναν μέρος εκπρόσωποι της Πρυτανείας του ΕΜΠ και εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων του Περισσού). Η πρόβα τζενεράλε έγινε την Τετάρτη 19 Οκτώβρη. Εστησαν κρανοφόρους και ροπαλοφόρους με πλάτη στη Βουλή και μέτωπο στο δρόμο, πολύ πριν τη δική τους διαδήλωση, στη διάρκειά της και αφότου η διαδήλωσή τους είχε περάσει. Σε όλη τη διάρκεια που στην περίμετρο της Βουλής, μέχρι τον αστυνομικό φράχτη στη Βασ Σοφίας, φύλαγαν τα ΚΝΑΤ, τα ΜΑΤ είχαν αποσυρθεί στο εσωτερικό προαύλιο της Βουλής. Οταν οι κρανοφόροι-ροπαλοφόροι του Περισσού αποσύρθηκαν (επειδή τους έβριζε πολύς κόσμος και η Αμαλίας δεν ήταν κατειλημμένη από δικά τους μπλοκ), κατέβηκαν στη θέση τους (στην εξωτερική περίμετρο δηλαδή) τα ΜΑΤ και ξεκίνησαν συγκρούσεις με τους διαδηλωτές (όχι μόνο από το black block, αλλά και από άλλους χώρους). Την Πέμπτη 20 Οκτώβρη έπιασαν το πόστο τους στην περίμετρο της Βουλής από τις 6 τα χαράματα. Κατά τις 9 τους επισκέφτηκε η Παπαρήγα. Μετά ήρθαν τα μπλοκ από προσυγκεντρώσεις και γέμισαν την Αμαλίας, οπότε πίστεψαν ότι ο χώρος τους ανήκει ολοκληρωτικά. Τα ΜΑΤ αποσύρθηκαν και πάλι στον εσωτερικό περίβολο της Βουλής, όπου παρέμεναν χαλαρά, όπως δείχνει και το σχετικό φωτογραφικό υλικό Αντίθετα, στην περίμετρο της συγκέντρωσης ή της πιθανής συγκέντρωσης άλλων διαδηλωτών, τα ΜΑΤ ήταν στημένα σε ενεργή ετοιμότητα, με πλήρη εξάρτυση. Αναφερόμαστε στις παρόδους της Φιλελλήνων (Μητροπόλεως, Ερμού, Καρ. Σερβίας), της Σταδίου (Αμερικής, Βουκουρεστίου, Κολοκοτρώνη κ.ά.), καθώς και στους κάθετους δρόμους μεταξύ Πανεπιστημίου και Ακαδημίας. Το σχεδιάγραμμα δείχνει καθαρά πως ήταν η διάταξη όλων των δυνάμεων. Ο Περισσός περιφρουρούσε τη Βουλή, χωρίς καμιά παρουσία των ΜΑΤ, και τα ΜΑΤ περιφρουρούσαν τους πέραν του Περισσού διαδηλωτές, οι οποίοι βρίσκονταν σε έναν κλοιό: από το μέρος της Βουλής από τα ΚΝΑΤ και από την αντίθετη κατεύθυνση από τα ΜΑΤ. 3. Υπήρχε προσυνεννόηση με την κυβέρνηση; Η απάντηση είναι καταφατική. «Αφήστε σε μας την περιφρούρηση της Βουλής, για ν’ αποφύγουμε επεισόδια και η Βουλή να μπορέσει να λειτουργήσει χωρίς εξωτερική ένταση και χωρίς προπηλακισμούς βουλευτών, όπως είχε γίνει την περίοδο του Μεσοπρόθεσμου». Πληροφορίες από τα «παπαγαλάκια» του υπουργείου Προ-Πο μιλούσαν για σύσκεψη μεταξύ συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και της πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας της Αστυνομίας. Συμπλήρωναν μάλιστα τα «παπαγαλάκια», δασκαλεμένα κατάλληλα από τον Παπουτσή, ότι οι τελευταίες αλλαγές στην Αστυνομία, με αποστράτευση του Ραχωβίτσα και άλλων «σκληρών», σηματοδοτούν αλλαγή στη διαχείριση των διαδηλώσεων, η οποία για πρώτη φορά εφαρμόστηκε έμπρακτα στις 19 και 20 Οκτώβρη. Αυτά τα δημοσιεύματα δεν διαψεύστηκαν από κανένα από τα δύο μέρη. Αλλά και να μην υπήρχαν αυτές οι πληροφορίες, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι υπήρχε προσυνεννόηση επιχειρησιακού τύπου. Αλλιώς δεν θα εξαφανίζονταν τα ΜΑΤ από τις συνήθεις θέσεις τους στην περίμετρο της Βουλής, ούτε θα ξαναεμφανίζονταν μετά την αποχώρηση του Περισσού, διώχνοντας με τη βία όλο τον υπόλοιπο κόσμο, και μέσα από την πλατεία Συντάγματος και από τη Φιλελλήνων και τη Σταδίου. Το ομολόγησαν υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Αστυνομίας, όχι μόνο μετά τα γεγονότα, αλλά και κατά τη διάρκειά τους, απαντώντας σε ερωτήσεις ρεπόρτερ ραδιοτηλεοπτικών και διαδικτυακών Μέσων. Εχουμε, λοιπόν, περιφρούρηση της Βουλής κατόπιν πολιτικής συνεννόησης με το υπουργείο Προ-Πο και επιχειρησιακής συνεννόησης με την Αστυνομία. Και είναι πραγματικά απορίας άξιο πως οι διάφοροι της «εξωκοινοβουλευτικής», «ριζοσπαστικής» και κάθε άλλης «αριστεράς» παραβλέπουν αυτό το μείζον πολιτικό γεγονός και –πέραν της προβοκατορολογίας, στην οποία με πάθος επιδίδονται και πάλι, διανθίζοντάς την με μια φτηνιάρικη ηθικολογία– το μόνο που καταλογίζουν στον Περισσό είναι «ιδιοκτησιακή» και «αντιιενωτική» συμπεριφορά. Αφήνοντας στην άκρη την ίδια κι απαράλλαχτη συμπεριφορά που είχαν επιδείξει οι περισσότεροι απ’ αυτούς την περίοδο των «αγανακτισμένων», όταν σχεδίαζαν και αβαντάριζαν ακόμη και την απαγόρευση της πολιτικής ζύμωσης, αφήνοντας επίσης στην άκρη τα περί «αντιενωτισμού» που θεωρούν a priori ότι ο Περισσός είναι δύναμη ανατροπής ή τουλάχιστον δύναμη που εκφράζει σε κάποιο βαθμό τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα (γι’ αυτό και ήθελαν ενότητα μαζί του), ρωτάμε: είχε ή όχι πολιτικό περιεχόμενο η «ιδιοκτησιακή» συμπεριφορά που καταλογίζουν στον Περισσό και συγκεκριμένα την περιφρούρηση του αστικού κοινοβούλιο από μια εργατική και λαϊκή διαδήλωση; (Απορίας άξιο δεν είναι πως όλοι αυτοί με τον ηχηρό βερμπαλισμό κάνουν το κορόιδο και αποφεύγουν να μιλήσουν για την ουσία. Αισθάνονται συγγένεια προς τον Περισσό, τον οποίο θεωρούν πολιτική δύναμη «στους κόλπους του λαού». Για τις απόψεις όλων αυτών, όμως, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά). 4. Τι ήταν αυτό που χάλασε το σχεδιασμό Περισσού-Αστυνομίας; Η σύγκρουση με μια μερίδα από τους υπόλοιπους διαδηλωτές, την οποία δεν την περίμεναν. Πίστευαν ότι ο όγκος τους, ο πολιτικός εκβιασμός που ασκούσαν στον υπόλοιπο κόσμο και η τραμπούκικη φήμη τους θα δρούσαν αποτρεπτικά. Οσο η αντίδραση παρέμενε σε επίπεδο φραστικών διαξιφισμών, οι κρανοφόροι-ροπαλοφόροι του Περισσού δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημα. Οταν η σύγκρουση έγινε βίαιη, με την υποχώρηση των πρώτων που ζητούσαν ν’ ανοίξει η περιφρούρηση του Περισσού για να πορευτούν προς τη Βουλή και την εμφάνιση στην πρώτη γραμμή του black block, άρχισαν να έχουν πρόβλημα. Επιτέθηκαν και τσάκισαν στο ξύλο μερικούς διαμαρτυρόμενους οι οποίοι ούτε διάθεση για σύγκρουση είχαν ούτε ήταν επιχειρησιακά προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Με τους επιχειρησιακά προετοιμασμένους και πεπειραμένους στις οδομαχίες νεαρούς του black block, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα ΚΝΑΤ «πήραν» ένα-δυο «ντου», όμως οι νεαροί αντεπιτίθονταν και όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν πέτρες κέρδισαν το πλεονέκτημα. Η τελευταία απόπειρα των ΚΝΑΤ έγινε με κυκλωτική κίνηση από τη Βουκουρεστίου. Στο διάβα τους χτύπησαν όποιον τους αποδοκίμασε. Ανθρώπους που δεν έπαιρναν μέρος στη σύγκρουση, η οποία γινόταν αλλού, όπως καταθέτουν αυτόπτες μάρτυρες, αλλά και όπως φαίνεται από φωτογραφίες και βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο. Μιλάμε κυριολεκτικά για λιντσάρισμα ανθρώπων που δεν είχαν καμιά σχέση με τη σύγκρουση και δεν ήταν προετοιμασμένοι για άμυνα. Οταν τα κατάφεραν αυτοί οι διαδηλωτές να ανασυγκροτηθούν στη Σταδίου, πήραν στο κυνήγι την ορδή των ΚΝΑΤ, την οποία προστάτευσε διμοιρία των ΜΑΤ που έκανε φραγμό επί της Βουκουρεστίου. Με την αποτυχία της κυκλωτικής κίνησης από τη Βουκουρεστίου τα ΚΝΑΤ έχασαν και πάλι έδαφος, ενώ το black block τους «πήρε» όλη τη Β. Γεωργίου (ο κάθετος στην Αμαλίας δρόμος μπροστά από τη Μ. Βρετανία). Τότε αναγκάστηκαν να ζητήσουν τη συνδρομή της Αστυνομίας, από την οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή ζητούσαν να μην παρέμβει, όπως δήλωσαν ο εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛΑΣ, ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στο Σύνταγμα, αλλά και όπως –εμμέσως πλην σαφέστατα– δήλωσε η Παπαρήγα. 5. Τα ΜΑΤ χτύπησαν με χημικά και κρότου-λάμψης και ήταν αυτά που επιχειρησιακά κατάφεραν να κάμψουν τους μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές που μέχρι εκείνη τη στιγμή «κέρδιζαν» τα ΚΝΑΤ, καθαρίζοντας το χώρο. Τότε αισθάνθηκε αδιαθεσία ο μετέπειτα νεκρός, όπως κατήγγειλαν στα κανάλια άνθρωποι που ήταν μαζί του, διαψεύδοντας με τις δηλώσεις τους (επειδή δεν υπήρχε συνεννόηση εκείνες τις στιγμές) όσα στη συνέχεια κατασκεύασε η ηγεσία του Περισσού. Τέτοιες δηλώσεις έχουν καταγραφεί από την κάμερα του Mega και από τα ρεπορτάζ εφημερίδων. Αλήθεια, είχε κανένα λόγο το Mega να χρεώσει τον νεκρό στα χημικά των ΜΑΤ; Σ’ αυτό το απλό λογικό ερώτημα η ηγεσία του Περισσού δεν έδωσε απάντηση, ούτε πρόκειται να δώσει. Ταυτόχρονα, τα ΜΑΤ μετακύλησαν τον κλοιό τους και τον έφεραν περιμετρικά στη συγκέντρωση του Περισσού: ΜΑΤ έξω από τη Μεγάλη Βρετανία, σε όλο το πλάτος της πλατείας Συντάγματος, ακριβώς κάτω από την Αμαλίας και στην Οθωνος μέχρι τη Φιλελλήνων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όλες οι διμοιρίες που δημιούργησαν αυτόν τον δεύτερο κλοιό βγήκαν από τον περίβολο της Βουλής, όπου προηγουμένως αναπαύονταν. Οπως καταγράφηκε στα βίντεο, η περιφρούρηση του Περισσού άνοιξε για να περάσουν οι διμοιρίες των ΜΑΤ και τις δέχτηκε με ανακούφιση. Κάποιοι ακούγονται να φωνάζουν «γαμήστε τους» και κάποιοι άλλοι «στην πλατεία εμείς». Βλέποντας ότι οι διμοιρίες των ΜΑΤ που χτύπησαν με χημικά και κρότου-λάμψης από την Καρ. Σερβίας είχαν απωθήσει το black block προς την πλατεία Συντάγματος, ήθελαν να κάνουν επίθεση εκεί, για να αποτελειώσουν τη «δουλειά». Αν αυτό δεν λέγεται επιχειρησιακή συνεργασία, τότε πώς λέγεται; Και για να μην ξεχνιόμαστε: επιχειρησιακή συνεργασία με πολιτικό στόχο την περιφρούρηση του αστικού κοινοβούλιου. 6. Το Βατερλό του Περισσού είχε συντελεστεί. Διότι η εικόνα πλέον ήταν: τα ΚΝΑΤ περιφρουρούσαν τη Βουλή και τα ΜΑΤ περιφρουρούσαν τις δυνάμεις του Περισσού, χωρίς μάλιστα να υπάρχει πλέον η απειλή του black block. Tα ΜΑΤ στέκονταν πια ανάμεσα στον Περισσό και διαδηλωτές από μπλοκ σωματείων, οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων οργανώσεων. Ο συμβολισμός δεν ήταν απλά ονειδιστικός για τον Περισσό. Ηταν αποκαλυπτικός των προθέσεών του, που ήταν η περιφρούρηση της Βουλής. Γιατί όταν ανάμεσα στον Περισσό και τη Βουλή δεν υπάρχει ρουθούνι αστυνομικού, ενώ ανάμεσα στον Περισσό και τους υπόλοιπους διαδηλωτές στέκονται διμοιρίες των ΜΑΤ, οι πάντες καταλαβαίνουν «τι παίζει». Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Γι’ αυτό και η ηγεσία του Περισσού αποφάσισε ν’ αποχωρήσουν πολύ πριν την προγραμματισμένη τους ώρα και πολύ πριν αρχίσει η –υποτίθεται κρίσιμη– ψηφοφορία στη Βουλή, κατά την οποία με την «περικύκλωσή» τους υποτίθεται ότι θα κατάφερναν να πιέσουν Πασόκους βουλευτές και να τους οδηγήσουν στην καταψήφιση του πολυνομοσχέδιου. Οταν η κεφαλή της πορείας αποχώρησης έφτανε στα Οφθαλμιατρείο, από τους κάθετους δρόμους βγήκαν διμοιρίες των ΜΑΤ, που επιτέθηκαν με χημικά και δακρυγόνα ενάντια σε μερικές εκατοντάδες ανθρώπους που αποδοκίμαζαν την πορεία του Περισσού. Τους λιάνισαν στο ξύλο κυνηγώντας κόσμο και μέσα στους κάθετους δρόμους. Συνόδευσαν την πορεία μέχρι την Ομόνοια (όπου έκαναν σύντομη συγκέντρωση με ομιλητή τον Πέρρο, επικεφαλής του ΠΑΜΕ) και τους περιφρουρούσαν απ’ όλες τις πλευρές (Χαυτεία, Αθηνάς, Πειραιώς, 3ης Σεπτεμβρίου). Ταυτόχρονα, οι διμοιρίες που βρίσκονταν στο Σύνταγμα άρχισαν να κινούνται προς τα κάτω. Οσες βρίσκονταν στη Βουλή κατέβηκαν στον Αγνωστο Στρατιώτη και αντικατέστησαν τα ΚΝΑΤ, ενώ όσες ήταν μέσα στην πλατεία έκαναν κίνηση «σκούπα», έδιωξαν όλο τον κόσμο από την πλατεία και στη συνέχεια όσα μπλοκ είχαν απομείνει σε Φιλελλήνων και Σταδίου. Στην Αμαλίας δεν επετράπη ν’ ανέβει ρουθούνι διαδηλωτή, μετά την αποχώρηση των μπλοκ του Περισσού! Λες και το δικαίωμα της διαδήλωσης ίσχυε μόνο για τον Περισσό και για κανέναν άλλο! 7. Πλέον, η ηγεσία του Περισσού άρχισε να συνειδητοποιεί το πολιτικό Βατερλό. Γι’ αυτό και επιδόθηκε σ’ ένα ρεσιτάλ ψευδολογιών και γελοίων ισχυρισμών, προσπαθώντας να διαμορφώσει μια προπαγανδιστική γραμμή υπέρ της. Εφτασε στο σημείο η Παπαρήγα να βγει στη 1 μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης στην εκπομπή του Ζούγκλα (ο Ζούγκλας στην αρχή δεν πίστευε στ’ αυτιά του!), σε μια παραληρηματική εμφάνιση, κάθε πρόταση της οποίας ήταν κι ένα ψέμα, μερικές φορές τόσο προφανές που απορούσες πώς δεν το έβλεπε η ίδια. Τρεις φορές την κάρφωσε ο Ζούγκλας, κρύβοντας με δυσκολία τη «σαδιστική» διάθεσή του. Της είπε πως όλος ο κόσμος βλέπει ότι η Αστυνομία κυνηγάει τους «μπαχαλάκηδες» και όχι τα μέλη του Περισσού και απάντηση δεν πήρε και τις τρεις φορές. Από το ίδιο κιόλας βράδυ κι ενώ από τα ρεπορτάζ των καναλιών και των ιστότοπων έβγαινε καθαρά η άποψη ότι ο νεκρός έπαθε έμφραγμα επειδή «ρούφηξε» χημικά (ο πρώτος νεκρός από χημικά στη χώρα μας), ο Περισσός άρχισε να πλασάρει τη γραμμή ότι πέθανε «από τη δολοφονική επίθεση των κουκουλοφόρων». Η ΚΕ του Περισσού σε ανακοίνωσή της έκανε λόγο για «χημικά αέρια, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πέτρες» από τη μεριά του black block, που είχαν σαν αποτέλεσμα «και το θάνατο του συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ»! Kαι ο «Ριζοσπάστης» είχε άρθρο με τίτλο «Καπνογόνο και πυροσβεστήρας έπνιξαν τον οικοδόμο»! Ηταν ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση και την Αστυνομία, ότι αυτοί δεν πρόκειται ν’ αναζητήσουν ευθύνες και επομένως μπορούν να κλείσουν και την ΕΔΕ και τη δικαστική προκαταρκτική εξέταση. Ταυτίστηκαν πλήρως με την ανακοίνωση της Αστυνομίας. ΥΓ1: Προσέξτε λίγο τη φωτογραφία αυτή. Ομάδα των ΚΝΑΤ (δεξιά είναι ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Σ. Πουλικόγιαννης, που σε άλλες φωτογραφίες διακρίνεται στη Βουκουρεστίου να κλοτσάει με λύσσα στο κεφάλι διαδηλωτή που δεν συμμετείχε στη σύγκρουση) μεταφέρει τραυματισμένο μέλος της. Ο ΚΝΑΤάς αριστερά είναι «πλήρως εξοπλισμένος με εξοπλισμό που μόνο η Αστυνομία διαθέτει, ο οποίος πουλιέται από ειδικά μαγαζιά, με ειδική άδεια» (!!!), όπως έλεγε και ξανάλεγε η Παπαρήγα. Ποιος είναι ο… ειδικός εξοπλισμός; Προφανώς η αντιασφυξιογόνα μάσκα, την οποία μπορεί να προμηθευτεί κανείς από «άπειρα» μαγαζιά, όπως άλλωστε την προμηθεύτηκε και ο προνοητικός ΚΝΑΤάς. ΥΓ2: Τις επόμενες μέρες θα δώσουμε πολλά ακόμη αποκαλυπτικά στοιχεία για όσα συνέβησαν στις 20 Οκτώβρη και αυτά που ακολούθησαν. Παρακολουθήστε την ηλεκτρονική έκδοση της «Κόντρας» (www.eksegersi.gr), όπου θα τα δημοσιεύσουμε. Η αστική τάξη ευγνωμονούσα Νωρίτερα, πάντως, χθες το πρωί, στο περιστύλιο της Βουλής, αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος ρωτήθηκε αν η αστυνομία έχει έρθει σε κάποια είδους συνεννόηση με το ΠΑΜΕ. Εκείνος απάντησε ότι όσο λειτουργεί με αυτό τον τρόπο το ΠΑΜΕ, η αστυνομία… δεν χρειάζεται! Εθνος (ηλεκτρονική έκδοση, 20.10.11) Υπήρχε ένα όργανο με τον κ. Παπουτσή, ο οποίος είχε την κυρία ευθύνη, με τον κ. Καστανίδη και τον κ. Παπαϊωάννου, στο οποίο μετείχα και εγώ. Το ΠΑΜΕ εζήτησε και έφερε σε πέρας μέχρι μίαν ορισμένη στιγμή με πολύ μεγάλη επιτυχία, να έχει την περιφρούρηση της συγκέντρωσης. Της δικιάς του. Και το έκανε με πολύ μεγάλη επιτυχία. Δε χρειαζόταν η Αστυνομία. Και γιατί έπρεπε να είναι η Αστυνομία να πάει να παρενοχλήσει το ΠΑΜΕ, για να υπάρξουν επεισόδια με ανθρώπους που δεν θέλαν να κάνουν επεισόδια; Θ. Πάγκαλος, Mega, Ανατροπή, 24.10.11 Τον ρόλο της Αστυνομίας υποκατέστησαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, οι οποίοι συγκρούστηκαν με κουκουλοφόρους, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν να κινηθούν προς το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Τα Νέα, 21.10.11 Οι βουλευτές ανάβανε λαμπάδες στο μπόι σας και λέγανε καλά που είναι το ΠΑΜΕ έξω δε φοβόμαστε. Αν είναι η Αστυνομία έξω, φοβόμαστε. Το έλεγαν οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Ν. Χατζηνικολάου, Alter, κεντρικό δελτίο, 20.10.11 Το ΚΚΕ συνέβαλε στη διαχείριση και τη διατήρηση της τάξης. Ευ. Βενιζέλος στο υπουργικό συμβούλιο, Ριζοσπάστης, 21.10.11 Σήμερα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας με εντυπωσίασε. Πρώτον διότι, συμπεριφέρθηκε απολύτως καθεστωτικά προστατεύοντας το κοινοβούλιο από τους κουκουλοφόρους. Όλοι μες τη βουλή λέγαμε: ευτυχώς που υπάρχει το ΠΑ.ΜΕ. γύρω γύρω και δεν ζήσαμε τα χθεσινά» Αδωνις Γεωργιάδης, Alter, κεντρικό δελτίο, 20.10.11 Ηταν το ΠΑΜΕ εκεί και μπράβο και προς τιμήν του προστατέψαν αντικειμενικά τη διαδήλωση στη Βουλή, που εκπροσωπεί τη δημοκρατία σ’ αυτό τον τόπο. Ι. Πρετεντέρης, Mega, κεντρικό δελτίο, 20.10.11 Αυτή είναι μια μικρή σταχυολόγηση απ’ όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν από παράγοντες και κέντρα του αστικού συστήματος εξουσίας το διήμερο 20-21 Οκτώβρη. Πανικόβλητος ο Περισσός από το ξεμπρόστιασμα στους οπαδούς του, επινόησε τη θεωρία της… προβοκάτσιας. Οτι –άκουσον, άκουσον!– συνωμότησε το αστικό σύμπαν για να εκθέσει το κόμμα και να το παρουσιάσει σαν πολιτική δύναμη του συστήματος! Για να το χάψει κανείς αυτό πρέπει να είναι η πολιτικά ηλίθιος ή «στημένος». Εμείς απλά το σημειώνουμε, θεωρώντας πως κάθε προσπάθεια αντιλόγου επί του οφθαλμοφανούς θα υποτιμούσε τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας. Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011