ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΝΤΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

 

 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΝΤΙ & ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ

 Ειμαστε Αλληλεγγυοι στους αγωνιζόμενους εργάτες της ΚΟΝΤΙ, που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα μήνες ολόκληρους κάτω από καθεστώς εκβιασμών και απολύσεων και στους εργάτες της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο που βρίσκονται σε απεργία διαρκείας ενάντια στο πρόγραμμα απολύσεων, περικοπών μισθών υπό την απειλή κλεισίματος της μονάδας.

Στη χώρα της ύφεσης, της ακρίβειας και της μαζικής ανεργίας, των χαρατσιών και των υποζυγίων,  δεν μπορεί να υπάρξει άλλη υπομονή ούτε αναμονή. Αστικές κυβερνήσεις και αφεντικά δουλεύουν χέρι-χέρι και πρέπει να φύγουνε μαζί. Οι κυβερνήσεις θέλουν να μας κατεβάσουν το διακόπτη του ρεύματος μέσα στα σπίτια μας, τα αφεντικά της ΚΟΝΤΙ το έχουν κάνει ήδη σταματώντας τη παραγωγική διαδικασία και στη Χαλυβουργία αφού πέτυχαν την «εργασιακή ειρήνη» στο Βόλο για ένα 4μηνο με μείωση του χρόνου εργασίας επιτέθηκαν βάναυσα στους εργάτες της μονάδαςστον Ασπρόπυργο, εκβιάζοντας και απολύοντας.

Απορρίπτουμε τους εκβιασμούς για διαθεσιμότητες, ελαστικοποίηση της δουλειάς, τη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη μείωση μισθών και συντάξεων, τη κατάργηση της δημόσιας δωρεάν υγείας και παιδείας. Απορρίπτουμε τα διόδια, τα φορολογικά χαράτσια, τα δήθεν τέλη ακινήτων. Το κεφάλαιο δημιουργεί φορολογικούς παραδείσους για τον εαυτό του και τη φορολογική κόλαση στους εργαζόμενους.  Όλα τα κοινωνικά αγαθά είναι δωρεάν.

Απορρίπτουμε την μαζική ανεργία, τα λουκέτα, τα μνημόνια, αναδιαρθρώσεις χρεών, τη χρεοκοπία. Απαιτούμε όλο το χρέος να διαγραφεί.

Απαιτούμε κάθε εργοστάσιο που κλείνει ή απολύει να τηθεται κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων. Τη κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές.

Δεν υπάρχουν σωτήρες: H μόνη απάντηση βρίσκεται σήμερα εδώ, στο δρόμο για τη δικιά μας ανεξάρτητη ταξική απάντηση στη κρίση. Παίρνουμε τη τύχη της ζωής στα χέρια μας, οργανωνόμαστε για να τους ανατρέψουμε όλους, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Με αυτούς δεν υπάρχει μέλλον, το μόνο μέλλον, είμαστε εμείς.

15 Νοέμβρη 2011

Κριση σημαινει κρατος και αφεντικα σε θεση επιθεσης

Για εμας αγωνας εναντια στην φτωχια σημαινει και πολεμος εναντια στους πλουσιους

Σχετικα με τους συλληφθεντες στην πορεια της Λαρισας για την 17 Νοεμβρη

σχετικα με τους 2 συΛληφθεντες απο την πορεια για τις 17-11:σημερα ολοκληρωθηκε η δικη των παιδιων που κριθηκαν ενοχοι για ολες τις κατηγορειες (οπλοκατοχη, οπλοχρησεια, απηθεια, αντισταση, σταση, επικΙνδυνες σωματικες βλαβες) με 3 χρονια κ 4 μηνες ποινη και 3ετη αναστολη.γενικα ηταν δικη παρωδεια με την εδρα να μην δεχεται ελαφρυντικα,φωτογραφιες απο τον ξυλοδαρμο των συλληφθεντων(οι οποιοι ξυλοκοπηθηκαν αγρια στα κρατητηρια απο ασφαλιτες και αλλα ανθρωποειδη) και με τον ιατρικο φακελο να εχει χαθει…το δικαστηριο χθες απερριψε 2 φορες το αιτημα για αναβολη της δικης και ενω ειχει βραδιασει σχεδον δεχτηκαν τελικα την αναβολη για σημερα.

 

ΟΥΤΕ ΤΑ ΒΑΣΑΝΗΣΤΗΡΙΑ ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΤΗΜΕΝΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ

ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!!

Ενημερωση για την πορεια της 17 Νοεμβρη στον Βολο

Η προσυγκέντρωση ήτανε στις 5 το απόγευμα στην Πλατεία ελευθερίας και κατά τις 6 ξεκίνησε.Το πλήθος υπολογίζεται γύρω στις 2.500 χιλιάδες κατά μερικούς.ΜΜΕ του Βόλου έχουνε αναφέρει εως και 5000.

 

Το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό μπλοκ αριθμούσε περίπου 300-350 άτομα και κατά την διάρκεια της πορείας μεγάλωνε.Όταν η πορεία πέρασε από την Ιάσωνος στη Δημιτριάδος,εκεί στα στενά έγιναν οι πρώτες συμπλοκές με τις διμοιρίες κοντά στο τμήμα του Αγ.Νικολάου

Εκτεταμένος πετροπόλεμος και αρκετά μπουκάλια καθολη τη διάρκεια των συγκρούσεων.

Έπειτα οι συγκρούσεις μεταφέρθηκαν στη Δημητριάδος όπου σε κάποια φάση πέσανε παλουκιές και γίνανε συγκρούσεις σώμα με σώμα.Υπήρξανε τραυματισμοί συντρόφων από κλομπιές και από πέτρες που πετούσανε οι διμοιρίες.Καθώς η πορεία συνέχιζε προς το Δημαρχείο,μπροστά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ για πολύ ώρα πεσίματα στις διμοιρίες με πολύ κόσμο να εμπλέκεται στις συγκρούσεις.Επίσης αρκετοί την πέφτανε στην διμοιρία στο στενό.

Στη συνέχεια ο κόσμος μαζεύτηκε στο Δημαρχείο που ήτανε περικυκλωμένο από μπάτσους από την μεριά της παραλίας.Έπειτα έγινε πορεία μέχρι τον Θόλο όπου μέχρι αυτή την ώρα παραμένουνε αρκετοί σύντροφοι καθώς η πόλη είναι γεμάτη μπάτσους και ασφαλίτες.Θα ακολουθήσει ενημέρωση και στη συνέχεια

Αναρχικοί-Αναρχικές Αντιεξουσιαστές-Αντιεξουσιάστριες

όταν κάποιοι επιχείρησαν να γυρίσουν (που? άγνωστο…) από τα στενά γύρω απο τπ κεντρικό μπατσομέγαρο, εμείς επιλέξαμε το δρόμο… δεν σας φοβόμαστε!

ΟΧΙ! Δεν θα υποταχθούμε στο μέλλον που μας επιφυλάσσετε!

Αυτή την φορά ο λαός τίμησε την επέτειο της 28ης Οκτώβρη όπως πραγματικά της αξίζει.

Στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Κέρκυρα, σε όλες σχεδόν τις πόλεις ο λαός είπε ένα σθεναρό όχι στα καθάρματα που υποθηκεύουν το μέλλον μας, και τους έτρεψε σε φυγή όπως είχε κάνει 71 χρόνια πριν στις δυνάμεις του παγκόσμιου φασισμού. Σε πολλές πόλεις οι μαθητές εξέφρασαν την απαξίωσή τους στην εξέδρα των “επισήμων” αποστρέφοντας τα κεφάλια τους, οι “επίσημοι” γιουχαΐστηκαν ή κυνηγήθηκαν, ενώ σε αρκετές άλλες η παρέλαση ακυρώθηκε.trikala parelasi   paresalivolos

Στις πόλεις αυτής της χώρας ο κόσμος έδειξε ότι η αντίσταση είναι ζωντανή, ότι ανεξάρτητα από τα ψέματα που μας πλασάρουν οι καταστροφείς της ζωής μας ο απλός λαός αγωνίζεται για την ίδια του την επιβίωση. Καθάρματα, σφαγιαστές των ονείρων μας δεν θα υπάρξει ούτε σπιθαμή εδάφους που θα μπορείτε να κινηθείτε ελεύθεροι. Θα μετατρέψουμε σε εφιάλτη τον έως τώρα γαλήνιο ύπνο σας. Μην προσπαθήσετε να μας ανακόψετε να μας δικάσετε, να μας φυλακίσετε. Είμαστε όλος ο πληθυσμός αυτής της χώρας και τώρα έχουμε αρχίσει να δείχνουμε την δύναμή μαςtrikala parelasi

Αν θέλεις να τιμήσεις όσους αντιστάθηκαν στον φασισμό πες ΟΧΙ στις φασιστικές παρελάσεις.

Για μια ακόμη χρόνια είμαστε στα πρόθυρα της φιέστας των μαθητικών παρελάσεων ενόψει της 28ης Οκτώβρη.

Τι σημαίνει όμως πραγματικά η παρέλαση;

Ιστορικά, η καθιέρωση του θεσμού των παρελάσεων συνδέθηκε με την άνοδο του φασισμού και του ολοκληρωτισμού σε όλη  την Ευρώπη κατά τις πρώτες δεκαετίες του  20ου αιώνα. Να σημειωθεί πως η ελλάδα είναι η μόνη χώρα πανευρωπαϊκά που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να τηρεί την παράδοση των μαθητικών παρελάσεων ενώπιον πολιτικών, στρατιωτικών, εκκλησιαστικών και άλλων αρχών και επιπλέον έχει καταδικαστεί από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές.

Ο θεσμός των μαθητικών παρελάσεων δεν είναι μόνο φασιστικός και αναχρονιστικός, αλλά και άκρως επικίνδυνος. Μπορεί σε πολλές περιστάσεις, οι παρελάσεις να αποτελούν ένα διάλειμμα από τις σχολικές ώρες και τα μαθήματα, αλλά συνεχίζουν να εξυπηρετούν το στόχο τους: να διοχετεύουν υποσυνείδητα ρατσιστικά, πατριωτικά και μιλιταριστικά στοιχεία στους μαθητές.

Στο όνομα της “εθνικής υπερηφάνειας” και του “ηρωισμού”, τροφοδοτούνται τα πιο ρατσιστικά και ξενοφοβικά ένστικτα από όλους τους “εμπλεκόμενους” στις εθνικές τελετές: μαθητές, καθηγητές και γονείς. Κάθε χρόνο, λίγο πριν και λίγο μετά από τις 2 αυτές ημέρες εθνικής έπαρσης (28η Οκτώβρη και 25η Μαρτίου), οι προαναφερόμενοι ξεχύνονται σε ατελείωτους διαπληκτισμούς εναντίον μαθητών διαφορετικής εθνικότητας για το αν κάποιος “μη έλληνας” μπορεί να κρατήσει τη σημαία κτλ.

Οι μαθητές αναγκάζονται να συμμετέχουν στο πιο ευδιάκριτο κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά όπου η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας ήταν βασικός σκοπός του καθεστώτος. Ο ρόλος λοιπόν των μαθητικών παρελάσεων είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν των στρατιωτικών, δηλαδή η επίδειξη ισχύος όπως επίσης και η ένδειξη νομιμοφροσύνης και υποταγής απέναντι στους “αρχηγούς”. Στοίχιση, στρατιωτικός βηματισμός, ομοιόμορφη ένδυση, απαγόρευση παιδιών με αναπηρίες, οι ψηλοί μπροστά – οι κοντοί πίσω, οι καλοί γίνονται σημαιοφόροι – οι μέτριοι απλά ακόλουθοι. Το “στράτευμα” παρελαύνει δηλώνοντας άριστο πνεύμα πειθαρχίας και φρονήματος καθώς οι συμμετέχοντες στις μαθητικές παρελάσεις μετατρέπονται σε υποταγμένοι υπήκοοι που αποδίδουν τιμές στους “επισήμους”, στρέφοντας το κεφάλι προς το μέρος τους.

Είναι οι ίδιοι μαθητές που το προηγούμενο διάστημα συμμετείχαν σε εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις με συνελεύσεις και καταλήψεις έχοντας απέναντι καθηγητές και διευθυντές που τώρα καλούνται “να τους κάνουν περήφανους για το σχολείο τους“. Οι ίδιοι/ες που φώναζαν “να καεί η βουλή” για άλλη μια φορά καλούνται να τιμήσουν τον κάθε βουλευτή στην εξέδρα των επισήμων. Οι ίδιοι/ες που επέλεξαν τον δρόμο της αμφισβήτησης και της άρνησης, επιστρέφοντας στην κανονικότητα, αναγκάζονται, υπό το πρίσμα την εθνικής ενότητας, να παραβλέψουν τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους σε ένδειξη υποταγής και πειθαρχίας. Ιδιαίτερα στην συγκεκριμένη κοινωνική συγκυρία, οι παρελάσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στο συνολικό μηχανισμό που αναλαμβάνει να συσπειρώσει την “ελληνική” κοινωνία απέναντι στον “ξένο εχθρό”.

Αν θέλεις να τιμήσεις όσους αντιστάθηκαν στον φασισμό πες ΟΧΙ στις φασιστικές παρελάσεις.

Αφισα-Καλεσμα για πορεια στο Μαρουσι με αφορμη τον εμπρησμο της καταληψης Κουβέλου

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ (κείμενο για την εμπρηστική επίθεση που δέχτηκε η κατάληψη Koυβέλου)

Ξημερώματα Πέμπτης 15/09/2011 και ώρα 3:30 η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Διονύσου & Σόλωνος στο Μαρούσι, δέχεται εμπρηστική επίθεση. Αποτέλεσμα της πυρκαγιάς είναι να καταρρεύσει η στέγη και να καούν 4 δωμάτια του κτιρίου. Η Έπαυλη Κουβέλου, που τελεί υπό κατάληψη από τις 7 Απριλίου του 2010, αποτελεί για εμάς στέγη των πολιτικών μας ιδεών και ορμητήριο των πολιτικών μας δράσεων ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα με πρόταγμα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές δομές καταφέραμε να καθαρίσουμε το χώρο και να τον καταστήσουμε λειτουργικό, να πραγματοποιήσουμε εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, καθώς και να παρέμβουμε στην τοπική κοινωνία με δράσεις αντιπληροφόρησης. Σε περίοδο συστημικής κρίσης, (πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, θεσμικής) και ενώ παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής όξυνσης και κοινωνικού αναβρασμού, το κράτος επιλέγει να θωρακιστεί εντείνοντας το βαθμό καταστολής για να διατηρήσει τη θέση ισχύος του. Στόχος του είναι να «χτυπήσει» κάθε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που αντιστέκεται στους σχεδιασμούς του. Τα πολιτικά στέκια και οι καταλήψεις αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος δρα εναντίον τους με εκκενώσεις, έρευνες και αποδόσεις κατηγοριών που πολλές φορές συνοδεύονται από υπέρογκες εγγυήσεις. Κι αυτό διότι αποτελούν εστίες πολιτικών ζυμώσεων, συσπείρωσης των αγωνιζόμενων και συλλογικοποίησης της δράσης τους. Η πολιτική δράση τέτοιων εγχειρημάτων, που αυξάνονται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο, είναι φυσικό να βρίσκει απέναντί της και διάφορες νεοφασιστικές ομάδες. Ομάδες που ενοχλούνται άμεσα από τα προτάγματα που προβάλλονται από αυτούς τους χώρους, όπως αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των κοινωνικών υποκειμένων χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Οι εμπρηστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους και στέκια αποτελούν συνηθισμένη τους τακτική, καθώς έχουν σημειωθεί επίσης και κάποιοι τραυματισμοί συντρόφων που συμμετέχουν σ’ αυτούς. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τη σύμπραξη κράτους και παρακράτους σε συμμορίτικα χτυπήματα, όχι μόνο ενάντια σε πολιτικούς χώρους αλλά και σε πογκρόμ μεταναστών, πορείες κλπ. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την εμπρηστική επίθεση που έγινε στην κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου ως αναμενόμενη στάση του πολιτικού μας εχθρού, που πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να μας φοβίσει και να αποδυναμώσει την πολιτική μας συλλογικότητα. Όμως η φωτιά, μπορει να προκάλεσε υλικές φθορές αλλά δυνάμωσε τη θέλησή μας και την αποφασιστικότητά μας για συνέχιση του αγώνα μας ως πολιτική οντότητα. Τέλος ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο χτύπημα δεν αποτελεί χτύπημα σε μια μεμονωμένη ομάδα αλλά σε έναν ευρύτερο πολιτικό χώρο. Έναν χώρο που βασισμένο στις αρχές της αλληλεγγύης συσπειρώνεται και αντιστέκεται δυναμικά σε τέτοιου είδους φασιστικές επιθέσεις. 10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι

Η βαρβαρότητα εξαπλώνεται

Η βαρβαρότητα εξαπλώνεται

Τα ξημερώματα της Τρίτης 10 Μάη ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης μαχαιρώνεται μέχρι θανάτου στη συμβολή Ηπείρου και Γ’ Σεπτεμβρίου. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας συγκεντρώνονται στο σημείο της δολοφονίας κάτοικοι της περιοχής, συγκλονισμένοι από το βίαιο αυτό περιστατικό. Στο ίδιο σημείο συγκεντρώνονται επίσης εθνικόφρονες, ακροδεξιοί, οργανωμένα μέλη της χρυσής αυγής και άλλων φασιστικών, παρακρατικών οργανώσεων θέλοντας να εκμεταλλευτούν πολιτικά το τραγικό γεγονός. Από το απόγευμα της Τρίτης και για τρεις μέρες εξαπολύεται ρατσιστικό πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, με επιθέσεις σε σπίτια και μαγαζιά μεταναστών, ανθρωποκυνηγητό και τραυματισμούς με μαχαίρια, κατσαβίδια και ρόπαλα εναντίον όσων κινούνται στην περιοχή, εισβολές σε διερχόμενα λεωφορεία και αυτοκίνητα και ξυλοδαρμούς των επιβαινόντων σε αυτά μεταναστών. Οικογένειες μεταναστών με τα μικρά τους παιδιά αναγκάστηκαν να κρυφτούν σε μαγαζιά στη Βαρβάκειο για να γλιτώσουν από τη ρατσιστική μανία των ακροδεξιών οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να επιτεθούν ακόμη και στο συσσίτιο των αστέγων πίσω από το δημαρχείο. Παράλληλα, εκδηλώνονται απόπειρες επίθεσης από οργανωμένα φασιστοειδή και την αστυνομία στις γειτονικές καταλήψεις της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και στη Villa Amalias, που αναχαιτίζονται επιτυχώς από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες των καταλήψεων και αλληλέγγυους/ες.
Την ίδια στιγμή που οι παρακρατικοί δολοφόνοι στέλνουν δεκάδες μετανάστες/στριες σε νοσοκομεία με σοβαρά τραύματα και ο 21χρονος Μπαγκλαντεσιανός Αλίμ Αμπντούλ Μάναν μαχαιρώνεται μέχρι θανάτου στα Κάτω Πατήσια, οι κρατικοί δολοφόνοι των ΜΑΤ καταστέλλουν βίαια την απεργιακή διαδήλωση της 11ης Μάη, με αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό του Γιάννη Καυκά (ο οποίος νοσηλεύεται ακόμα σε σοβαρή κατάσταση στο Γενικό κρατικό Νικαίας) και δεκάδων άλλων διαδηλωτών.

Ο καπιταλισμός φέρει την εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα όπως το σύννεφο την καταιγίδα. Οι δεδομένες συνθήκες κρίσης και αδυναμίας των κοινωνικών/ταξικών αγώνων να ορθώσουν τα απαραίτητα αναχώματα, συνθήκες δηλαδή σαν τις σημερινές, σημαίνουν την ένταση της εκμετάλλευσης, την απαξίωση της ζωής (μέχρι το βαθμό εξόντωσης) για ολοένα μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού, την εξαθλίωση και τον θάνατο. Μιλάμε τελικά για ένα πόλεμο ενάντια στους καταπιεσμένους, και ως τέτοιος μας αφορά εξίσου όλους και όλες πέρα από εθνικά, φυλετικά ή θρησκευτικά κριτήρια είτε ζούμε στο κέντρο της Αθήνας, είτε σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του πλανήτη.
Στο πογκρόμ που εξαπολύθηκε, στο ανηλεές κυνηγητό των μεταναστών, στην κατασκευή μιας πραγματικότητας τρόμου, η συμμετοχή της αστυνομίας υπήρξε καταλυτική. Όχι μόνο όλα έγιναν δίπλα της, αλλά ακόμη περισσότερο με την ενεργό συμμετοχή και συνηγορία της. Ο αστυνομικός στρατός κατοχής στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας των μαινόμενων φασιστών, εγγυήτρια δύναμη ότι οι φασίστες θα παρέμεναν απερίσπαστοι από την πιθανότητα μιας δυναμικής απάντησης εναντίον τους. Είναι ενδεικτικό ότι την Τρίτη 17 Μάη, όταν δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι προσέγγισαν το σημείο της δολοφονίας για να παρέμβουν μοιράζοντας κείμενα και αφισοκολλώντας, προσήχθησαν μαζικά από δυνάμεις ΜΑΤ και ΔΙΑΣ. Συνολικά, το κράτος για 3 μέρες επέλεξε να αφήσει στην άκρη τον πολυδιαφημισμένο ρόλο του «εγγυητή της κοινωνικής ειρήνης» και τα φληναφήματα περί «δημοκρατίας» που «στέκεται ανάμεσα στα δύο άκρα». Έτσι, μετά από μια βδομάδα επαναλαμβανόμενων πογκρόμ από τους φασίστες, οι κάτοικοι των περιοχών του κέντρου νιώθουν ακόμη πιο σφιχτά τη μέγγενη του φόβου, της ανασφάλειας και της βίας στην ήδη επιβαρυμένη καθημερινή τους πραγματικότητα. Μια επιλογή που μόνο τυχαία δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Τα νέα τάγματα ασφαλείας των χρυσαυγιτών και οι συνοδοιπόροι τους μετέτρεψαν τις γειτονιές του κέντρου σε πεδία κοινωνικού κανιβαλισμού. Σε αυτό άλλωστε που προτείνουν ως λύση. Η ιδεολογία του μίσους και του φόβου πραγματώνεται από γνωστούς μπράβους της νύχτας, μαχαιροβγάλτες και μαφιόζους. Ο Χρήστος Ρήγας είναι χαρακτηριστική περίπτωση: υποψήφιος περιφερειάρχης της Χρυσής Αυγής στη Δυτική Ελλάδα, καθώς και ιδιοκτήτης του καφέ “Πύλες” που αποτελεί ορμητήριο των νεοναζί τραμπούκων στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα, συνελήφθη πριν ένα μήνα για διπλή δολοφονία έπειτα από συμβόλαιο θανάτου. Αυτή είναι η χρυσή αυγή. Και η μισθοδοσία του φύρερ Μιχαλολιάκου από τις μυστικές υπηρεσίες (ΚΥΠ) είναι γνωστή από τη δεκαετία του ‘80, όπως γνωστές είναι οι διασυνδέσεις του με την αστυνομία.
Τα πογκρόμ, που εξαπολύθηκαν από την ακροδεξιά και την αστυνομία, έγιναν και υπό την ανοχή και στήριξη μιας μερίδας κόσμου που είδε στο πρόσωπο των μεταναστών την πηγή όλων των δεινών της ζωής του. Η κατασκευή της εγκληματικής φιγούρας του μετανάστη είναι προϊόν μιας συστηματικής προπαγάνδας με ιστορία τουλάχιστον 20 ετών που δυστυχώς έχει οικοδομήσει ένα υπόστρωμα ρατσιστικών στερεοτύπων σε κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Και ενώ τα μμε έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο στη κατασκευή αυτή, εξισώνουν τώρα τη ναζιστική βία με την κοινωνική αντιβία που εκδηλώνεται από απεργούς διαδηλωτές, αντιστεκόμενους στα σχέδια και την ιδεολογία της κυριαρχίας.
Το γεγονός του πογκρόμ από τη μία, αποτελεί προέκταση της επίσημης αντιμεταναστευτικής πολιτικής, με δολοφονίες στα ελληνικά σύνορα, εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, επιχειρήσεις «σκούπα», εξευτελισμούς και βασανισμούς στα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας. Από την άλλη, πρέπει να αναγνωσθεί υπό το πρίσμα της συνολικότερης όξυνσης της καταστολής, σε παραλληλία με την προώθηση του συντηρητισμού και του εκφασισμού της κοινωνίας, τη διάχυση του φόβου και της ανασφάλειας, τον «πόλεμο όλων εναντίον όλων». Ο βαρύτατος τραυματισμός του Γ. Καυκά από τα ΜΑΤ στην απεργιακή διαδήλωση της 11ης Μάη, οι φασιστικές επιθέσεις σε καταλήψεις υπό την ανοχή και τη συνέργια της αστυνομίας, η αύξηση της αστυνόμευσης (βλ. μέτρα Παπουτσή, 17 Μάη) και η αλλαγή στο πλαίσιο των διαδηλώσεων και των συναθροίσεων (σύσκεψη Καμίνη με τον συνταγματολόγο Αλιβιζάτο, 19 Μάη) συνιστούν εκφάνσεις αυτής της πολιτικής που μέσα από το φόβο, θέλει να παράξει τον κατακερματισμό, το μίσος και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Ένα πογκρόμ δεν αφήνει πίσω του μόνο νεκρούς και τραυματισμένους μετανάστες, αλλά και μια παρακαταθήκη μίσους και βίας, μια κοινωνική πόλωση την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε εμείς οι ίδιοι. Γι’ αυτό το ζήτημα του εδάφους (στα μυαλά και τις γειτονιές) που με την ενεργή υποστήριξη του κράτους διεκδικούν τα τελευταία χρόνια τα ακροδεξιά καθάρματα, μας αφορά εξίσου όλους, ντόπιους και μετανάστες. Στον βαθμό που η κοινωνία επιτρέπει τον γενικευμένο κανιβαλισμό να λειτουργεί ως κοινωνική όσμωση, φιλτράροντας κάθε προοπτική συνύπαρξης και ξερνώντας μόνο μίσος, θα καλείται ξανά και ξανά να αντιμετωπίζει και να αναπαράγει μίσος και βία μεταξύ των καταπιεσμένων.
Σήμερα, στο πεδίο της κρίσης, των μνημονίων και της κοινωνικής λεηλασίας, είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να ενισχύσουμε την κοινωνική/ταξική αλληλεγγύη, τους αδιαμεσολάβητους αγώνες, την κοινότητα των καταπιεσμένων. Για να αποτινάξουμε από τις ζωές μας το βραχνά της εξουσίας.

Αλληλεγγύη ή φόβος

Προβοκάτορες και παρακρατικοί είναι όσοι φυλάνε τη Βουλή

Για τα γεγονότα της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτωβρίου

Για τα γεγονότα της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτωβρίου

Η ολομέτωπη επίθεση του κράτους και των αφεντικών, που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, δεν στοχεύει απλώς στην οικονομική μας αφαίμαξη και την επιδείνωση των όρων επιβίωσής μας. Στοχεύει στο συνολικό και βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας και στην υποταγή της στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η ψήφιση του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και του πολυνομοσχεδίου δεν δοκιμάζει απλώς τα όρια της αντοχής των καταπιεσμένων σε ότι αφορά την επιβίωσή μας. Δοκιμάζει τη θέληση και την αποφασιστικότητα της κοινωνίας να αντισταθεί στην επίθεση που δέχεται. Οι ημέρες των απεργιακών κινητοποιήσεων αποτελούν τη συμπυκνωμένη έκφραση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Κατά τη διάρκειά τους συναντιούνται δυο αντικρουόμενοι κόσμοι. Ο κόσμος του αδιαμεσολάβητου αγώνα, της συλλογικής και αυτοοργανωμένης δράσης, που στόχο έχει την κοινωνική χειραφέτηση και απελευθέρωση και ο κόσμος της διαμεσολάβησης και της ιεραρχίας που στοχεύει στη συνδιαλλαγή με το καθεστώς και στη χειραγώγηση της κοινωνικής οργής.

Την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου η μαζικότατη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων πανελλαδικά και η τεράστια συμμετοχή στην απεργία αποτέλεσαν ένα πρώτο σημαντικό μήνυμα. Απέδειξαν πως ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων όχι μόνο δεν αποδέχεται τους όρους σκλαβιάς που του επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι αλλά έχει και τη διάθεση να αγωνιστεί εναντίον τους. Στη χειραγώγηση αυτής της διάθεσης στοχεύουν η στάση της καθεστωτικής αριστεράς και η προπαγάνδα των media, που προσπαθούν να αποτρέψουν μια γενικευμένη έκρηξη. Η προπαγάνδα απαξίωσης και συκοφάντησης της κοινωνικής αντί-βίας στοχεύει στην πολιτική και κοινωνική αναχαίτιση των αναρχικών και όσων επιλέγουν το δρόμο της σύγκρουσης απέναντι στη βία του κράτους και των αφεντικών. Στοχεύει στην αποτροπή της διάχυσης των ριζοσπαστικών προταγμάτων και πρακτικών και στον εγκλωβισμό του αγώνα μέσα στα όρια που θέτει η εξουσία. Οι πάσης φύσεως ηγετίσκοι των ρεφορμιστικών σχηματισμών θέλουν να επιβληθούν στο κίνημα, ως επίσημοι εκφραστές και ιδιοκτήτες του, προκειμένου να το περιχαρακώσουν. Θέλουν να μετατρέψουν τον αγώνα ενάντια στην όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης σε ψήφους για τις επερχόμενες εκλογικές τους φιέστες, προστατεύοντας ταυτόχρονα τη συστημική ομαλότητα.

Σε αυτό το πλαίσιο, την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, η ηγεσία του ΚΚΕ, έχοντας προσυνεννοηθεί με τους κρατικούς μηχανισμούς, εγκατέλειψε τις ιδιόκτητες παρελάσεις κι αποφάσισε να περιφρουρήσει-κι όχι να περικυκλώσει, όπως διατείνονταν τις προηγούμενες ημέρες-το κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια ψήφισης του πολυνομοσχεδίου. Η απόφαση αυτή αποτελεί κίνηση ελέγχου κι οριοθέτησης των διαδηλωτών και καταστολής όσων δεν υποτάσσονται. Απέναντι στο ορμητικό ποτάμι του κοινωνικοί-ταξικού κινήματος, που υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να ανατρέψει τα πάντα, το ΚΚΕ επέλεξε το ρόλο του κυματοθραύστη για μια ακόμη φορά. Λειτουργώντας ως ανεπίσημος, εσωτερικός, κατασταλτικός μηχανισμός το ΚΚΕ, με όχημα το ΠΑΜΕ, επιχείρησε να επιβάλλει την ηγεμονία του στους δρόμους, να προκαθορίσει την έκταση και το περιεχόμενο των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων φέρνοντάς τες στα μέτρα του. Η επιλογή της συγκρότησης αλυσίδων από τα ΚΝΑΤ, στραμμένες προς την υπόλοιπη διαδήλωση, υποκαθιστώντας τα ΜΑΤ και προστατεύοντας τη Βουλή, ήταν μια επιλογή εχθρική απέναντι στον κόσμο που αντιστέκεται στην εξαθλίωση της ζωής του. Ευθύνη του μηχανισμού του ΚΚΕ ήταν και η σύγκρουση που ακολούθησε, καθώς ανέλαβε την περιφρούρηση του κοινοβουλίου απέναντι σε μια κοινωνία που υποφέρει από τους νόμους και τα διατάγματα που ψηφίζονται εκεί. Αναρχικοί, αριστεροί, ανένταχτοι και νεολαίοι αρνήθηκαν έμπρακτα την ηγεμονία ενός πυλώνα του συστήματος, των επίδοξων δικτατόρων του προλεταριάτου, και συγκρούστηκαν με την καθεστωτική συμπαράταξη που περιφρουρούσε το κοινοβούλιο και την αστική νομιμότητα, τόσο μέσω των κρανοφόρων και ροπαλοφόρων του ΠΑΜΕ όσο και μέσα από την προπαγάνδα σύσσωμης της καθεστωτικής αριστεράς (εντός κι εκτός κοινοβουλίου) μετά τα γεγονότα. Οι κρανοφόροι και παλουκοφόροι των ΚΝΑΤ απαγόρευσαν εξ’ αρχής σε όποιον δεν ήταν μέλος του κόμματος να προσεγγίσει τη Βουλή και τη λεωφόρο Αμαλίας, επιτέθηκαν στους διαδηλωτές με ξύλα και πέτρες, πέταξαν άτομο μεγάλης ηλικίας από ύψος 5 μέτρων στην πλατεία Συντάγματος, τραμπούκισαν και ξυλοκόπησαν κόσμο.

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, πέθανε ο εργάτης, συνδικαλιστής Δημήτρης Κοτζαρίδης. Αποδεδειγμένα ο θάνατός του δεν σχετίζεται με τις συγκρούσεις. Βρέθηκε στη συγκέντρωση μαζί με χιλιάδες κόσμου στις 20 Οκτώβρη παλεύοντας κι αυτός για ένα καλύτερο κόσμο. Ως άνεργοι, εργαζόμενοι, νεολαίοι, απεργοί, τιμούμε τη μνήμη του Δημήτρη Κοτζαρίδη. Θεωρούμε αχαρακτήριστη την προσπάθεια του ΚΚΕ να καπηλευτεί το θάνατό του ώστε να λασπολογήσει και να συκοφαντήσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους.

Μέσα από τον αυθορμητισμό και την μαχητικότητα εκατοντάδων αγωνιστών που φώναξαν «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι αυτοί θα σε προδώσουν στη Βάρκιζα και πάλι»  και «Αυτοί, αυτοί φυλάνε τη Βουλή» έσπασε στην πράξη η προσπάθεια των σταλινίσκων του ΚΚΕ να αναγορευτούν σε μονοκράτορες του κινήματος. Μέσα από την σκληρή σύγκρουση αποτράπηκε η ηγεμονία ενός καθεστωτικού κόμματος στο δρόμο, η επιβολή ενός ιδεολογικού πλαισίου ελεγχόμενης διαμαρτυρίας και αναδείχθηκε, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, ο αντεπαναστατικός ρόλος του στους κοινωνικούς αγώνες.

  Η μάχη αυτή συνεχίζεται καθημερινά στους δρόμους, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, με διακύβευμα την επαναστατική εξέλιξη των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων και την μη παράδοσή τους στις ηγεσίες αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων. Οι επίδοξοι ηγετίσκοι των κινημάτων από το Σύριζα και την Ανταρσύα  μέχρι τη συντριπτική πλειοψηφία των αριστερών οργανώσεων το γνωρίζουν καλά αυτό, γι αυτό έσπευσαν να συνταχθούν πίσω από το ΚΚΕ και να κατασυκοφαντήσουν τους αναρχικούς και όσους στάθηκαν απέναντι του, προσβλέποντας στη δημιουργία ενός νέου ενδοσυστημικού πόλου εξουσίας. Συνηθισμένοι στις καρπαζιές από την μητέρα των οργανώσεων της αριστεράς, οι ψοφοδεείς οπορτουνιστές συκοφάντησαν με ευκολία τους αγωνιζόμενους που συγκρούστηκαν με τα ΚΝΑΤ και τις δυνάμεις των ΜΑΤ στη συνέχεια. Μια στάση που φανερώνει το φόβο τους μπροστά στο διογκούμενο ρεύμα της συνολικής αμφισβήτησης του οικονομικού και πολιτικού συστήματος που κερδίζει διαρκώς έδαφος κοινωνικά, μπροστά στις εκατοντάδες των αγωνιστών που δεν μπορούν να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν και αντιπροσωπεύουν προοπτικά το μεγαλύτερο κίνδυνο για το σύστημα και τους στυλοβάτες του.

Αναγνωρίζουμε ωστόσο ως βασικό έλλειμμα του αγώνα των από τα κάτω, απέναντι στους κρατικούς μηχανισμούς και τους αριστερούς συμπαραστάτες του, την έλλειψη συλλογικοποίησης και οργάνωσης. Ένα έλλειμμα που πρώτα και κύρια εμποδίζει την ενδυνάμωση του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και αποτελεί τροχοπέδη για την συγκρότησή μας ως ένα ισχυρό κίνημα που θα θέσει με ρεαλιστικούς όρους το ζήτημα της ανατροπής της κρατικής και καπιταλιστικής δικτατορίας, το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης.

Ως Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση αγωνιζόμαστε και για την πολιτική και οργανωτική συγκρότηση του αναρχικού- αντιεξουσιαστικού κινήματος. Με στόχο την απεύθυνση σε όσο το δυνατόν περισσότερους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους ανθρώπους, διατεθειμένους να αγωνιστούν ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, επιλέγουμε την οργανωμένη παρουσία μας με μπλοκ σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Παραμένουμε σταθεροί στην πάγια αναρχική θέση: «ο σκοπός μας είναι αδιαχώριστος από τα μέσα πάλης και αγώνα». Στην κοινωνική και ταξική σύγκρουση, χρησιμοποιούνται μέσα τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής-ακόμη κι όταν αυτό γίνεται με αποτρεπτικό κι αμυντικό σκοπό, όπως έγινε κατά βάση στις 20/10-κι εμπεριέχουν μεγάλη πολιτική και προσωπική ευθύνη, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος εκφυλισμού της κοινωνικής αντί-βίας σε αντικοινωνική βία, με απρόβλεπτες και τραγικές συνέπειες για τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Η συνέχιση και η ποιοτική αναβάθμιση του αγώνα με την συμμετοχή στα σωματεία βάσης στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές αντιιεραρχικές συνελεύσεις στις γειτονιές καθώς και στις πολιτικές συλλογικότητες του αγώνα σημαίνει την ενίσχυση των θέσεων και των μετώπων μάχης απέναντι στο καθεστώς και στις εφεδρείες του. Η δημιουργία αυτοοργανωμένων δομών αγώνα σε κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό επίπεδο, η σύνδεση και η επικοινωνία των αντιστάσεων από τα κάτω ανοίγει το δρόμο για την ανατροπή του εξουσιαστικού οικοδομήματος, για την κοινωνική χειραφέτηση. Η κοινωνική απελευθέρωση θα είναι έργο της ίδιας της κοινωνίας και όχι κάποιων αυτόκλητων αρχηγών, κομματαρχών και λοιπών σωτήρων που θα αναλάβουν ρόλο καθοδηγητή και ηγεμόνα. Μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να χτίσουμε μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και σκλάβους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς αρχηγούς και υπηκόους. Μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Για την Κοινωνική και Ταξική αντεπίθεση
Για την Κοινωνική Επανάσταση
Για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση