Αυτα που γραφονται τωρα ειναι υποκειμενικη αποψη καποιων ατομων που συμμετεχουν στην συνελευση χ στο απειρο αλλα και στις συνελευσεις εναντια στα χαρατσια.Στον Βολο το θεμα αχισε να το τρεχει πρωτο η συνελευση του δεν πληρωνω η οποια προεκυψε απο το κινημα εναντια στα διοδια.Ξεκινησαν κανοντας μια μεγαλη καμπανια στην πολη και καλοντας σε μια γενικη συνελευση στο μεταξουργειο που συμμετειχαν περιπου 100 ατομα.Απο αυτη την συνελευση ξεπηδησαν αλλες συνελευσεις γειτονιας με την υποστηριξη των παιδιων του δεν πληρωνω και με την συνδιαμορφωση κατοικων ανα περιοχη.Μεχρι την ωρα που γραφεται αυτο το κειμενο εχουν γινει συνελευσεις στην Αγια Βαρβαρα στον Αγιο Νεκταριο στο Δημαρχειο της Νεας Ιωνιας στην Αγια Παρασκευη στις Αλυκες και στου Πανταζοπουλου ενω εχουν καλεστει και 2 δρασεις.Η μια δραση ηταν: αποκλεισμος της ΔΕΗ την επομενη μερα απο την εισβολη των μπατσων στην ΔΕΗ αθηνας που τελουσε υπο καταληψη και την συλληψη 15 συνδικαλιστων και η δευτερη:διαδηλωση που ξεκινησε απο την πλατεια Δημαρχειου Νεας Ιωνιας  και κινηθηκε σε κεντρικους δρομους με περιπου 100-150 ατομα.Παραλληλα κατα την συγκεντρωση μαζευτηκαν χρηματα για εναν απορο συμπολιτη μας που του εκοψαν το ρευμα.

Ολη αυτη η δραση πανελλαδικα εναντια στο χαρατσι που συνταγματικα ειναι παρανομο εχει αναγκασει το κρατος να κανει μικρα βηματα πισω οπως η παραταση 40 ημερων στην αρχη και αλλες 40 αργοτερα συνολο 80 μερες παραταση,και δειχνει οτι ειναι πολυ ευκολο αν δρασουμε συλλογικα το μετωπο για το χαρατσι να κερδιθει και ετσι να ανεβει η αυτοπεποιθηση του ”κοσμου” και του ”κινηματος”.Βασικο συστατικο της επιτυχιας και της προοπτικης του κινηματος εναντια στο χαρατσι για μικρες νικες ειναι η συνελευσεις γειτονιων που απαξιωνουν την κομματικη μεσολαβηση,τη μεσολαβηση γενικοτερα και η αναγκη των ανθρωπων των οποιων συμμετεχουν στις συνελευσεις γειτονιας για αμεση δραση χωρις μεσολαβητες και στο να παρουν την ζωη τους στα χερια τους.

Για να μην πολυλογουμε τα πραγματα ειναι απλα.Βρισκουμε 5 φιλους στην γειτονια μας βγαζουμε ενα αφισακι και ενα κειμενο τα κολλαμε τριγυρω και στηνουμε μια συνελευση γειτονιας.1 βημα ειναι ολοι να εξαντλησουν το οριο των 80 ημερων για το χαρατσι και να μην βιαστουν να το πληρωσουν ωστε να εχουν χρονο να το σκεφτουν καλυτερα.2 εξαντλουμε και το οριο πληρωμης του ρευματος ωστε να μην παρουν γρηγορα χρηματα.3 πληρωνουμε μονο το ρευμα χωρις το χαρατσι και παμε στον διευθηντη της ΔΕΗ να μας σφραγισει την αποδειξη.4 ανταλασσουμε τηλεφωνα και μαζευομαστε οταν ο εργολαβος ερχεται να κοψει το ρευμα στον καθε συμπολιτη μας .5συντονιζομαστε με τις αλλες συνελευσεις γειτονιας για μεγαλυτερες δρασεις.6-7-8-9-10 δεν υπαρχει δρομος τον δρομο τον χαραζουμε εμεις περπατωντας.

Να ξεκινησει δραση εναντια στο χαρατσι και να ριζοσπαστικοποιηθει με την κοινωνικη αρνηση πληρωμων σε ρευμα νερο νοσοκομεια.Να πανε για μαλλι και να βγουνε κουρεμενοι.

ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΗΤΤΑ

ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ

ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΧΟΛΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΓΗΠΕΔΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η’ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Το πρωί του Σαββάτου 26/11, για τρεις ώρες, δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι από τις περιοχές του Πειραιά πραγματοποιήσαμε στις γειτονιές της Νίκαιας (με επίκεντρο την περιοχή της Κοκκινιάς) μοίρασμα 4000 κειμένων σχετικά με την απαγόρευση της αντιφασιστικής διαδήλωσης στις 12/11 με μοναδικό σκοπό τη διασφάλιση της συγκέντρωσης μιας δράκας νεοναζί στην πλατεία Αγ. Νικολάου.

Το μοίρασμα έγινε χέρι-χέρι, πόρτα-πόρτα, αυτοκίνητο-αυτοκίνητο, στους δρόμους 7ης Μάρτη (πρώην Κονδύλη), Γρεβενών, Τσαλδάρη, Ηλιουπόλεως, Κύπρου, Πέτρου Ράλλη, Λαοδικείας, Σολωμού, Καραϊσκάκη, Παύλου Μελά, στο περιβολάκι (πλ. Δαβάκη) και στη λαϊκή αγορά πάνω από τα εκπαιδευτήρια του Ηράκλειτου στην «παιδική στέγη».

Καθοδόν έγιναν πολλές συζητήσεις με τους κατοίκους που συναντούσαμε, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν εξοργισμένοι με την παρουσία νεοναζιστών 2 βδομάδες νωρίτερα μέσα στην Κοκκινιά της προσφυγιάς, της αντίστασης, του μπλόκου. Οι παρεμβάσεις λόγου και δράσης θα συνεχιστούν και θα ενταθούν.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:

Για μια αντιφασιστική διαδήλωση και την απαγόρευσή της με σκοπό τη διασφάλιση της συγκέντρωσης μιας δράκας παρακρατικών νεοναζί (Νίκαια, 12 Νοέμβρη 2011)

Οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις προκύπτουν αβίαστα. Τότε, στις 17 Αυγούστου 1944, στο μπλόκο της Κοκκινιάς, ήταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και οι ντόπιοι δοσίλογοι συνεργάτες τους. Σήμερα, στις 12 Νοέμβρη 2011 ήταν ο αστυνομικός στρατός κατοχής και οι προστατευόμενοί τους οπαδοί του Χίτλερ.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ…

12.00

700 αντιφασίστες & αντιφασίστριες συγκεντρώνονται σταδιακά στο Περιβολάκι. Στην πλειοψηφία τους άνθρωποι από την Νίκαια και τις γύρω περιοχές του Πειραιά αλλά και αρκετοί αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες. 400 άτομα αριθμεί το μαυροκόκκινο μπλοκ (αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι, ανυπότακτοι νεολαίοι, ακηδεμόνευτοι αγωνιστές) και κάπως λιγότερους τα μπλοκ φορέων της Νίκαιας, αριστερών δημοτικών συνδυασμών σε δήμους του Πειραιά, οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και αντιρατσιστικών οργανώσεων, μαζί με ένα ιδιαίτερα δυναμικό και πεισματάρικο μπλοκ μεταναστών (είχαν ασταμάτητο παλμό με συνθήματα και δεν έφευγαν από τον δρόμο ό,τι κι αν γινόταν, όσα δακρυγόνα κι αν έπεφταν). Για δύο ώρες μοίρασμα κειμένων, μικροφωνική εγκατάσταση, ανακοινώσεις, συζητήσεις με τον κόσμο της περιοχής.

14.00

Ο σύγχρονος στρατός κατοχής βρίσκεται σε κάθε στενό της περιοχής. Το πανό στήνεται μπροστά στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο και γράφει «ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ». Η διαδήλωση επιχειρεί να κινηθεί στην 7ης Μάρτη 1944 (πρώην Κονδύλη) και μπλοκάρεται από διμοιρίες των ΜΑΤ στο πρώτο στενό. Στη συνέχεια επιχειρεί να πορευτεί στην Πέτρου Ράλλη με κατεύθυνση προς το Κερατσίνι. Και πάλι διμοιρίες των ΜΑΤ τοποθετούνται κάθετα και στα δύο ρεύματα της Πέτρου Ράλλη δημιουργώντας αστυνομικό φραγμό. Με εντολή της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας της αστυνομίας, η πορεία έχει απαγορευτεί. Μην ψάξει κανείς να βρει τις τυπικές διαδικασίες απαγόρευσης που εξάλλου δεν υπήρξαν (η απαραίτητη παρουσία εισαγγελέα, η γραπτή ή προφορική αιτιολόγηση της απαγόρευσης κλπ). Αρκεί που έπρεπε να προστατευθούν οι πολιτικοί απόγονοι των γερμανοτσολιάδων.

14.30

Οι διαδηλωτές, με κεφαλή το μαυροκόκκινο μπλοκ, αρνούνται το μπλοκάρισμά τους και σπάνε την απαγόρευση, μπαίνοντας στην οδό Σολωμού και κατηφορίζοντας προς την Μπελογιάννη. Τρία στενά παρακάτω και πάλι μία διμοιρία των ΜΑΤ εμφανίζεται για να μπλοκάρει τη διαδήλωση. Μέσα στη γειτονιά και εντελώς απρόκλητα, πετάνε δακρυγόνα στο μπροστινό πανό (ένα έσκασε στην αυλή ενός σπιτιού).  Όμως η ορμή του κόσμου είναι τέτοια που τους προσπερνά, αναγκάζοντάς τους σε οπισθοχώρηση. Δύο στενά παρακάτω νέα διμοιρία, νέος φραγμός. Η πορεία στρίβει αριστερά, παίρνει την οδό Καραϊσκάκη και κατηφορίζει προς την Μπελογιάννη. Τα ΜΑΤ τα έχουν χαμένα. Είμαστε μέσα στις γειτονιές μας ενώ εκείνοι δεν ξέρουν που βρίσκονται και που να πάνε.

15.00

Η κεφαλή της πορείας βγαίνει στην Μπελογιάννη και τοποθετείται με κατεύθυνση προς το δημαρχείο και την πλατεία Αγ. Νικολάου. Διμοιρίες των ΜΑΤ κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους, με μηχανές ΔΙΑΣ από πίσω τους και κάποιες μηχανές ανάμεσά τους με συνοδηγούς που έχουν ξύλα στα χέρια (μάλλον ασφαλίτες). Οι κατασταλτικές δυνάμεις δεν κάνουν πλέον απλώς φραγμό αλλά κινούνται κατά της διαδήλωσης και επιτίθενται με μαζική (για τα δεδομένα συνοικίας) ρίψη δακρυγόνων. Η πορεία αλλάζει φορά και κατευθύνεται προς το νοσοκομείο της Νίκαιας. Κάτοικοι από τα μπαλκόνια βρίζουν τα ΜΑΤ. Κόσμος με maalox στα χέρια φροντίζει όσους έχουν δυσκολίες όρασης και αναπνοής από τα δακρυγόνα. Οι περιφρουρήσεις κρατάνε και επανασυγκροτούνται διαρκώς. Η διαδήλωση συνεχίζεται υπό διαρκή αστυνομική πίεση επί της Μπελογιάννη μέχρι την κάτω πλευρά του νοσοκομείου, στρίβει αριστερά, ανηφορίζει την Παύλου Μελά και μπαίνει ξανά στην Πέτρου Ράλλη με κατεύθυνση πίσω προς το περιβολάκι. Διμοιρίες των ΜΑΤ επιχειρούν και πάλι να ανακόψουν την πορεία, μπαίνοντας κάθετα μπροστά μας στην Πέτρου Ράλλη. Τελικά αποσύρονται, παίρνοντας εντολές να σχηματίσουν ξανά αστυνομικό κλοιό-φραγμό περιμετρικά στην πλατεία Δαβάκη. Παλμός, συνθήματα και διαρκείς καταγγελίες μέσω ντουντούκας για την ενημέρωση των κατοίκων σχετικά με την απαγόρευση και το διαρκές χτύπημα της αντιφασιστικής διαδήλωσης με μοναδικό σκοπό να διασφαλιστεί η συγκέντρωση στην πλατεία Αγ. Νικολάου μιας δράκας νεοναζί.

16.00

Επιστρέφοντας στο περιβολάκι αποφασίζουμε να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι και να μην αποχωρήσουμε όσο οι φασίστες βρίσκονται ακόμα στην Κοκκινιά.

18.30

Οι φασίστες αποχωρούν ομαδικά με μεγάλη προσοχή από την κάτω πλευρά της Νίκαιας. Αποφασίζουμε κι εμείς τη συλλογική μας αποχώρηση με μηχανοκίνητη πορεία επί της Πέτρου Ράλλη. Λίγη μόλις ώρα μετά την αποχώρηση των φασιστών άνθρωποι της περιοχής φροντίζουν να σβηστούν τα 3 συνθήματα που είχαν γράψει στην πλατεία Αγ. Νικολάου και να ξεκολληθούν καμιά 60αρια αυτοκόλλητα που είχαν κολλήσει εντός της πλατείας. Ο κόσμος του αγώνα μετά από 7 ώρες στο δρόμο και με διαρκή αστυνομική απαγόρευση αποχώρησε μόνο όταν η Νίκαια ήταν ξανά άδεια από φασίστες.

σχετικά με τη φασιστοσύναξη

Τα φασιστοειδή από τις 12 μέχρι λίγο πριν τις 5 το απόγευμα ήταν το πολύ 60 άτομα και είχαν συγκεντρώσει σωρούς από μάρμαρα σε διάφορα σημεία της πλατείας (τα οποία βέβαια δεν τα είδε κανένας μπάτσος, παρότι διμοιρίες των ΜΑΤ και πολυπληθείς ομάδες ασφαλιτών τους προστάτευαν περιμετρικά της πλατείας). Το γελοίο της υπόθεσης ήταν ότι ένας κουστουμάτος τούς έδινε εντολές και παραγγέλματα, τους έβαζε να βαστούν ελληνικές σημαίες και να κάθονται στη σειρά στοιχισμένοι για να τους τραβάνε φωτογραφίες. Κατά τις 5 έστησαν ηχητική εγκατάσταση που έπαιζε εμβατήρια και άρχισε να καταφτάνει περισσότερος κόσμος τους. Έφτασαν να είναι 150 με 200 άτομα με μεταφορές προσώπων από όλη την Αττική. Ούτε ένας από την γειτονιά, που είχε τις πόρτες και τα παράθυρά της ερμητικά κλειστά για να μην μολυνθεί από το φασιστικό-εθνικιστικό-ρατσιστικό δηλητήριο των οπαδών του Χίτλερ. Πριν προλάβει καλά καλά να ολοκληρώσει την ομιλία του ο φύρερ τους, τα είχαν ήδη μαζέψει και έφευγαν. Όλοι μαζί, γρήγορα και προσεκτικά. Δεν είναι τυχαίο. Βίωναν την παρουσία τους ως εγκάθετων μέσα σε εχθρικό έδαφος. Κι αυτό το εχθρικό έδαφος δεν ήταν απλά η πολυπληθής αντιφασιστική διαδήλωση αλλά η ίδια η κοινωνία της Νίκαιας, οι αγώνες και οι μνήμες της, οι κλειστές πόρτες και τα παράθυρα, οι άδειοι δρόμοι γύρω από την πλατεία Αγ. Νικολάου κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσής τους.

…ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Στο επίπεδο του πολιτικού απολογισμού της διαδήλωσης, καταρχήν είναι εξόφθαλμο ότι η απαγόρευση και το διαδοχικό χτύπημά της από τα ΜΑΤ αποσκοπούσε στη διασφάλιση της φασιστικής συγκέντρωσης και στην αποτροπή της προσέγγισης της αντιφασιστικής πορείας στην πλατεία Αγ. Νικολάου. Από σωρεία περιστατικών (επιθέσεις με μαχαίρια κατά αγωνιστών, εμπρησμοί κοινωνικών-πολιτικών χώρων, ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, εισβολές σε σπίτια και απρόκλητες επιθέσεις κατά μεταναστών) έχει γίνει σαφές τα τελευταία χρόνια ότι οι φασιστικές συμμορίες προστατεύονται από την αστυνομία και πριμοδοτούνται καθεστωτικά γιατί έχουν συγκεκριμένο ρόλο να παίξουν τόσο στην παρούσα φάση όσο και προοπτικά. Ιδεολογικά συνιστούν έναν παράγοντα σύγχυσης και αποπροσανατολισμού της κοινωνικής δυσαρέσκειας-οργής. Κατασταλτικά αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους για την αντιμετώπιση των «επικίνδυνων τάξεων» και του «εσωτερικού εχθρού». Η Χρυσή Αυγή όσο κι αν προσπαθεί να πλασαριστεί ως «νόμιμο κόμμα» -πλέον και με δημοτικό σύμβουλο στον Δήμο Αθηναίων- δεν είναι παρά μια παρακρατική οργάνωση, νεοναζιστικού χαρακτήρα, που δρα σε συνεννόηση και καθ’ υπόδειξη του «βαθέως κράτους», των πιο αντιδραστικών τμημάτων της αστυνομίας, του στρατού, των μυστικών υπηρεσιών (ΕΥΠ), του πολιτικού προσωπικού της ακροδεξιάς.

Ένας δεύτερος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη σχετικά με την απαγόρευση της διαδήλωσης είναι ότι επρόκειτο για την πρώτη πορεία μετά την ορκωμοσία της καινούργιας κυβέρνησης. Με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο του τραπεζιτικού κεφαλαίου και την επιβολή ευρωπαίων επιτρόπων στα υπουργεία, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης -το οποίο έχει επιβληθεί ήδη με το πρώτο μνημόνιο- βαθαίνει και διευρύνεται. Εξάλλου, βασικός λόγος ύπαρξης αυτής της συγκυβέρνησης δεν είναι απλά η ψήφιση της «δανειακής σύμβασης» και των νέων ισοπεδωτικών-αντικοινωνικών μέτρων που τη συνοδεύουν (που θα μπορούσε να τα ψηφίσει και η προηγούμενη ή όποια άλλη κυβέρνηση). Μέσα από την ευρεία κομματική-κοινοβουλευτική συμφωνία-συναίνεση-σύμπραξη αυτό που επιδιώκεται είναι η εφαρμογή των πάντων με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αντιδράσεις και η αποφασιστικότερη κατασταλτική αντιμετώπιση των κοινωνικών μετώπων αντίστασης που ούτε θα ξεγελαστούν ούτε θα υποχωρήσουν. Οι ίδιοι κρατικοί, κομματικοί και υπερεθνικοί μηχανισμοί, οι ίδιες οικονομικές ελίτ, που μας ρημάζουν τη ζωή και οργανώνουν την υποδούλωση και τη λεηλασία μας, έχοντας χάσει κάθε ίχνος κοινωνικής νομιμοποίησης, γεμίζουν τους δρόμους με στρατιωτικοποιημένα αστυνομικά σώματα, χτυπάνε με λύσσα τις απεργίες και τις διαδηλώσεις και παίζουν το χαρτί του κοινωνικού εκφασισμού στον αντίποδα της κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης και της αλληλεγγύης μέσα στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων. Στη συγκεκριμένη διαδήλωση δόθηκαν τα πρώτα αναβαθμισμένα κατασταλτικά δείγματα γραφής της συγκυβερνούσας αστικής συμμαχίας.

Τέλος, δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι αυτή η πορεία καλέστηκε 5 μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου και σίγουρα αποτέλεσε πεδίο κατασταλτικού σχεδιασμού και αποστολής μηνύματος μηδενικής ανοχής ενόψει της καθιερωμένης διαδήλωσης στις 17 Νοέμβρη.

Όσον αφορά τους ίδιους τους διαδηλωτές, η συμμετοχή εκατοντάδων ανθρώπων από τη Νίκαια και τις άλλες περιοχές του Πειραιά, η έμπρακτη στήριξή της από πολλούς ακόμα αγωνιζόμενους ανθρώπους, η αποφασιστικότητα να σπάσει η απαγόρευση, η συντροφικότητα στο δρόμο, υπήρξαν αναγκαίες προϋποθέσεις για την αδιάκοπη παρουσία μας στη Νίκαια για 7 ώρες μέχρι την αποχώρηση των φασιστών.

Οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις προκύπτουν αβίαστα. Τότε, στις 17 Αυγούστου 1944, στο μπλόκο της Κοκκινιάς, ήταν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και οι ντόπιοι δοσίλογοι συνεργάτες τους. Σήμερα, στις 12 Νοέμβρη 2011 ήταν ο αστυνομικός στρατός κατοχής και οι προστατευόμενοί τους οπαδοί του Χίτλερ.

Ο αγώνας ενάντια στην εγχώρια και υπερεθνική κυριαρχία, ενάντια σε κράτος και παρακράτος, συνεχίζεται. Μέχρι την αποτίναξη κάθε μορφής τυραννίας, μέχρι την κατάργηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μέχρι την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

αντιφασίστες/στριες από Πέραμα, Κερατσίνι, Νίκαια, Κορυδαλλό, Πειραιά

που συμμετείχαμε στο μαυροκόκκινο μπλοκ και στη διοργάνωση της  διαδήλωσης

Το Σάββατο 26/11 το πρωί περίπου 50-60 σύντροφοι και συντρόφισσες πραγματοποίησαν 4ωρο αποκλεισμό στο κατάστημα blanco στην οδό Αγ. Νικολάου στην Πάτρα. Το συγκεκριμένο μαγαζί μαζί με τους μπάτσους είναι υπεύθυνο για τo θάνατο 32χρονης γυναίκας στα κρατητήρια της Ασφάλειας Πατρών, καθώς αυτή συνελήφθη ύστερα από καταγγελία του μαγαζιού ότι έκλεψε 3 μπλουζάκια.

Η κίνηση επιδίωξε να καταδείξει στα μάτια της τοπικής κοινωνίας την πολύ καλά ενορχηστρωμένη omerta που υπάρχει ανάμεσα σε καταστηματάρχες, αστυνομία και τοπικά ΜΜΕ ώστε να μη θίγονται τα κοινά τους συμφέροντα όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους περιστατικά.

Ο αποκλεισμός κράτησε από τις 10 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι, μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα τα οποία ο κόσμος έπαιρνε ανταποκρινόμενος θετικά, πετάχτηκαν πάρα πολλά τρικάκια εντός και εκτός μαγαζιού, στήθηκε μικροφωνική και φωνάχτηκαν συνθήματα, ανάμεσα στα οποία και τα εξής:

‘‘3μπλουζάκια κοστίζουν μια ζωή

αυτή είναι των αφεντικών η αριθμητική’’

‘‘άρπαζε να φας κλέψε αν δεν έχεις

μην πληρώνεις τίποτα και ντροπές μην έχεις’’

‘‘είτε είναι το blanco είτε είναι το zara

τ’αφεντικά δε δίνουνε για μας ούτε δεκάρα’’

Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν από τη συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά ‘‘ο εργαλειοφόρος’’

ΚΑΜΙΑ ΖΩΗ ΔΕ ΣΒΗΝΕΤΑΙ ΜΕ BLANCO

Την περασμένη εβδομάδα μια τοπική είδηση πέρασε αθόρυβα απο την οθόνη του κατακλυσμένου από την επικαιρότητα τηλεθεατή. Μιλάμε για τον θάνατο μιας 32αχρονης μητέρας νεογέννητου παιδιού, που προσπάθησε να αυτοκτονήσει σε κάποιο κελί των κρατητηρίων του αστυνομικού τμήματος Πάτρας, ξεψυχώντας κάποια ώρα αργότερα. Η κοπέλα είχε καταλήξει εκεί μετά από καταγγελία του καταστήματος Blanco ότι έκλεψε τρείς μπλούζες.

Διαβάζοντας την είδηση όπως γράφτηκε στο διαδίκτυο και τις τοπικές εφημερίδες γρήγορα συνειδητοποιούμε ότι η ταυτότητα του καταγγέλλοντος και το μαγαζί στο οποίο έγινε το περιστατικό σκόπιμα αποκρύπτονται από τα ΜΜΕ. Έμπειροι σε νομικά θέματα ή δικηγόροι δεν είμαστε ώστε να γνωρίζουμε τα υποτιθέμενα νομικά πλαίσια που καθορίζουν το τι δημοσιοποιείται και τι όχι, βλέπουμε όμως τα προφανή. Ποιοί είναι δηλαδή αυτοί που δεν τους συμφέρει να βγουν τα στοιχεία τους παραέξω και τηρώντας έναν όρκο σιωπής, ο μεν έμπορος δεν θίγει τις πωλήσεις του, ο δε αστυνόμος αποσιωπά το θέμα, ότι δηλαδή κάποιος άνθρωπος πέθανε στην βάρδιά του. Την ίδια στιγμή, τα ΜΜΕ συμμετέχουν στην ενορχηστρωμένη αυτή omerta, αποκρύπτοντας ή δημοσιοποιώντας ταυτότητες και γεγονότα ανάλογα με το τι βολεύει τα ίδια και το σύστημα που υπηρετούν.

Τέτοιοι “όρκοι σιωπής” είναι μόνιμος κανόνας σε περιπτώσεις όπως αυτή, που ένα “δυσάρεστο περιστατικό” απειλεί να την κανονικότητα μιας κοινωνίας που καταναλώνει – για να μην μιλήσουμε για τους κύριους αστυνομικούς που το πολύ πολύ να υποστούν κάποια δυσμενή μετάθεση για λίγους μήνες μέχρι να ξεχαστεί το θέμα. Φυσικά, ο καταστηματάρχης επέλεξε να καλέσει τους μπάτσους για να χειριστούν ένα τόσο ασήμαντο θέμα όπως η κλοπή μερικών ρούχων (που σε τελική ανάλυση αποτελούν είδος πρώτης ανάγκης) και είναι απόλυτα συνυπεύθυνος με το μπάτσο που κλειδώνει ένα συνάνθρωπό του σε ένα κελί. Βεβαίως από τον τελευταίο δεν θα περιμέναμε τίποτα καλύτερο καθώς αποτελεί το έμμισθο τσιράκι του αστικού συμφέροντος. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που σεκιουριτάδες σε κεντρικά καταστήματα, διασύρουν κόσμο, βιαιοπραγούν ή φωνάζουν την αστυνομία να αναλάβει. “Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή” λέει ο λαός αλλά όταν πληρώνεσαι για να “κόβεις φάτσες” σε κάποια είσοδο, να τραμπουκίζεις και να προστατεύεις τα συμφέροντα κάποιου σίγουρα πιο πλούσιου από εσένα, μάλλον οφείλεις να ντρέπεσαι.  Αυτό που ξαφνιάζει, όμως, είναι η συμπεριφορά ορισμένων εργαζομένων ή και πελατών ακόμα των καταστημάτων, οι οποίοι πολλές φορές αναλαμβάνουν οι ίδιοι το ρόλο του σεκιουριτά προστατεύοντας έτσι τα συμφέροντα των αφεντικών. Αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη, και από την πλευρά των απλών εργαζόμενων τουλάχιστον, φανερώνει την έλλειψη ταξικής αλληλεγγύης και την μερική ή ολική απουσία ταξικής συνείδησης.

Η ένδυση, η τροφή, το νερό, ακόμα και το ρεύμα, αγαθά που εμείς οι ίδιοι παράγουμε και είναι απαραίτητα για την επιβίωσή μας, έχουν περάσει στα χέρια της κυριαρχίας, η οποία και διαχειρίζεται τον πλούτο αυτό. Η ύπαρξη της αστυνομίας και τα ηθικολογήματα περί κλεψιάς, οχυρώνουν τις σχέσεις ανάγκης και εξαναγκασμού. Η απαλλοτρίωση των βασικών αγαθών, είναι μια πράξη δίκαιη αλλά και αναγκαία, μιας και η παραγωγή τους και πολύ περισσότερο η απόλαυσή τους πρέπει να είναι ελεύθερη. Όσο αυτή η σχέση παραμένει άνιση, πρέπει εμείς οι ίδιοι να παίρνουμε πίσω ότι μας ανήκει και ότι μας είναι αναγκαίο, προκειμένου να ζήσουμε  μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Οι αγορές, μέσα από μια life style τακτική, πλουτίζουν σε βάρος των εργαζομένων αλλά και των καταναλωτών. Επιβάλουν ανάγκες και τρόπους ζωής, περιθωριοποιώντας την ίδια τη ζωή. Καφετέριες, club, μαγαζιά με ρούχα και αυτοκίνητα υπόσχονται ηρεμία και καταξίωση, όταν την ίδια στιγμή σε αυτούς τους χώρους, οι συνθήκες εργασίας είναι τις περισσότερες φορές απάνθρωπες. Εμείς καλούμαστε να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες και τις ανάγκες μας και να τις απελευθερώσουμε από τα χέρια εκείνων που το κέρδος είναι το μοναδικό τους κριτήριο.

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

 εργαλειοφόρος| συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

περισσότερες φώτο από την παρέμβση υπάρχουν εδώ: http://ipposd.wordpress.com/

παλιότερο υλικο του εργαλειοφόρου εδω: https://ergaleioforos.squat.gr/

αναδημοσιευση

δειτε εδω

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Τους τελευταίους μήνες παρακρατικοί νεοναζί μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην περιοχή της Νίκαιας, επιχειρώντας να διαχύσουν το φασιστικό, εθνικιστικό, ρατσιστικό τους δηλητήριο.

Η φασιστική ιδεολογία και οι δολοφονικές-αντικοινωνικές της πρακτικές είναι ευθεία προέκταση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας και ιστορικά πριμοδοτείται, σε συνθήκες συστημικής κρίσης και όξυνσης του κοινωνικού-ταξικού ανταγωνισμού, από την πολιτική και οικονομική εξουσία.

Στη Νίκαια της προσφυγιάς, των αγώνων, του μπλόκου της Κοκκινιάς από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους δοσίλογους συνεργάτες τους, οι πολιτικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών δεν είναι απλά ανεπιθύμητοι είναι εχθροί.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Σάββατο 12 Νοέμβρη, 12:00, Περιβολάκι (Πλ. Δαβάκη) Νίκαια

Αντιφασίστες/στριες από τις περιοχές του Πειραιά

Η συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων ευαισθητοποιημένων και αγωνιζόμενων ανθρώπων έχει την ιδιαίτερη σημασία της. Ο κόσμος του αγώνα, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας στους δρόμους και τις πλατείες. Τα φασιστοειδή πίσω στις τρύπες τους.

Ο σημερινός άνθρωπος βιώνει ένα απύθμενο κενό εγκλωβισμένος στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης. Εργάζεται σκληρά και υποσκάπτει την υγεία του στο όνομα της πλασματικής ζωής και της ατομικής ικανοποίησής του. Τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα της εισόδου του ανθρώπου στη σύγχρονη τεχνολογικά αστικοβιομηχανική κοινωνία που συνεπάγεται και την αλλοτρίωση του ίδιου. Το ίδιο το άτομο αποδυναμώνεται κοινωνικά, ψυχολογικά και οικονομικά, διότι απλούστατα αποτελεί μια ασήμαντη υπομονάδα που δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων ακόμη κι αν αυτές αφορούν άμεσα την τύχη και το μέλλον του. Η απομόνωση είναι το κύριο συναίσθημα του κατοίκου μιας αστικής περιοχής, παρόλο που εκδηλώνεται μαζικά.

Ζούμε συγκεντρωμένοι σε υπερτροφικά αστικά κέντρα. Διαμένουμε σε κλειστά διαμερίσματα πολυόροφων πολυκατοικιών, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Εργαζόμαστε κατά εκατοντάδες και χιλιάδες σε εργοστάσια και υπηρεσίες. Ψυχαγωγούμαστε μαζικά στους ίδιους κινηματογράφους και κέντρα διασκέδασης. Ανθρώπινες μάζες, κινούμαστε με τα ίδια μέσα συγκοινωνίας. Η πληροφόρηση και η ενημέρωσή μας γίνεται κι αυτή μαζικά, από τα ίδια τηλεοπτικά προγράμματα και τις ίδιες εφημερίδες, χάνοντας έτσι την αλληλεπίδραση μεταξύ ατόμων και εκφυλίζοντας την προσωπικότητα και τα ιδανικά μας. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι επιφανειακές και ρηχές. Μας χωρίζει ψυχική απόσταση και αδιαφορία. Το μόνο στοιχείο που μας συνδέει είναι το συμφέρον και οι υποχρεωτικές καθημερινές συναλλαγές. Ο ατομικισμός προοικονομεί σε κάθε άνθρωπο την απομόνωσή του από τη μάζα των ομοίων του και την απόσυρσή του παράμερα, ώστε να φτιάξει μια μικρή κοινωνία προς ατομική του χρήση, εγκαταλείποντας έτσι τη μεγάλη στην τύχη της. Ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνία, όπου όλοι οι άνθρωποι αγωνίζονται να αποκτήσουν και να καταναλώσουν όσον το δυνατόν περισσότερες υλικές απολαύσεις. Ξοδεύουν το λάδι που έχουν στο καντήλι της ζωής τους, θηρεύοντας την ύλη και παραμένοντας ανικανοποίητοι. Γιατί με τις υλικές απολαύσεις δεν γεμίζει η ανθρώπινη ψυχή. Στην ουσία όλοι εργάζονται για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία, καθώς το σύστημα διαπλάθει τον άνθρωπο έτσι ώστε να αισθάνεται αποξενωμένος και εξατομικευμένος για να είναι πιο εύκολα ελεγχόμενος από το ίδιο. Μέσα στην ταξική κοινωνία που ζούμε, σημαντικό ρόλο στην εργασιακή και ατομική αποξένωση του ανθρώπου- εργαζόμενου είναι ο εκφυλισμός των συνδικάτων. Στην πρώτη περίοδο της δημιουργίας τους τα συνδικάτα έπαιζαν προοδευτικό ρόλο στις άμεσες κοινωνικές διεκδικήσεις κατά της εκμετάλλευσης της μισθωτής σκλαβιάς. Βλέποντας όμως η άρχουσα τάξη τη συγκεντρωτική δύναμη και τους ρόλους των οργανώσεων αυτών, προσπάθησε και τα κατάφερε να τις εντάξει στο μηχανισμό της, το κράτος, ώστε να αποτελέσει συστατικό μέρος της κοινωνίας της.

Ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα έχει πεθάνει προ πολλού. Το μόνο που απέμεινε είναι οι γραφειοκρατικές αλητείες του κρατικού και κομματικού συνδικαλισμού στην υπάρχουσα δομή του, που δολοφονούν ανελέητα τις αγωνιστικές διαθέσεις των λαϊκών μαζών, μπλοκάρουν και εκτονώνουν τη λαϊκή οργή, σκορπώντας την απογοήτευση. Και στέλνουν έτσι τους εργαζόμενους στο σπίτι τους. αποτέλεσμα όλης αυτής της κοροϊδίας είναι η παρακμή των πανεργατικών κινητοποιήσεων και της συλλογικής δράσης. Ανεξαρτήτως των παχιών και κούφιων λόγων τους, δεν μπορεί ο λαός να συμμετέχει στο παιχνίδι των προδοτών του.

Για να αποφύγουμε τη μοιρολατρία και την παθητικότητα, ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί κάτι είναι να έρθουμε αντιμέτωποι με όλους αυτούς που λαμβάνουν αποφάσεις για «χατίρι» μας, δρώντας συντονισμένα και συλλογικά . Αναλαμβάνοντας οργανωμένη δράση ως μέρος μιας οργανωμένης ομάδας ή κοινότητας, για να πετύχουμε και να επιδιώξουμε τη βελτίωση της ζωής μας. Με τη συνεργασία, ως μέλη μιας τέτοιας ομάδας, μπορούμε να ασκήσουμε τη δύναμή μας συλλογικά με διάφορες μορφές κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής πίεσης, ν’ αντισταθούμε και ν’ αποκτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας.

Στο πλαίσιο αυτό, προσπαθούμε να αντιτεθούμε στις πρακτικές αυτές της αποδυνάμωσης και του κατακερματισμού του ανθρώπου. Απαντάμε στις πρακτικές τους και συγκροτούμε ανοικτές λαϊκές συνελεύσεις, οι οποίες λειτουργώντας με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στοχεύουν στην ελεύθερη έκφραση και δράση των ανθρώπων για τα ζητήματα που τους αφορούν.

Αναδημοσιευση

Η συνταγή είναι πετυχημένη. Οι μάγειρες κάθε μέρα στα κανάλια. Και τη βλέπω τη δουλειά να το τρώμε αμάσητο το “μενού”.

Εχθές το βράδυ έκανα το λάθος να δω λίγα λεπτά από αυτή την υπέροχη εκπομπή με τον τίτλο “Πρωταγωνιστές”. Ένα από τα πλέον έγκυρα δείγματα αυτού που αποκαλώ “δημοσιογραφία από αφεντικά για αφεντικά”.  Ο πολύς κ. Θεοδωράκης ξεκίνησε την επικοινωνιακή εκστρατεία ξεπλύματος, τριψίματος, σπατουλαρίσματος και βαψίματος του ΛΑ.Ο.Σ. . Οι τελευταίες επιταγές της χρημαστοπιστωτικής μόδας απαιτούν τα ακροδεξιά λαικιστικά κόμματα ανά την υφήλιο, και κυρίως στην Ευρώπη, να αναδείξουν το πιο σοβαρό-”δημοκρατικό” προφίλ τους, σε αντίθεση με αυτό που είναι πραγματικά: κοινοβουλευτικές βιτρίνες σοβινιστών, φασιστών, μοναρχικών και εθνικοσοσιαλιστών, και κάθε είδους μισάνθρωπων. Δεν θα στα σταθώ στις αβρότητες μεταξύ του τσεκουράτου Βορίδη που βαφτίστικε “ακτιβιστής” της ακροδεξιάς στα νιάτα του ( όπως ακροδεξιοί ακτιβιστές βαφτίστικαν σε παλιότερο άρθρο καθεστωτικής φυλλάδας οι ναζί της Χρυσής Αυγής). Από αυτό και μόνο είναι προφανές πως οι επικοινωνιολόγοι του μνημονίου και του ΔΝΤ στην ελλάδα ( π.χ civitas) και όσοι πρόθυμοι αφεντικοδημοσιογράφοι υπάρχουν (βλ. Θεοδωράκης) , μάλλον κάνουν τσαπατσούλικη δουλειά χρησιμοποιώντας επικοινωνιακές φρασούλες όπως “ακτιβιστές της δεξιάς”. Καταλαβαίνω τη λογική πίσω από αυτές τις αμερικανιές αλλά μάλλον θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από αυτά τα τρίκ. …..Έχουν να πολεμήσουν τον Θανάση Βέγγο στην ταινία “Το μεγάλο κανόνι” και της μνήμες χιλιάδων ανθρώπων για το τι σημαίνει φασισμός. Η Ελλάδα δεν είναι Μ. Βρετανία ούτε Φιλανδία και η μαχόμενη αριστερά έχει αφήσει παρακαταθήκες.

ο Βορίδης σε στιγμές “ακροδεξιού ακτιβισμού”

Αυτό όμως στο οποίο θα σταθώ είναι η δήλωση (όχι για πρώτη φορά , το έχει ξαναδηλώσει) του τσεκουράτου Βορίδη πως αυτοπροσδιορίζεται ως “εθνικοφιλελευθερος”. Κανονικά για οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο που ξέρει τα ελάχιστα σε σχέση με την πολιτική θεωρία και ιστορία, αυτή η δήλωση και μόνο θα έφτανε για να αλλάξει κανάλι και να βάλει καμιά σοβαρή κωμωδία να δει.

Δυστυχώς  η “εξέλιξη” της στρέβλωσης των εννοιών, όπως αυτή μας έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν είναι καθόλου μα καθόλου αστεία. Ποιος δεν θυμάται άραγε τον ανάμεικτο πατριωτισμό-εθνικισμό του Μπους και των νεο-συντηρητικών στην Αμερική; Ποιος δε θυμάται τις δηλώσεις περί μιας δύναμης του “καλού” που θα έκανε την εκστρατεία ”ελευθερίας” όπου αυτή έκρινε αναγκαίο ; Πως αλλιώς θα προσδιορίζαμε την πολιτική στρέβλωση του λόγου του Μπούς αν όχι “εθνικοφιλελευθερη”; Γιατί και στην περίπτωση του Μπους αλλά και των περισσότερων αυτοχαρακτηριζόμενων “φιλελεύθερων”, αυτό που νοείται ως “ελευθερία” είναι η ελευθερία των αγορών. Δηλαδή η ασυδοσία του κεφαλαίου, χρηματοπιστωτικού και μη που δεν κρατάει πλέον ούτε τα αστικοδημοκρατικά και κοινοβουλευτικά προσχήματα. Αυτό είναι στις μέρες μας ο “φιλελευθερισμός” . Δεν έχει καμιά σχέση με τα δικαιώματα του ανθρώπου ή με κάποιες γενικόλογες διακηρύξεις περί ισονομίας και ελευθερίας του καθενός. Όλα για το χρήμα και όλα κινούνται από το χρήμα. Ότι, δηλαδή, αιματοκύλισε τον πλανήτη από το ’70 και μετά, εδραίωσε δικτατορίες, παγκόσμιες τράπεζες και οργανισμούς εμπορίου, λήστεψε, δυνάστευσε και χρεωκόπησε χώρες ολόκληρες και καταδίκασε σε πείνα μεγάλα κομμάτια πληθυσμών, στο Νότιο κυρίως ημισφαίριο του πλανήτη. Αυτό που ονομάζουμε νεοφιλελευθερισμός.

O Μπους σε στιγμές φιλελεύθερου ακτιβισμού των αγορών

Αυτό είναι ο κύριος Βορίδης. Μια συνταγή πολιτικής καριέρας αμιγώς Αμερικάνικη, η οποία αναζητά σοβαρά στελέχη από το χώρο της ακροδεξιάς και του φασισμού για να τα παρουσιάσει ως εγγυητές των “ρεαλιστικών” λύσεων για τη κρίση. Για μια ακόμα φορά βλέπουμε να ξετυλίγεται μπροστά μας η ίδια ιστορία: Αυτοί που μας χρεοκόπησαν μας πασάρουν και τις λύσεις. Βλέπε τράπεζες, Παπαδήμοι και διεθνείς οργανισμοί. Και μιας που τώρα το παλιό πολιτικό προσωπικό έχει απαξιωθεί πλήρως και χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο, αυτό το καινούργιο θα το βρούμε στους παλιούς καλούς φίλους του κεφαλαίου, του φασίστες. Όπως πολύ σωστά επισήμανε η Ναόμι Κλάιν στο γνωστό βιβλίο της “Το Δόγμα του Σοκ”, είναι τέτοιες οι οικονομικές πολιτικές που πρέπει να περάσουν στις χώρες που πατάει το ΔΝΤ μέσω της κρίσης, που αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού όλο και πιο δεξιά. Αν τη δεκαετία του ’70 -κυρίως- αυτό το κατάφερνε το κεφάλαιο με τις δικτατορίες, στις μέρες μας φαίνεται να το καταφέρνει πιο “αναίμακτα” με τους Λεπέν, τους Βορίδιδες, τους Καρατζαφέριδες, τα νεοναζιστικά κόμματα σε Ουγγαρία, Βρετανία και αλλού. Και αν ακόμα όλο αυτό το νεοφασιστικό τσίρκο δεν έχει το πρώτο ρόλο στην λήψη αποφάσεων ας δούμε τι ρόλο παίζει στον κυρίαρχο πολιτικό λόγο αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

Βέβαια ο παραδοσιακός λόγος της Αριστεράς στην Ελλάδα , με ολίγη από πατρίδα και έθνος, μάλλον υποβοηθάει την ροή ψηφοφόρων προς την ακροδεξιά παρά το αντίθετο. Το να κάνουν πολλοί πως δεν ακούν τα συνθήματα περί “προδοτών πολιτικών” , συνθήματα που μέχρι πριν από λίγο καιρό τα φώναζε μόνο ο Πλεύρης και η Χρυσή Αυγή, δεν βοηθάει καθόλου, μα καθόλου. Δυστυχώς για τους θιασώτες των νέων ΕΑΜ , το brandname για τις “πατρίδες” και τα “έθνη” το έχουν άλλοι ( και ελπίζω να έχω άδικο εγώ ). Αυτό άλλωστε φαίνεται και από το πως αντιμετωπίζονται από τα ΜΜΕ τα κόμματα της Αριστεράς. Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί φίλοι εξοργίστηκαν με τις δηλώσεις Καρατζαφέρη περί “κομμουνιστών”. Την αλήθεια είπε ο άνθρωπος. Το θέμα είναι πότε η βάση της Αριστεράς θα ασχοληθεί σοβαρά με τον κομμουνισμό και όχι με το κράτος και τον εθνικό-πατριωτισμό.

Πίσω στην Αμερική , οι παραδοσιακοί Ρεπουμπλικάνοι έχουν φρίξει που ξαφνικά στο κόμμα τους κάνουν κουμάντο κάτι επικίνδυνοι τηλε-αστέρες της ακροδεξιάς σαν τον Ρας Λίμπο ( μπροστά στον οποίο ο Λιακόπουλος είναι αρνάκι και τέρας λογικής ).  Τρέχουν και δεν φτάνουν να διαχωρίζουν όσο μπορούν τη θέση τους από τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, τους οπαδούς των ufo και της φυλετικής υπεροχής. Το ίδιο φρήτουν και οι “πολιτισμένοι” Γάλλοι “Σοσιαλιστές”  του ανθρώπινου καπιταλισμού στη θέα του ΠΑΣΟΚ και του Βορίδη στην ίδια κυβέρνηση. Της υποκρισίας το κάγκελο.

Σε ότι αφορά την ελληνική ακροδεξιά και τα αντίστοιχα αμερικάνικα φυντάνια , ο δρόμος προς το κοινοβούλιο είναι ένας. Εκπομπές με συνωμοσιολογία, πολιτική προπαγάνδα υπέρ του κεφαλαίου και των λόμπι και θέματα εκφασισμού της κοινωνίας όπως οι μετανάστες, οι αμβλώσεις και τα δικαιώματα των γκέι.

Βέβαια πλέον δεν είναι και τόσο δύσκολο να ξεπλυθεί κανείς νεοφασίστας από το παρελθόν του. Ούτως η άλλως αυτό που πρέπει να κάνει είναι να παίρνει πάντα το μέρος της δύναμης και της εξουσίας, κολακεύοντας το πόπολο με μεγάλα λόγια για τη καθαρότητα της Ευρώπης , όπως ακριβώς έκανε ο Χίτλερ το ’29 -΄33 τάζοντας “σοσιαλισμό” στους εργάτες, καθαρότητα στους μικροαστούς και ανάπτυξη στους Κεφαλαιοκράτες.

Και τα δικά μας μπουμπούκια δεν μιλάνε πλέον για τον “κίνδυνο των Εβραίων” τουλάχιστον όχι το΄σο ανοικτά, παράπαίρνουν το μέρος του Ισραήλ και των ΗΠΑ στο Παλαιστινιακό. Είναι μια από τις καινούργιες παραλλαγές της φασιστικής ιδεολογίας στο δρόμο της προς τα κοινοβούλια.

Όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να μας πλασάρουν τους Βορίδιδες ως μια “σοβαρή και ρεαλιστική” πρόταση “ευθύνης”, ας αναλογιστούμε πως μας παρουσιάστηκαν τα γεράκια των νέο-συντηρητικών και του Μπους τη δεκαετία που μας πέρασε. Είναι ακριβώς η ίδια αντίληψη για τον κόσμο ως ένα κόσμο φόβου αναμεταξύ μας, για τον καθέναν από εμάς, και ασυδοσίας των αγορών εναντίων όλων μας.

Η συνταγή είναι πετυχημένη. Οι μάγειρες κάθε μέρα στα κανάλια. Και τη βλέπω τη δουλειά να το τρώμε αμάσητο το “μενού”.

υ.γ. …να υποθέσω ότι στην επόμενη σφαγή τύπου Μπρέιβικ-Νορβηγία, θα καταδικαστεί ο εξτρεμισμός από όπου και αν προέρχεται

Αναδημοσιευση