Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ένας για όλους και όλοι για έναν!

Η ιστορία των χαλυβουργών του Ασπροπύργου, μια ιστορία αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης και αγώνα, είναι γνωστή, πάνω κάτω. Όταν ο Μάνεσης τους ζήτησε το πακέτο υποτίμησης της ζωής τους, δηλαδή το 5ωρο, που νομικά σημαίνει ότι θα έχουν λιγότερα δικαιώματα ως εργαζόμενοι, και μείωση μισθών, αυτοί δεν δέχτηκαν. Το σωματείο τους το χειρίστηκε σωστά, τους ενημέρωσε, τους έδωσε λίγες μέρες να το σκεφτούν και στην ψηφοφορία αρνήθηκαν τις προσταγές του βιομήχανου. Τότε αυτός πέρασε σε απολύσεις, και οι εργαζόμενοι σαν μια γροθιά βρίσκονται σε απεργία από τις 31 Οκτώβρη, με βασικό αίτημα να γυρίσουν πίσω οι συνάδελφοί τους. (Από τότε, ο Μάνεσης έχει προβεί και σε άλλες απολύσεις.)

Χαλυβουργέ του Βόλου, κανένα πρόβατο δεν γλίτωσε τη σφαγή βελάζοντας!

Στη Χαλυβουργία του Βόλου, που αποτελείται από δύο εργοστάσια, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά… Τα μέλη του σωματείου του Βόλου, τα οποία είναι υποταγμένα στο Μάνεση, γλείφτες του κι ανθρωπάκια, απ’ ό,τι αποδείχτηκαν από τις πράξεις τους, αντί να αντισταθούν στην υποτίμηση της ζωής τους και των συναδέλφων τους και να βάλουν και τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε μια τροχιά αγώνα, τους φόβισαν και τους τρομοκράτησαν. Τύφλα να ’χουν οι διευθυντάδες του Μάνεση στο Βόλο, αφού το «σωματείο εργαζομένων» έβγαλε ανακοίνωση που έλεγε πως η απόφαση των εργαζομένων να δεχτούν τις προσταγές του Μάνεση είναι «αγωνιστική στάση» για να μην κλείσει το εργοστάσιο. Το δεύτερο και χειρότερο είναι ότι οι χαλυβουργοί του Βόλου δέχτηκαν να δουλέψουν υπερωρίες, ώστε να καλύψουν την παραγωγή των απεργών (κάτι που διαψεύδουν, βέβαια), με αποτέλεσμα, ενώ έχουν υπογράψει 5ωρο, αυτοί να δουλεύουν 8ωρα και 10ωρα, λειτουργώντας απεργοσπαστικά.

Αυτά ήταν η αρχή. Μετά, το σωματείο εφηύρε κι άλλα για να δικαιολογηθεί, όπως ότι οι χαλυβουργοί του Ασπροπύργου δεν είναι απλοί εργάτες αλλά υπάλληλοι που θέλουν να απολυθούν για να πάρουν αποζημιώσεις, ότι τη δεκαετία του ’80, περίοδο που στα δύο εργοστάσια ήταν δύο διαφορετικά αφεντικά και όχι ένα όπως τώρα, οι χαλυβουργοί του Βόλου έκαναν μεγάλη απεργία, ενώ οι χαλυβουργοί του Ασπροπύργου δεν απεργούσαν, κι άλλες τέτοιες ηλίθιες ψευτιές και δικαιολογίες.

Δεν έχουμε αυταπάτες ούτε και προκαταλήψεις αρνητικές ή θετικές. Οι εργάτες της χαλυβουργίας του Βόλου είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Η συμπεριφορά τους προέρχεται, πρώτον, από τους εκβιασμούς του Μάνεση και του σωματείου, και δεύτερον, από το φόβο τους να μη χάσουν τις δουλειές τους. Ωστόσο, αυτό δεν τους δικαιολογεί, αφού τον ίδιο φόβο έχουν και οι απεργοί στον Ασπρόπυργο. Είναι αλήθεια ότι οι χαλυβουργοί της Μαγνησίας υφίστανται την εργοδοτική τρομοκρατία, αλλά πού είναι έστω η προλεταριακή αλληλεγγύη στους απολυμένους συναδέλφους τους; Συναινώντας να αμείβονται πενιχρά, δεν καταλαβαίνουν ότι θα γίνουν δούλοι για ένα κομμάτι ψωμί, σε ένα εργασιακό περιβάλλον τόσο επιβαρυμένο; Ότι το κεφάλαιο εξαθλιώνει ανθρώπους, για να τους καταντήσει φθηνό, ευέλικτο και άριστα χειραγωγημένο απασχολήσιμο δυναμικό;

Οι χαλυβουργοί είναι «πειραματική ομάδα», πάνω στην οποία τ’ αφεντικά μετρούν όχι μόνον τις αντοχές των εργατών αλλά και την ταξική και κοινωνική τους συνείδηση και δράση. Ο κλάδος μετάλλου αποτελεί, επίσης, ιστορικά το στοίχημα για τους μελλοντικούς αγώνες στην παραγωγή και στις υπηρεσίες γενικά, καθώς μεγάλα εργατικά κινήματα, ευρωπαϊκά και παγκόσμια, και άγριες απεργίες έχουν ξεσπάσει είτε λόγω της αποειδίκευσης είτε λόγω των άθλιων συνθηκών στη βαριά βιομηχανία και ανθυγιεινή εργασία.

Η ουσία πάντως είναι μία, και πρέπει να την καταλάβουν γρήγορα οι χαλυβουργοί του Βόλου (και οι υπάλληλοι των φορτηγατζήδων), είτε είναι απ’ αυτούς τους αλήτες που γουστάρουν να τρώνε το ψωμί των άλλων, που γουστάρουν να περιφρουρούν απεργοσπαστικά

την εργασία σε μέρες απεργίας, που επιτίθενται στους απεργούς του Ασπροπύργου όταν εκείνοι τους μιλάνε,

είτε είναι από τους άλλους που επί της ουσίας δεν αντιστέκονται, αλλά δεν θα τους πείραζε να χάσουν ένα μεροκάματο για αλληλεγγύη προς τους απεργούς, που θα ήθελαν με κάποιον τρόπο ν’ αντισταθούν, που ντρέπονται να περιφρουρούν το εργοστάσιο μαζί με τους μπάτσους και να κάνουν ό,τι τους λένε οι ξεφτίλες του σωματείου: ότι οι φίλοι του μάνεση, οι βολευτάδες και τα τσιράκια τους, το Εργατικό Κέντρο και οι δημοσιογράφοι, που τώρα φλυαρούν , αλλά είναι ολιγόλογοι όταν γίνονται εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες όπως του Μελέτη Χατζέλα στα κάτεργα του Μάνεση, όταν έρθουν (που θα έρθουν) οι διαθεσιμότητες, οι απολύσεις, η φτώχεια, και οι χαλυβουργοί του Βόλου βγουν στον αγώνα, όλοι οι παραπάνω δεν θα είναι σύμμαχοί τους αλλά εχθροί, κι αν κάποιος απ’ τους μελλοντικούς απεργούς «παρεκτραπεί», οι μπάτσοι, που μαζί τους χαχάνιζαν έξω από το εργοστάσιο ειρωνευόμενοι τους αλληλέγγυους, θα τους σπάνε το κεφάλι.

3 μήνες απεργία στη Χαλυβουργία

Ένας αγώνας-σταθμός. Ένας αγώνας που όμοιό του για να συναντήσουμε θα πρέπει ν’ ανατρέξουμε αρκετά, μην πούμε δεκάδες, χρόνια πίσω. Ένας αγώνας που διεξάγεται σε μια συγκυρία όπου η επίθεση της κυριαρχίας είναι καθολική και οι απαντήσεις των από κάτω από ελάχιστες μέχρι μηδαμινές, σε σχέση με την ένταση της επίθεσης που δέχονται. Ένας αγώνας που η νίκη είναι μονόδρομος. Θα πρέπει να κάνουμε, μαζί με τους απεργούς, κι εμείς την υπέρβαση για να νικήσουμε, γιατί η νίκη τους θα είναι και νίκη όλων μας. Η νίκη των χαλυβουργών θα ανοίξει καινούργιους δρόμους αντίστασης. Θα ανοίξει μια ρωγμή στο πανίσχυρο, όπως φαντάζει, μπλοκ της εξουσίας. Τη σημασία αυτής της απεργίας την έχουν αντιληφθεί τ’ αφεντικά και τα τσιράκια τους, οι δημοσιογράφοι, που εδώ και τρεις μήνες επιδεικτικά αγνοούν και κρύβουν οτιδήποτε μπορεί να προβάλλει αυτόν τον αγώνα.

Καταλυτικό αλλά και διφορούμενο ρόλο στον αγώνα έχει παίξει και το ΠΑΜΕ, που από τη μία στηρίζει και προωθεί τη νίκη αυτής της απεργίας, αλλά από την άλλη, όπως σε κάθε αγώνα έτσι και σ’ αυτόν, με τον ηγεμονικό ρόλο που θέλει να παίζει, απογοητεύει και αποτρέπει κόσμο να μπει ενεργά στον αγώνα, με αποτέλεσμα ο αγώνας αυτός να μην μπορεί να διαχυθεί μέσα στην κοινωνία και να λάβει χαρακτηριστικά γενικευμένου κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Από την άλλη βλέπουμε τον κόσμο του γενικευμένου ελευθεριακού κινήματος μουδιασμένο, κατακερματισμένο και χωρίς αντανακλαστικά. Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε πως, αν δεν φτιαχτεί ένας μετωπικός πόλος αντίστασης και ανατροπής, αφήνοντας πίσω δογματισμούς, προκαταλήψεις και ιδεολογικές περιχαρακώσεις, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να χάσουμε τον πόλεμο αμαχητί, αλλά… δογματικά καθαροί. Αν δεν ενωθούμε με τα διάφορα κομμάτια της κοινωνίας που αγωνίζονται, που δέχονται την εκμετάλλευση και τον εκβιασμό της επιβίωσης, αν δεν μοιραστούμε έναν κοινό αγώνα, θα μοιραστούμε μια κοινή ήττα.

Ε, ναι, λοιπόν, δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια, θα πετάξουμε τηλεκοντρόλ και καφέδες και θα βγούμε στο δρόμο με τους απεργούς της Χαλυβουργίας, στα μπλόκα στα εργοστάσια του Μάνεση, με τους κατοίκους του Πηλίου που αγωνίζονται ενάντια στο νταβατζηλίκι της ΔΕΥΑΜΒ, με τους αγώνες και τις συνελεύσεις ενάντια στα χαράτσια της ΔΕΗ, ενάντια στα δημοτικά χαράτσια μέσω των παρκόμετρων και παντού όπου υπάρχει αδικία κι εκμετάλλευση. Να μην ξεχάσουμε όσους αγωνιστές διώκονται και φυλακίζονται από την εξουσία. Η κρίση απέδειξε ότι το παραμύθι των εργασιακών δικαιωμάτων, με το οποίο μας αποκοίμιζε ο κεϋνσιανισμός (ρεφορμιστικές τριμερείς συμφωνίες τον 20ό αιώνα για σχετικά σταθερή εργασία, αμοιβή που να ικανοποιεί βασικές ανθρώπινες ανάγκες και ελπίδα για ανοδική κοινωνική κινητικότητα), έχει πλέον ξεχαστεί, ακόμα και βάναυσα συκοφαντηθεί από τα αστικά ΜΜΕ, που απροκάλυπτα προπαγανδίζουν τη φιλελεύθερη οικονομία και ιδεολογία. Μπροστά στην καπιταλιστική λαίλαπα, η πρώτη νίκη θα είναι, όλοι οι εργάτες να μη χάσουν τις δουλειές τους. Όμως η τελική νίκη που οδηγεί στην κοινωνική απελευθέρωση θα είναι οι

εργάτες να απολύσουν τ’ αφεντικά τους και τους πολιτευτάδες τους και να κάνουν ίση μοιρασιά της αναγκαίας κοινωφελούς εργασίας, καταργώντας «του θανάτου τα καζάνια», ακόμα και την αλλοτριωτική οργάνωση του εργοστασιακού συστήματος και τα βιομηχανικά κάτεργα ρύπανσης και θανάτου .

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΥΣ

ΠΑΜΒΟΛΙΩΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ!!!!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΑΤΣΑΓΓΟΥ

– ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ-ΕΣ

Περισσότεροι από 3000 άνθρωποι (για κάποιους ίσως και 4000) πορευτήκαμε μαζί το Σάββατο 4/2 από το Μοναστηράκι, την οδό Αθηνάς την Σταδίου, το Σύνταγμα και μπροστά από το κοινοβούλιο, με κατάληξη τα Προπύλαια. Ενάντια στο «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», τα κοινοβουλευτικά «πραξικοπήματα», τα νέα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας που προωθούνται από την εγχώρια και υπερεθνική πολιτική και οικονομική εξουσία, τα ψευδή και εκβιαστικά κυριαρχικά διλήμματα, την διάχυση του φόβου και της ματαιότητας κοινωνικά, τα φαινόμενα κοινωνικού εκφασισμού, τις «εναλλακτικές λύσεις» καλλωπισμού και εξωραϊσμού του συστήματος εκμετάλλευσης και υποταγής, την εκλογική (αυτ)απάτη. Χιλιάδες κείμενα μοιράστηκαν και δεκάδες συζητήσεις έγιναν με διερχόμενους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους υπήρξαν από θετικοί έως ένθερμοι, κάποιοι και εμφανώς συγκινημένοι.

Η μεγάλη συμμετοχή και ο παλμός της διαδήλωσης στο δρόμο δεν ήταν προφανώς ένα απλό αποτέλεσμα της καίριας επιλογής για την διεξαγωγή της συγκεκριμένης πορείας (η οποία διοργανώθηκε από μια κεντρική συνέλευση πλατιάς συμμετοχής, που ξεκίνησε στις 23 Δεκέμβρη μετά από κάλεσμα της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση, στο οποίο ανταποκρίθηκαν πολλές επιπλέον συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις και μεμονωμένοι σύντροφοι και συντρόφισσες). Ήταν αποτέλεσμα της συναίσθησης των χιλιάδων διαδηλωτών σχετικά με την κρισιμότητα της περιόδου. Ήταν αποτέλεσμα των ακηδεμόνευτων αγώνων του προηγούμενου διαστήματος. Ήταν αποτέλεσμα της αναζήτησης αγωνιστικής διεξόδου στο πέπλο σιωπής, ανημποριάς και μπλοκαρίσματος των αντιστάσεων, με το οποίο επιχειρεί να σκεπάσει την εξοργισμένη κοινωνία η θεσμική συστράτευση αστικών και εθνικιστικών κομμάτων, ΜΜΕ, εργοδοτικών συνδέσμων, ξεπουλημένων και γραφειοκρατικών συνδικαλιστικών ηγεσιών, κάθε καθεστωτικού πυλώνα και εφεδρείας.

Σε τελική ανάλυση η συγκεκριμένη πορεία δεν ήταν απλά μια πορεία μέσα στην καρδιά κρίσιμων αντικοινωνικών μεθοδεύσεων από τα εγχώρια και ευρωπαϊκά διευθυντήρια. Ήταν ταυτόχρονα και ένα σινιάλο στις γραμμές των «από κάτω», στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων, για αυτοπεποίθηση, ανάληψη επιλογών αντίστασης και αλληλεγγύης, αγωνιστική συστράτευση ενάντια στην κυριαρχική επέλαση και την κοινωνική ισοπέδωση.

Απέναντι στον κοινωνικό χειμώνα που επιχειρούν να επιβάλλουν τα ντόπια και διεθνή αφεντικά και οι λακέδες τους είναι βέβαιο ότι οι χειραφετημένοι, ριζοσπαστικοί, αυτοοργανωμένοι και ακηδεμόνευτοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, μπορούν να σπάσουν τον πάγο. Ας προχωρήσουμε. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;

Αναδημοσιευση

Πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης της κατάληψης στις 23:00

Το βιβλιο οριζοντιοτητα πραγματευεται το παραδειγμα της Αργεντινης και των κοινοτητων αγωνα που δημιουργηθηκαν απο την εξεγερση του 2001 εναντια στο ΔΝΤ.Μεσα απο τα ιδια λογια των ανθρωπων που συμμετεχουν σε λαικες συνελευσεις σε κινηματα ανεργων σε καταληψεις εργοστασιων κλπ αποτυπωνει την ιστορια μιας μεταβαλλομενης κοινωνιας ειπωμενη απο ανθρωπους που παιρνους τις ζωες και τις κοινoτητες στα χερια τους.

ΟΡΙΖΟΝΤΙΟΤΗΤΑ ΦΩΝΕΣ ΛΑΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Πορεια αλληλεγγυης στους απεργους χαλυβουργους του ασπροπυργου  πραγματοποιηθηκε στο κεντρο του Βολου το Σαββατο 28/1.Παρα το κλιμα τρομοκρατιας που ειχε στηθει απο την αστυνομικη διευθυνση Βολου διαδιδωντας πως στην πολη θα γινουνε επεισοδια βαζοντας τον δημο να μαζεψει τους καδους απορριματων και στηνοντας παντου τα γουρουνια των ματ(6 διμοιριες ).Στην πορεια σθμμετειχαν περιπου 300 ατομα.Την πορεια την ειχαν καλεσει η συνελευση ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, το ραδιο παρασιτα,το στεκι τροχηλατο, η συλλογικοτητα χ στο απειρο, η λαϊκη συνελευση Αιγαλεω και το ΕΕΚ. Ακομα ειχαν ερθει καμια 40αρια ατομα απο λαικες συνελευσεις στην Αθηνα και καμια 20αρια συντροφοι απο Κεντρικη Ελλαδα.

Με βασικο συνθημα “Νικη στον αγωνα των χαλυβουργων” πορευτηκαμε στο κεντρο της πολης με την προτροπη μας, στους οσους χαλυβουργους του Βολου ντρεπονται για ολα αυτα που εχει κανει το σωματειο τους, να σηκωσουν κεφαλι.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Η ζημιά με τη δυσφήμιση της περιοχής σε όλα τα ΜΜΕ έχει ήδη γίνει παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Δήμαρχου να υποβαθμίσει το ζήτημα κατόπιν εορτής, με τις τελευταίες του δηλώσεις (10 Ιανουάριου) μιλώντας αυτή τη φορά για μικρή μόλυνση. Φαίνεται πάντως αποφασισμένος να συνεχίσει την τακτική της μόνιμης χλωρίωσης των νερών αλλά και της απαξίωσης των χωριών μας χρησιμοποιώντας το νόμο κατά βούληση, παρανομώντας ασύστολα και παραπληροφορώντας.

Την Τρίτη 10 Ιανουαρίου, είκοσι αλληλέγγυοι σύντροφοι και συντρόφισσες στην Αθήνα πραγματοποίησαν παρέμβαση στον ραδιοσταθμό Flash ως δράση αλληλεγγύης στους κατηγορούμενους-ες για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Με αυτήν την πράξη επιδίωκαν αφενός τη δημοσιοποίηση του λόγου των κατηγορουμένων μέσω ηχογραφημένου μηνύματος των ιδίων και, αφετέρου, την κατάδειξη της προσπάθειας φίμωσης του πολιτικού χαρακτήρα της δίκης από τους δικαστικούς λειτουργούς σε συνεργασία με τα μιντιακά τσιράκια τους. Ενώ εξελισσόταν η μετάδοση, και παρά την κατηγορηματική δήλωση της διεύθυνσης του ραδιοσταθμού ότι δεν επιθυμεί ούτε τη σύλληψη ούτε τη δίωξη των καταληψιών, μετά από εισαγγελική εντολή το μπατσολόι ( ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες ) που είχαν περικυκλώσει το κτήριο εισέβαλαν μέσα και τους συνέλαβαν με τις κατηγορίες της «απείθειας» και του «εγκωμιασμού τρομοκρατικών πράξεων» αδίκημα που εμπίπτει στον νέο αντιτρομοκρατικό νόμο και είναι φρονηματικού χαρακτήρα.
Αφού η κυριαρχία έχει νοηματοδοτήσει την έννοια της αλληλεγγύης κατα το δοκούν ( Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης ), ποινικοποιεί κάθε αυθόρμητη και ειλικρινή έκφραση της που γονιμοποιεί το έδαφος για την κλιμάκωση των κοινωνικών αντιστάσεων. Έτσι το νέο ιδιώνυνο στρέφεται περιμετρικά ενάντια στον ανατρεπτικό λόγο που αναπτύσσεται και διαχέεται μέσα στα λαϊκά στρώματα συλλογικά και συγκεντροποιήται στην περιστολή της ατομικής διάθεσης στίριξης αγωνιζόμενων τμημάτων της κοινωνίας.Ο συνδυασμός του φύλλου της λογοκρισίας με αυτό της προσπάθειας στείρωσης της αντιδραστικής σκέψης και ο τρόπος που αυτά ξεπετάγοντε από το νομικό μανίκι του κράτους θυμίζουν άλλες εποχές. Όμως στα χέρια μας κρατάμε σφιχτά το χαρτί της αλληλεγγύης και διαπωτισμένοι από ψυχικό σθένος κλείνουμε πονηρά το μάτι στην κυριαρχία υπενθυμίζοντας της πως νικητής από το τραπέζι της ιστοριας φεύγει αυτός που τολμάει ενάντια στις πιθανότητες και όχι αυτός που με φτηνές απατεωνιές προσπαθεί να μείνει στο παιχνίδι

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΟΣΕΣ/ΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙ

Περιπου 50 ατομα συμμετειχαν στην πορεια που ειχαν καλεσει προς ενδηξη αλληλεγγυης  στους χαλυβουργους με αφισα η καταληψη τερμιτα  και η καταληψη ματσαγγου και η επιτροπη αγωνα δεν πληρωνω.Παρολη την δυνατη βροχη (αφου δεν μπορουσαμε να μοιραζουμε ουτε κειμενα) το κρυο και τον αερα κινηθηκαμε σε κεντρικους δρομους της πολης,φωναξαμε συνθηματα αλληλεγγυης στους απεργους ενω μαζευτηκαν και 400 ευρω που σταλθηκαν στον ασπροπυργο.Εντονη και προκλητικη ηταν οι σταση των μπατσων αφου μας ακολουθουσαν ασφυκτικα  καθολη την διαρκεια,κατι που δειχνει ποσο φοβαται το μπλοκ της εξουσιας (εργοδοτες,τραπεζιτες,πολιτικοι,εκκλησια ΑΕ,δημοσιογραφοι κλπ) την απεργια της χαλυβουργιας.